''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Başlayan Sonum" adlı hikâyenin yeni halidir. İlk yayımlanma tarihi: 19.07.2015 29.08.2016 tarihinde düzenlenip tekrar yayımlanmıştır. *** Herkes huzurlu bir yaşam, sevgiyle ayakta tutulan bir aile, hiçbir beklentisi olmadan yanında duran tereddüt etmeden sırtını yaslayabileceği bir dost, acısına sırdaş, kalbine aşk, derdine ortak, yoluna yoldaş olabilecek bir eş ister. Peki, kaç kişi sahip olabilir? Kaç kişi olduğu bilinmiyordu ama gözlemlediği kadarıyla onun dışında kalan herkes sahipti. Onun sahip oldukları ise bataklıktan farkı olmayan bir yaşam, hiç var olmamış bir aile, kendi çıkarları için onu kullanan bir grup paralı insandan ibaretti. Yıllar önce yaşadıkları yüzünden bir canavara dönüşmüştü. Bu onun isteği değildi. Hayata ayak uydurabilmeye çalışırken bambaşka biri olmuştu. Şimdi, hiç olmadığı kadar güçlü ve umursamazdı. Çünkü vicdanını kaybettiği gün merhameti de onu terk etmişti. Önüne kurulan hayat sahnesinde kurbanlarıyla, profesyonelce oynuyordu. Onun için yazılan kaderi değiştiremediğinden layık olmalıydı. *** "Bakışları bakışlarıma dokunduğu an da gözlerinden geçirdiği en küçük duygu parçası onun sonunu belirler."