Kalplerinde "sevdayı" taşıyanların hikâyesi: Kış Masalı Kar Şarkıları 2 Hayat akıp giderken azalır mı sevda, yoksa geçen zaman daha mı sevdirir âşık olduğunu insana... "Beni sevmekten hiç vazgeçmeyecekmişsin gibi hissediyorum" "Seni sevmekten hiç vazgeçmeyeceğim, ölene kadar sol yanım senin" Ali ve Sinemis... Aşklarını evlilikle bütünleyen bir çift... Ve diğerleri. Bu hikâyede bir çok aşk hikâyesinin ayak seslerini duyacaksınız. Yolu aşktan geçen herkesin bir şeyler bulacağı bir hikâyenin, içinde her mevsimi barındıran yollarında yürümek ister misiniz? Kalbinizi açın, kocaman aşklar kucaklayacak sizi ve çok başka atan kalplerle tanışacaksınız...

Ben kim miyim? -" Evet, evet, evet! " diyen seslerinizi ve ellerinizle tempo tuttuğunuzu duyar gibiyim. Ah, deli değilim efendim! Sadece çok zekiyim ve beni şu anda deli gibi merak ettiğinizi biliyorum. Pışşıkkk, anlatmıyorum işte kendimi, az zahmet edin de beni kendiniz çözün bakalım, in miyim cin miyim? Hımm, nerede kalmıştık? Ha, şu anda zeytin karası gözlerini bana dikmiş olan Burhanettin Gözüdönmüş'te! Bu adam bana neden gözü dönmüş bir şekilde bakıyordu ki?! Ayy, adama, soyadının garipliğine fena halde vurgu yapmıştım, tabi. Şu kopasıca burnumu her halta sokmasam olmazdı, değil mi? Adamın soyadıyla yaşadığı açıktı ve ben de bu defa kesinlikle yaş tahtaya basmıştım... ____________________________________________ Tüm Hakları Saklıdır ©

Erkek kadına dedi ki: -Seni seviyorum ama nasıl, avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp parmaklarımı kanatarak kırasıya, çıldırasıya... Erkek kadına dedi ki: -Seni seviyorum, ama nasıl, kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz, yüzde yüz, yüzde bin beş yüz, yüzde hudutsuz kere yüz... Kadın erkeğe dedi ki: -Baktım dudağımla, yüreğimle, kafamla; severek, korkarak, eğilerek, dudağına, yüreğine, kafana. Şimdi ne söylüyorsam karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana... Ve ben artık biliyorum: Toprağın yüzü güneşli bir ana gibi en son en güzel çocuğunu emzirdiğini... Fakat neyleyim saçlarım dolanmış ölmekte olan parmaklarına başımı kurtarmam kabil değil! Sen yürümelisin, yeni doğan çocuğun gözlerine bakarak... Sen yürümelisin, beni bırakarak... Kadın sustu... Sarıldılar... Bir kitap düştü yere... Kapandı bir pencere... Ayrıldılar... Bir ayrılış hikayesi - Nazım Hikmet ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Tüm Hakları Saklıdır ©

" Sakin ol! " dedi, sesi fısıltı halinde, varla yok arasında çıkmıştı. " Kâbus gördün sadece. " Aklım kulaklarımın işittiği kelimeleri algılamakta zorlanıyordu. Beni sakinleştirmeye çalışıyor, bu halimin tek sebebi o değilmiş gibi konuşabiliyordu. Duyduklarımın etkisiyle başımı yavaşça kaldırıp, oldukça yakın mesafede durduğunu yüzüme ulaşan nefesinden anlayabiliyordum. Gözlerim bir süre sonra karanlığa alışmaya başlamış, yüzüme endişeyle bakan okyanus derinliğine sahip gözlerin üzerime dikilen bakışlarını yakalayabilmiştim. Söyledikleriyle, yüzünde gördüğüm samimi ifade arasında bir çelişki yoktu. Benimle karşı karşıya geldiği her anda gözlerinde görmeye alışmaya başladığım o yakıcı öfkesinin yerinde yeller esiyordu. _____________________________________________ Tüm Hakları Saklıdır ©

Bir kadın düşünün, ellerinde çiçek buketi yerine, can alan bir silah... Bir kadın düşünün, ellerinde onlarca insanın kanı... Ve bir adam... Etrafındaki insanlara karşı soğuk, katı ve bir o kadar uzak... Ve bir adam düşünün, kendi dünyasına girmeye çalışan katiline kapılan... _____________________________________________ Tüm Hakları Saklıdır ©

“ Öyle gerçekler vardır ki duymamak için sağır olmayı istersin! ” __________________________________________ Bluedream90/Tüm hakları saklıdır ©