"Bu her şeye rağmen mutlu olmayı başaran bir kızın hikayesi" "Ruhumu mutluluğa adadım her zaman, ve hiç pişman değilim" göz yaşlarım her ne kadar dışarıya çıkmak istese de onlara izin vermedim. Çağan'ın söyledikleri karşısında şok olmuştum ... Babam bunu bize yapmış olamazdı dahası bunu yapacak vicdana sahip olamazdı, olmamalıydı . Çağan benim kardeşim mi yani ? Ellerim titriyordu , kalbimde bir sızı vardı. Canımı çok yakıyordu . Ellerimle çağan'ın yüzünü okşadım ve ona sımsıkı sarıldım . Kalbimin acısı sebebsiz yere geçmişti . Ben 18 yaşındaydım ve çağan da 18 yaşındaydı yani babam annemi aldattı , sorular kafamı kurcalarken çağanla sarılmayı bıraktık ama ben hala kardeşimin ellerini sımsıkı sıkıyordum. "annen yaşıyor mu ?" dedim . Masum gözlerini benden kaçırarak ellerimi tutmayı bıraktı . " baban annemi terk ettikten sonra annem kanser olmuş , ben daha iki aylıkken annem ölmüş. Bana o yaştan sonra ananem bakmış ben 16 yaşına gelince ananem de öldü, sahipsiz kimsesiz kaldım bir tane yurda gönderildim iki yıl orda yaşadım 18 yaşına gelince de çıktım oradan elimde tepsilerle yol kenarlarında ELMA ŞEKERİ satmaya başladım , işte her şey böyle. dahası yok " Göz yaşlarım soluk yanaklarımdan dökülürken ona şu soruyu sordum ; " peki neden elma şekeri ? Satacak başka bir şey yok mu ?" Kızarmış kırmızı gözleri ile bana baktı ve hafifçe gülümsedi " sen ... ELMA ŞEKERİNİ çok seviyormuşsun, belki bir gün almaya gelirsin diye , belki bir gün ... Bir umut " Göz yaşlarım hızlanır ken Çağan a sımsıkı sarıldım. Saat gece yarısına erişirken saçlarımı dağıtan ve tenime bir tokat gibi gelen rüzgar gözümden akan göz yaşlarımı da soğtuyordu . Tekrar Çağan ın ellerinden tutarak konuştum " hadi eve gidelim, evde senin yüzleşmen benimde hesaplaşmam gereken bir baba var ."

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Duyduklarım ile kaşlarım usulca çatıldı. Gerçekleri kavramak istemeyip kulaklarımı tıkamak istedim. "S-sen miydin?" Titrek nefesim cümlem ile dışarıya uğlaştı. "Bendim." Kendi ağzı ile yaptıklarını söyleyince hayrete düştüm. Bunu onu ağzından duymak daha da acıttı canımı. Paramparça olmuş kalbim iki kat parçalandı. Artık bende kalp kalmamıştı. Odadan sinir ile ayrılmak için oturduğum büyük deri koltuktan bir hışımla kalktım. Kapıdan çıkacağım sırada onun sesi doldurdu kulağımı. "Senin aşkın beni iyileştirir, benim aşkım ise sana zarar verir. Ben iyileşmek için sana zarar vermem."

"Bu yalan dünyada tek gerçeğim sensin, Deniz." °•°•°•°•°•° Gerçekler,tam gerçekliği ile günyüzüne çıksa herşey düzelebilir. Belki... °•°•°•°•°•° Burcu'nun yaptığı bir plan ile en yakın arkadaşı olan,kız kardeşi gibi gördüğü dostunu,Deniz'i hiç girmediği bir yola sokacak.Bilmeden.İstemeden.Hatta farkında olmadan. Deniz çıkmaz bir sokağa girdiğinde,o sokağın duvarlarını yıkıp geçecek mi? Yoksa o duvarların arasında sıkışıp kalacak mı? O çıkmaz sokakta onun yanında kimler olacak? Yada KİM olacak? °•°•°•°•°•°•° Geçmişte yapılan hatalar affedilebilir mi?

Bir kız çocuğunun babasının özlemi ile büyümesi sizce de nasıl olurdu ? Yada babasına mektup gönderme umudu ile koşarken araba kazası yapması ? Bütün bunların üstüne bide yıllarca komada uyuması ? Bu kitabı okurken ağlayacağınız a, oh diyeceğiniz e , tüylerimizin diken diken olacağına , hatta maceradan maceraya gireceğiniz e de yemin edebilirim ...

Neden mi 5 Kız Bin Bela? Çünkü gülmeye, saçmalamaya ihtiyacımız var. Biz kızların en çok ihtiyaç duyduğu şey bu. Saçmalayan, eğlenen, aşık olan bu kızları okumak istiyorsanız durmayın. Başlayın şimdi. Bu kitapta kendinizden bir şeyler bulabilirseniz ne mutlu bana. Çünkü ben bu kitaba ruhumu ve arkadaşlarıma olan sevgimi kattım. ... Arkadaşlar ben bu kitabı yazmaya başladığımda 12 yaşındaydım ve kitabı kendi arkadaş grubumdan esinlenerek yazmıştım. O grup dağıldı ve hiçbiriyle görüşmüyorum. Şu an kitaba devam edemiyorum belki bir gün devam ederim fakat artık yazdıklarım sadece küçük bir kızın hayal dünyasından başka bir şeyi çağrıştırmıyor bana. Belki başka bir kurgumda tekrar buluşuruz. Sizleri çok seviyorum zor zamanlarımda hep sizin varlığınız destek olmuştu bana. Başka bir kitabımda bir gün tekrar buluşmak dileğiyle... Başlangıç: 01.07.2018