Her şey bir ölümle başladı İntikam ateşi iki yüreği yakıp küle çevirdi. Körpecik masum bir yürek esarete mahkum edildi. Hayatın acımasızlığı karşısında ezilmiş Masum bir genç kız :o gün urfa merhametini yetirdi ,melekler isyan etti . Daha süt kokan genç kız töre ve intikam uğruna gelin gitmişti beyaz gelinlik bile giymeden koparilmisti dalında .Üstelik merhametini yetirmiş yüreğini kör kuyulara atan bir adama .

Eski dönem hikayesidir! Yaş farklı vardır! "Kucağımda uyutmaya çalıştığım küçük kadınım" diyen adamın varlığıyla seyrek nefeslerim hızlanmaya başlamıştı. "İçimi erittiğinin farkında mısın adam" diye soludum. Ali Murat hafif sert kaşlarını milim milim çatmaya başlamıştı. "Sen farkında mısın peki içimde ne biçim tufanlar kopardığının" dedi burnuma buse kondurdu. Burnumdan sonra çeneme doğru uzandı. "Beni bu pürüzsüz ten, bu tazelik öldürecek" küçük dokunuşları ile kucağına çekti beni kocaman kucağına sığdırdığında küçücük kalmıştım. Ellerini belimde geçirip yüzüne sabitledi yüzümü. "Suretin aşkın kalemi" dedi ve dudaklarıma kapandı. "Suretin ki beni en dibe vuran canan..." Öyle güzel öpüyordu ki içimde bulunan toz bulutu beni derinlere çekiyordu. Ona tutulduğumu onsuz olacamacağımı hissettiğimde anladım...

Benimle yalnız kaldığı ilk anda hesap soracağını sanırken o bambaşka bir şey yaptı. Uzandı, tek seferde kendine çekti beni. Göğsüne sığmamı sağlarken yüreğini yüreğime geçirmek istercesine sıkıca sarıldı. Kanlı ellerim havada kalırken hasreti olduğum kokusuna sarılmamı istercesine sarıldı. Sarılmamalıydı. Yüreğim yuvasından koparılmış bir kuşun feryadıyla atarken geri çekildim. Bu da yetmedi. Gözlerine bakamadığım dakikalarda "Bırak!" dedim onu bitirmek isteyerek. Dikkatli bakışları üzerimde dolanırken geri çekildi. Birkaç dakika öylece durdu. Uzun uzun seyretti, varlığımdan emin olmaya çalıştı. Bir göz kırpışını bile vakit kaybı saydığı dakikalarda "Yüzüme bak!" dedi kısık sesiyle. Bakışları bedenimin her zerresinde dolanırken devam etti. "Gözlerime bak Mihre..." Titrek bir mum ışığının aydınlattığı sesi yeniden ulaştı bana. "Bak ki hayal olmadığına emin olayım ..." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. ❕ Wattpad üzerinde Nale ismiyle yayınlanan ilk hikayedir.

DA ' ÜL GUSSA (KARA SEVDA) +18 🥀 Benim kıyametim şimdi başlayacaktı. Bütün araçlar uzaklaşırken ürkütücü bir sessizlik almıştı her yeri. Bulunduğum arabanın farları dışında hiçbir ışık yoktu. Kapımı açtı. "İn!" Yemin ediyorum bağırsa daha az korkardım, öyle bir ses tonuyla söylemişti ki, bedenim ürpermişti. Ruhsuz sesi kulaklarımda çınladı. "İn dedim Ahuela !" Ruhumdaki korkuyu kamçılıyordu sesi, göğsümü sıkıştırıyordu. Aniden kemerimi çözdü ve eli bir mengene gibi koluma yapıştı, hırsla beni arabadan çıkarıp fırlatır gibi bırakınca dengemi zar zor korudum. Gözlerine bakamıyorum çünkü öfkesi ruhuma dolansın istemiyorum. Yeri göğü inletene sesi etrafı esir alırken titreye titreye ağlıyordum. "Bu bana kaçıncı ihanetin! Kaçıncı kez senin tarafından sırtıma yediğim hançer!" Benim kaçışım ona ihanetti, benim özgürlüğüm ona ihanetti. 🥀 Kitap,konu,karakterler benim kalemimden çıkmaktadır. Bu platformda yayınlanan Herhangi başka bir kitaba veya karaktere benzetme gibi yorumlar silinecektir. Herkesin kalemi kendine özgüdür,saygı duyalım ve o çerçevede yorum yapalım.

Onu ilk gördüğümde 17 yaşındaydım. Kalbime ilk tohum o zaman düştü, o tohum büyüdü filizlendi. Büyüdükçe göğsümü parçaladı adeta. Ona dair olan hiçbir duygu sığmadı göğsüme. Yüreğimdeki acıya rağmen ben seni çok sevdim sevgilim. Herkes gelip geçici bir heves dedi, benden yaşça büyük olduğu için imkansız dediler. Sen daha çocuksun sizden olmaz dediler. Büyüyünce unutursun. Onu tanıdığımdan beri bana en çok söylenen cümle bu oldu. 'Büyünce unutursun' İnsan sevdiğini unutur muydu? Yüreğimde çiçek açtıran, ilk kalp ağrımı unutabilir miydim? Unutamazdım. Unutamadım. Sanki yüreğimdeki çiçek zamanla zehirli bir sarmaşığa dönüştü. O istemedikçe kalbim acıdı ama asla vazgeçmedim. Ben bir adam sevdim ama çok sevdim. Kitap,konu,karakterler benim kalemimden çıkmaktadır. Bu platformda yayınlanan Herhangi başka bir kitaba veya karaktere benzetme gibi yorumlar silinecektir. Herkesin kalemi kendine özgüdür,saygı duyalım ve o çerçevede yorum yapalım.

Hilal ve Miran... Birbirlerinin çıkarları için hayatını birleştirmek zorunda kalan iki insandı. Miran Bey'in o bebeğe, Hilal'in ise annesine ihtiyacı vardı. Bir teklif. Bebek karşılığında annesinin tedavisi. -- Yaş farkı içermektedir.

🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

ÇEVİRİ Sevilen prenses Eleanor, başka bir ülkeden bir dükle zorunlu bir evlilikten sonra her şeyini bir anda kaybetmişti. Görünmez bir düşes oldu, yokmuş gibi muamele gördü ve sefil bir şekilde ölünceye kadar her gün yaşamak için mücadele etti. Ve sonra, mucizevi bir şekilde, bir daha asla aptal gibi yaşamamaya kararlı bir şekilde geçmişe döndü. Durumu tersine çevirmek için isyanı başarılı olacak mı?

❝Hiçbir silah sana elinde patlamayacağının garantisini vermez.❞ ASLANLAR SERİSİ, KONRULUN KAFESİ ve DUZAH kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.