"Ağır acılarla donatılmış bir geçmişe sahip her çocuğun gözleridir, kan çanağı..." __ YETİŞKİN OKUYUCULAR İÇİNDİR, RAHATSIZ OLABİLECEĞİNİZ İÇERİKLER BARINDIRIR ONA GÖRE OKUMANIZI RİCA EDİYORUM! ・Çalan, kopyalayan veya bir benzerini yazan olursa hakkında hukuki işlemler başlatılacaktır. ・Şiddet, taciz, ölüm, kan, vahşet gibi tetikleyici unsurlar ve ağır dram içerir. Rahatsız olacaklar lütfen hiç başlamasın. Not: Sadece abilerim kitabı değildir, aşk teması da yoğun olarak işlenmektedir. Ayrıca kitapla alakalı olmayan yorumlar itinayla silinecektir. Zihninizde yeşeren düşüncelerinizi yorumlarda belirtmeyi unutmayın, öpüldünüz! 🎔♡ ~ Gurur Tablosu; Kayıp etiketinde 1 | 11.03.2024 Gerçek etiketinde 1 | 20.06.2024 Hüzün etiketinde 1 | 04.07.2024 & 15.08.2024 Yeni Ailem etiketinde 1 | 09.09.2024 Karışan Hayatlar etiketinde 1 | 24.10.2024 Kimsesizlik etiketinde 1 | 24.01.2025 Sır etiketinde 1 | 11.03.2025 ...

❤ Artemis Milenyum aracılığıyla kitap oldu! ❤ Ön okuma bölümlerini okuyabilirsiniz! Oyun... İnsanlığın çağlar boyu çekimine karşı koyamadığı, vazgeçilmez uğraşı... Ekonomist Defne Dorsay'ın hayatında aşkın yeri yok. O, erkek egemen iş dünyasında, 7/24 dur durak bilmeden çalışan bir CEO. Güvenli bir rutini, sıkı sıkıya bağlı olduğu prensipleri var. Ne var ki hayat, güçlü CEO'ların bile kontrol edemediği, rutinleri altüst edecek, prensipleri rafa kaldırtacak, mantık dışı sürprizlerle dolu. Annesi Ayşen Dorsay kaderle el ele verip, Defne'nin iş ve aşk hayatına iki koldan müdahalelerde bulununca işler rayından çıkacak ve Defne kendini, kurallarını bilmediği bir oyunun ortasında bulacak. Aynı gün tanıştığı, rasyonellikten nasibini almamış iki adam, sakin ve düzenli hayatını adım adım kaosa sürüklerken Defne, iş hayatında içgüdüsel olarak geliştirdiği oyun stratejilerini onlara karşı uygulamaya kalktığında neler olacak? Oyun, vazgeçilmezliğini kışkırtıcı doğasına borçludur. Ve kirli oynamak da kurallara dâhildir. Tüm hakları Alfa Yayın Grubu'na aittir. Başlangıç tarihi: 18 Aralık 2015 Not: Hikayenin eski ismi 'Kadın CEO Problemleri' dir.

"Canını yakmak istemiyorum ama beni zorluyorsun." Yanaklarımdan bir yaş süzüldü. "Senden nefret ediyorum." Kolumdan tutmayı bırakıp bedenimi hızla bedenine hapsetti. Kollarının arasında küçücük kalmıştım. "Biliyorum ve senin de bilmen gerek." Gözleri yüzümü yavaşça inceledi, irislerinde duygudan eser yoktu. Hep böyleydi. "Seni asla bırakmayacağım." • TAMAMLANDI✔

