The last book of the trilogy. Lang and Cin's final story. May mga sugat na hindi nagagamot. May mga pilat na kailanman ay hinding-hindi maghihilom. May mga alaala sa nakaraan na hanggang kamatayan ay hindi nakakalimutan. Sa pagbabalik ni Alcindra Alcantara sa Monte Vega, muling pagkukrus ang mga landas nila ni Langdon Asturia, ang taong sumira sa buong pagkatao niya. Kaya bang daigin ng pagmamahalan ang ilang dekadang sigalot? Kaba bang pawiin ng pag-ibig ang poot na nakabalot sa pusong bilanggo ng kahapon? Ang pag-ibig na nagsimula sa linlang at karahasan, may pag-asa pa bang muling magningas at magkapatawaran?

Mawawasak ang dalawang taong huwad na katahimikan. May magbabalik na pamilyar na mukha mula sa nakaraan. Ang mukhang kinabaliwan niya noon ay siya ring magiging mitsa ng kaguluhan ngayon.

Masarap ang bawal. Iyan ang pumasok sa isip ni Alcindra Alcantara habang tinutugon ang marahas na halik ni Langdon Asturia. Siguradong kapag nalaman ng kanilang mga angkan ang kanilang mga pinaggagagawa ay mauuwi na naman sa madugong labanan ang lahat. Pero paano niya mapaglalabanan ang sariling karupukan kung animo'y diyosa siya kung sambahin ng lalaking matagal na niyang itinatangi? Bakit pa niya pipigilan ang sarili kung ibinibigay na ng pagkakataon ang matagal na niyang ipinagdarasal? Kahit alam niyang labag sa batas ng kaniyang pamilya ang pagbibigay sa sarili sa lalaki, wala siyang pakialam. Kahit panandalian lamang ang maibibigay na panahon sa kaniya ni Langdon ay hindi pa rin ito naging dahilan para layuan niya ang lalaki. Kahit alam niyang wala nang kakayahan ang lalaki na magmahal dahil matagal nang namatay ang puso nito kasama ng pinaslang na kasintahan, patuloy pa rin siyang nagpakapipi at bingi. Pero ang isang Alcantara ay hindi para sa isang Asturia. Para silang langis at tubig. Kailanman ay hindi sila maaaring magsama.