" Karanlık, sadece ışığın yokluğu değildir; bazen içinde kaybolduğun, kendinle hesaplaştığın bir labirenttir. " Gecenin gölgesinde saklanan sırlar, kırılmış kalpler ve unutulmuş hayaller... Sen de hazır mısın, kendi gölgenle yüzleşmeye? Bu hikayede, karanlığın en derinlerinde yürüyen bir adam var: Kendi geçmişiyle savaşan, ihanetle yoğrulmuş, ama içindeki ışığı asla kaybetmeyen biri. Onun adımları seni yer altı dünyasının tozlu sokaklarına, unutulmuş sırların gölgesine götürecek. " Bir adım daha attığında, geri dönmek mümkün olmayacak." Gecenin Gölgesi, sadece karanlıkla değil, korkularınla da savaşacağın, tutkuyla ve cesaretle dolu bir yolculuk. Her sayfasında, seni saran bu gölgeye biraz daha yaklaşacaksın... Ve belki de kendi içindeki gücü keşfedeceksin.

Aynı acıyı yaşayan iki kalp birbirlerinden habersiz sessiz ve sakin.. Ansızın gelen ilk tanışma hayata döndürür mü insanı ? Onların kalpleri bir atmaya, yürekleri beraber harmanlanmaya başlamıştı. İşte Demir ve Gaye'nin birbirinde hayat bulmuş hikayesini okumak istiyorsan eğer, haydi durma sende hemen okumaya başla .... !!! HERHANGİ ÇALINTI İŞLEMİNDE GEREĞİ YAPILACAKTIR !!!

' Abi ! ' arkasından gitmeye kalktım ama dış kapı şiddetle çarptı. Gözümden bir damla yaş daha aktı halıya doğru, ardından bir daha ve bir daha. Sırasıyla takip ettim gözümden acıyla düşen parçanın yerle bütünleşmesini. Daha fazla dayanamayıp yere yığıldım. Hıçkırıklarımı duyuyordum duvara sırtımı yasladım. Ellerimle dizlerimi sardım. Bir abim yoktu artık, acıyla yumdum gözümü gitmişti beni küçüğünü bırakıp gitmişti. Koluma birisi dokundu sıçradım. Gözlerim ağlamaktan kapanmıştı. Başımı kaldırdım abim mi gelmişti acaba, tabii dayanamaz, kıyamaz küçüğüne siniri geçince gelmiştir. Ama hüsrana uğradım, karşımda endişeyle bana bakan koyu kahveler vardı. Kendimi duvarın dibine bıraktım. Eliyle yüzümü kavradı, gözlerine bakmam için zorladı. Hani bir zamanlar tatlı gelen o renk şimdi acı geliyordu. Gözlerimi değdirdim acı kahvelerine. ' Aşkım korkutma beni ne oldu söyle ? ' Sadece yüzüne boş boş bakıyordum. Şu an karşımda sadece abimi istiyordum. Küçük çocuk gibi abimi istiyorum diye ağlayacaktım. ' Bebeğim yalvarırım lütfen konuş benimle korkuyorum. ' Bir damla yaş yeri boyladı, eliyle sildi geride kalan izi. Yüzümü çevirmeye çalıştım bırakmadı, bakmak istemiyordum ona hepsi onun suçuydu. Bu olanlar onun suçuydu, eğer gelip bana başkasını sevdiğini söyleseydi ben birlikte olmazdım onunla, abimi dinleyip yine abimin küçüğü olurdum. Ne olursa olsun abim affederdi beni, nasıl olsa küçük kardeşler hep hata yapar, abileri onları korur kollardı.

Hani insan, değerli bir mücevheri saklar ya... Ben de kalbimde onu saklamıştım. Bana "Aşk nedir?" deseydiniz, size şöyle anlatırdım: Onun o benzersiz koyu kahverengi saçları, bembeyaz teni ve kendiliğinden pudramsı bir pembeliğe bürünen yanakları... Derin bir çukuru andıran gamzeleri, uzun ve biçimli kirpikleri... Beni sanki bir buğday tarlasındaymışım gibi hissettirirdi. Onunla bir anlığına bile göz göze gelmek, dünyanın tüm sıkıntılarını unutturacak kadar büyüleyiciydi. O ela gözler... Bir çift siyah boncuk gözlere gülümserken ya da sevinçle parıldarken, tarifi mümkün olmayan bir mutluluk doğardı içimde. Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin... Her hatırlandığında, durduk yere insanı mutlu eden bir sebep gibiydi. Ve o gözler tarafından bakılmak... Hayal edemeyecek kadar imkânsız, hayal edilemeyecek kadar ulaşılmazdı. Kendimi ona adamıştım. Sevdiğim insan, dokunmaya kıyamadığım bir tanecik sevgilim... Çisem... İlk görüşte âşık olduğum kadın. Aşkı, sevdayı bana ilk kez tattıran kişi. İsmi kalbime kazınmış, uzaktan sevdiğim, adı gibi kalbime çiseleyen sevda... --- Not: Herhangi bir çalıntı işleminde hukuki gereği yapılacaktır. ---