13.01.2021'de yayınlanmaya başlanmıştır... 22.07.2021'de sona ermiştir... "Sende sevmemişsin beni..." Konuşurken titreyen sesine engel olmamaştı kadın, bir yandan gözyaşları sicim sicim işlerken karşındaki adamın gözlerindeki pişmanlık duygusunu göz ardı etmişti kadın. "Defne lütfen dinle beni..." Çaresizce başını iki yana salladı genç kadın. Göz yaşları yanağından sicim sicim akyordu iki eliyle akan yaşlarını sildi, soğuk sesi ile konuştu. "En başından beri umutlandırdın beni, neden izin verdin sana aşık olamama?" Karşısındaki adam bir şey diyemedi sustu sadece. İşte o suskunluk kadını mahvetmişti... "Zaten beni birinin sevmesi... Sevse seni annem baban severdi zaten sende beni sevmemekle çok haklısın,Ben olsam bende sevmem kendimi Merak etme bir daha karşına bile çıkmam..." Adam kadına bir adım daha attı aralarındaki mesafeyi kapattı kadına yaklaştı kadının kokusu ile aklı başından giderken gözlerini kapatmıştı. "Gitme... Sen olmasan yapamam ben sen beni karanlıktan aldın güneşe alıştırdın, sen benim güneşim oldun Defne..." "Benden sana güneş olmaz ben seni ısıtmam benden sana olsa olsa kış güneşi olur Ömer. Özür dilerim..." Gözlerini açtı adam kadına baktı uzun uzun ve kadının ağzından çıkan kelimeler ile bir kere daha yıkıldı adam. "Ben seni herkesten farklı sanmıştım seninle ilgili çok güzel hayaller kurmuştum. Meğersem sende herkes gibiymişsin Ömer İplikçi..." Arkasına bile bakmadan gitti kadın. Ve kadın o gün bir kere daha kimseye güvenmesi gerektiğini anlamıştı. Kalbi acıyı böylesine ilk kere tamamıştı bu zamana kadar Akan gözyaşlarını sildi kadın, adamla kavuşmalarının imkansız olduğunu bir kere daha anlamıştı... ~~~~ Hayat dışarıdan göründüğü gibi güzel miydi, yoksa göründüğü gibi değil miydi. Defne ve Ömer'in hayatı böyledi dışarıdan ne kadar güzel göz

"Biz niye beraber mutlu olamıyoruz Ömer?" Adamın omzundan başını kaldırdı, aşık olduğu olduğu gözlere derin derin baktı Defne. O gözlerde kendi yansımasını izledi uzun uzun, yine mutsuzdu yine çaresizdi, yine umutsuzdu ama bu sefer yalnız değildi. Bu sefer yanında aşık olduğu adamda vardı... Acısına ortak oluyordu... "Olacağız Defne biz mutlu olacağız, bu yaşadıklarımıza inat ikimiz beraber mutlu olacağız." "Ben nedense buna inanamıyorum, baksana bizi mutsuz etmek için evren neler yapıyor. Beraber mutlu olamayız belki ama sen bensiz mutlu olursun." Yanağına değen esmer ellerle gözlerini kapattı Defne, son kez onunla bu kadar yakındı son kez kokusu dolmuştu burnuna. "Yanılıyorsun ben sensiz mutlu olmayacağım Defne, benim her şeyim sensin. Varsın mutsuz olalım ama birlikte olalım sen yanımda ol her an, bu bana yeter zaten. Ama sen gitme benden çünkü o zaman güneşim söner karanlık olur. Benim nefesim yaşama sebebim sensin Defne unutma bunu ben seninle mutsuzluğada varım." Bal gözlere baktı adam o hüznün hala, gözlerinde olduğunu görünce tekrardan yıkıldı, iyi gelmemişti ona tutmamıştı sözünü. Dudaklarına değen dudaklarla beraber gözlerini kapattı beklemeden karşılık vermeye başladı bu tatlı öpücüğe. Ama bilmiyordu ki bu öpücüğün bu veda öpücüğü olduğunu. Bu bir veda busesiydi... Son kez öptü o dudakları Defne... Son kez o gözlere baktı Defne... Son kez kokusunu içine çekti doya doya, kalp atışlarını dinledi Defne... Gidecekti buralardan, o mutlu olsun diye gidecekti zor bir veda olacaktı ama onun için gidecekti Defne... Bunun bilinciyle öptü o dudakları kadın... ~~~~~ Aşk beraber mutlu olabilmek midir ya da bütün her şeye rağmen sevdiğinle beraber mutsuz olabilmek midir? Defne ve Ömer bu sorunun cevabını ararken fark etmeden birbirlerine daha fazla bağlanılar. Kış Güneşi serisinin ikinci kitab

23 Ağustos 2018 de yazılmaya başlanmıştır.... Defne 25 yaşında tasarım okumuş deli dolu birisidir. Yanlış bir anlaşılamadan dolayı hayatı tamamen değişti. Karşısına çıkan adamın onu bırakmaya hiç niyeti yoktu çünkü Başımı cama yaslayıp düşünüyordum beş dakikada nasıl hayatımın kaydığını düşünüyorum. Ben bu adamdan nasıl kurtulucam, kendi kendimin hayatımı kaydırdım. Bu adam beni bırakmaz....

31 Mayıs 2019'da yazılmaya başlanmıştır. 09 Ağustosta 2020'de tamamlanmıştır.... Ben Ada, Ada YILMAZ on yedi yaşındayım annem yok iki sene önce öldü üvey babam ile yaşıyorum.... .... Tabi buna yaşamak denirse.... Üvey babam alkolik bir insanın teki her gece içip içip beni döven bir adam. Ne yapmıştım? Neden bunları yaşıyorum? Ben bunu hak etmiyorum. Mutlu olmak istiyorum sadece Daha on sekiz yaşıma girmeden yaşadığım şeyler bana ağır geldi....