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

BU KURGU YETİŞKİN İÇERİK BARINDIRMAKTADIR. ❝Bir travma, sizi nereye kadar ulaştırabilir?❞ Küllerinden doğan vardı, bir de ölümünün ardından küllerini gömen. Genç kadın ise ikisini de olamayacak kadar yaralıydı. Aybeniz Asya Akyüz. Ruhu, bir sonbahar ayında, yalnız bir bankta canice katledilmişti. Genç kadın, yalanlarla süslenmiş bir bankta terk edilmişti. Zihnine tozlu elleriyle bastırmış, gücünü siyaha boyadığı kalbinden almıştı. Öldüğü bankta yeniden dirilmiş, hatalar yapmış ama en çok da hatalarından ders almıştı. Kendine güvenmiş, sırtını doğrultmuş ve yaşamına devam etmişti. Ta ki, o güne dek. Celâl Yiğit Karakaya. Bir terör örgütü tarafından ülkeye sürüklenerek geri getirilmişti. Artık cevapsız sorular vardı. Ve o sorularla boğuşması gereken bir polis. Dünya tersine döndü, yangınlar bir bir söndü. Yangınları söndüren genç kadının sıcak nefesiydi. Oyunlar genç kadını alaşağı etti, fakat genç kadın biliyordu ki, oyunbozan olmadığı müddetçe kaybedeceği bir oyunun tam da ortasındaydı. Saat, tersine döndü. Dördü on üç geçe durdu. Genç kadının fısıltısı dünya için bir haykırıştı. Artık hiçbir şey eskisi gibi olamayacaktı. ꧂ "Sensizken ruhumu katlettim," diye adımladı bedenime doğru. Tam da o anda soluklarım kesilmiş, zihnim ruhuma küsmüştü. Avuçlarımı birer yumruk hâline getirdim, sertçe yutkunabildim, belki bir işe yarardı; belki geçmişi bir kenara fırlatabilmeme yarardı. O an bir adım daha attı bana, vücutlarımızın arasında santimler kalmıştı. Sonra usulca vücudunu eğdi, iyice yanıma sokuldu. Ciğerlerime doluşan ferah kokusu beni yıkıp bitirebilmek için uğraşıyordu. Siyaha çalan gözleri, tam da gözlerimdeydi. "Ve şimdi," diye fısıldadı. "Bana onu tekrar canlandırabilmem için umut veremezsin, il mio coure donna." ☙ 11.02.2021 MÂHÎ SERİSİ, birinci kitap.

Zifiri karanlıkta kalan kendini kör sanırdı. Gözler görmez olduğunda, kulaklar duymaz olduğunda; kimi zaman gecenin siyahına, kimi zaman seherin kızıllığına bulaşırdı suçun lekesi. Gerçek denilen şey, bu lekelerin ardına gizlenip günyüzüne çıkmayı beklerdi. Silinince de geçmezdi üstelik, izi kalırdı her lekenin. Birinin uzmanlık alanı matematik. Bir diğerininki psikoloji. Biri kendini bilime adamış. Biri ise tüm kilitlerin anahtarıymış. Ve aralarına son katılan, üstün görsel zekâsı sebebiyle 'fotoğraf makinesi' olarak tanınan bir kadın. Onlar izbilimci. Onlar Analizci. ⚓ Not: Bu kurgu travma sonrası stres bozukluğu, obsesif derecede takıntılılık durumu, intihara meyilli ruh hali gibi tetikleyici olabilecek ögeler ve cinsellik içermektedir. Bu sebeplerden dolayı yetişkin içerik kategorisindedir.

KARANLIK VE AYDINLIK SERİSİ / KISIM I Feray Eldem, psikoloji okurken aynı zamanda Karaköy'de bir sanat galerisinde çalışmaktadır. Gece yarısı telefonuna gelen mesaj ile galeriye gittiğinde patronunu ölü bulur ve işlenen cinayet ile Feray şüpheliler listesinde bir numaraya yerleşir. Cinayetin hemen ardından evine kırmızı zarflar gelmeye başlar. Her zarf bir bilmeceden ibarettir ve cevap doğruca diğer zarfa gitmektedir. Çocukluğundan beri babasıyla define avı oynayan Feray bu gizemi çözmeden edemez ve varını yoğunu şüphelisi olduğu cinayeti aydınlatmaya koyar. Bu süreçte ise ona karşı dairesine yeni taşınan, imalı sözleri ve tavırlarıyla Feray'a hatırlayamadığı geçmişinden geldiğini düşündürten, son derece gizemli bir karaktere sahip olan Hektor yardım eder. Bilmeceler çözüldükçe geçmişin kapıları aralanır ve yaralı zihinler bir araya gelir. ✨ "Yaralı zihinler bir araya geldiğinde Dite Şehri'nin kapıları aralanır. Kırmızı daireler sarar etraflarını. Sınırdan geçen ruhlarını ölçer, kader tartısı."

Romantik-Komedi niteliğinde, animenin devamı nasıl olurdu sorusuna verecegim tüm cevapları öykü haline getirdigim konfor alanım. Davetli değilsiniz ama davetsiz misafirleri cok severim :>

Herkesin korkak ve çekingen olarak bildiği Reika, hislerini ve duygularını hayatının en önemli noktasına çekinmeden koyabilirken herkesin korktuğu ve cesaretli bilinen Kota ise hislerini yalnızca mor bir kutuya sığdıracak kadar korkaktı. ~Anonim (Bilinmeyen) [Texting + düz yazı] • Tüm hakları, Reika'nın mor saçlarında ve Kota'nın sarı tişörtünde saklıdır.