kosebasikahveci
- Reads 1,984
- Votes 269
- Parts 7
Kendimi sıkmayı bırakıp gözlerimdeki yaşları serbest bıraktım. Eraslan, bakışlarını uzun bir sürenin ardından yüzüme çevirdiğinde şaşırarak baktım ona. Hâlâ daha hayatındaki en değerli şeyin ben olduğumu hissettirmek ister gibi bakıyordu gözleri. Bana bir daha böyle bakmayacağına emindim oysa ki.
"Şuram var ya İris," İşaret parmağıyla kalbinin üzerine bastırarak konuştu. "Senden başka kimseye atmamıştı. Kimseye."
"Bana da atmasın artık Eraslan."
"Bu geceyi hiç olmamış varsayalım. Ben duymadım bunları. Sen aynı şekilde davranmaya devam et."Çaresizce konuştuğunda şaşkınlıkla bakakaldım ona. Biraz önce ona yapabileceğim en büyük kötülüğü yaparken beni yakalamıştı ama buna rağmen umursamıyordu bu durumu. "İris ben sensiz nefes alamıyorum. Varım her şeyine, her şeyine bak. İstediğini yap, istersen tüm ismimi, paramı, çevremi yok et-"
"Zamanı geri alamazsın."
"İkimiz için ayrı bir zaman yaratırım ben İris." Çok geçti. Bizim için yapabileceği en iyi şey benden vazgeçmek olurdu. "Senden vazgeçmem."