Babaları lise arkadaşı olan Efla ile Akgün Tan, aynı gün doğan, yıllarca içlerinde onlarla birlikte büyüyen aşk ile yürüyen iki dost iken yolları yirmi iki yılın sonunda bir sebep yüzünden ayrılır. Her saniyelerini birlikte geçiren bu iki dost ve iki aşık ayrılığın acısını yıllarca göğüslerinde taşır. Sekiz yıl sonunda karşılaştıklarında ikisi de eskisi gibi değildir. Efla Korkmaz, dünyaca ünlü bir oyuncu olmuş, herkesin hayranlıkla baktığı, güçlü, gözü kara, kendinden emin oluşuyla yürekleri dolduran bir kadın haline gelmiştir. Kameralar her zaman onu çekerken o yalnızca gülümsemesiyle yıllardır taşıdığı yalnızlığını saklamaya çalışır. Bir gün içinde bulunduğu dizi projesi yüzünden başı belaya, kariyeri tehlikeye giren Efla ne yapacağını bilemez. Onun imdadına her zaman olduğu gibi çocukluk arkadaşı koşar. Akgün Tan Acar, ser verip sır vermeyen bir adam oluşu yüzünden piyasada 'Kale' lakabıyla bilinen, herkesin çekindiği, bir bakışıyla tüm duvarları yıkabilecek kesinlikte bir avukattır. Ve Efla'yı içinde bulunduğu yalnızlıktan kurtararak geçen zamanı telafi etmeye çalışacaktır. ⚖♛ ❛Bir adımdan bir şey olmaz, Tan.❜ ❛Ben o adımı sana hep atarım, Eflatun. Benim bütün adımlarım senin. İlk adımdan son adıma kadar.❜

TAMAMLANMIŞTIR. Hayatının durağan akışı içerisindeki Dicle, ikizi Tunç ve beraber büyüdüğü en yakın arkadaşı Asil'le günlerini geçirmektedir. Henüz yolun başında, kalbi tüm ihtimallere açıkken bir anda Asil'e âşık olduğunu fark etmesiyle durağan akışı son bulur. Artık Dicle bir yandan bu hisleri öğrenirken bir yandan da duygularını kontrol etmeye çalışacaktır ancak aşka karşı durmak hiç tahmin etmediği kadar zordur.

Kağıttan gemi yaptım belki de sana yüzer diye. Gökyüzüne baktım bir uçak sana uçar diye. Kumdan kale kazdım bir evimiz olsun diye. Camdan duvar ördüm güneşe uyansak yine.

Onu görene dek, ne birinin yara izim olmasını istemiştim ne de birinin yara izi olmak istemiştim. Onu gördükten sonra ilerleyecek olan zamanın beni bir yaraya dönüştüreceğini bilmiyordum; o zamanın içimde onu bir yara gibi taşımama neden olacağını bilmiyordum.Ruhum, o ifadesiz gözleri taşıyordu taşımasına ama o gözlerin içinde etrafını saran alevlerin yansıması vardı. Yangının tam ortasındaydı. Yanıyordu. (ZeyÇağ ağırlıklı yazılan bir hikayedir.)

Müzik yarışmasına benimle katılır mısın dememle başlamıştı herşey.. bilemezdim o sözümün hayatımı güzelleştireceğini bilemezdim

Öyle güzeldi ki güneş görse parlamayı bırakırdı :)

-devam etmeyecektir- "Her zerreni özledim Zeynep Sarı." Tozluyaka adlı dizinin Zeyno ve Çağrı karakterlerine yazılmış bir kurgudur. [Diziden bağımsızdır.]

tozluyaka dizisinin karakterleri zeyno ve çağrı'nın etkileyici hikayelerinden yola çıkarak yazılmıştır.

"Git başımdan Çağrı, seninle uğraşacak gücüm kalmadı artık." "Sen de bıktın yani benden, öyle mi?" dedi kırgınlıkla. O an gelmişti demek ki. Herkes gider yine de o kalır dediği kişi de arkasını dönmüştü ona. "Senden bıktığım falan yok, istesem de yapamam onu." "Neden o zaman, neden sen de gidiyorsun?" aksak adımlarla genç kızın arkasından gitti. "Gelme, lütfen." "Yapma böyle Zeynep, lütfen." "İlk defa sözünü tuttun Çağrı," dedi acı ama içten bir gülümsemeyle. "İlk defa."