İnsanlar sevdiklerini kaybettiklerinde hep keşke onunla bir gün daha geçirebilseydim, elini son bir defa tutabilseydim ,ona son kez onu ne kadar sevdiğimi söyleyebilseydim der ve ölümün sevdiklerini sonsuza kadar onlardan almış olmasına kızar. Bazen toprağıyla konuşurlar mezar taşıyla mezarına diktikleri çiçekle döktükleri suyla konuşarak onlara söyleyemedikleri o son sözleri söylemeye çalışırlar ama nafile ölüm bencildir bir kere yanına aldiğini bi daha asla geri vermez. Peki ya o kaybettiğiniz sevdiginizi son kez görebilme ve hatta ona uzun uzun sarılma şansınız olsaydi....

Efsun, geçmişini geride bırakmak ve yeni bir başlangıç yapmak üzere sakin bir apartman dairesine taşındığında, hayatın sade ve huzurlu olacağını düşünür. Ancak bilmediği bir şey vardır; alt kat komşusu bir erkek öğrenci evidir. Ve bu, tahmin ettiğinden çok daha büyük bir sorun haline gelir. Efsun, kalbinin sessizliğini korumaya çalışırken, aşkın en beklenmedik yerden, bir kat aşağıdan yükselebileceğini öğrenir. |Tamamlandı.