"Dur" dedim titreyen ellerimle kolundan tutup gitmesine engel olmak isterken.Yerde olan bakışları gözlerime bir anlık dediğinde ürpermiştim.Nefretle bakan bakışların altında ezilirken kolunu hızla çekip bir iki adım atmıştı. "Böyle gitme.Bak bu sefer söz değişeceğim.Yem..." Cümlemi tamamlama izin vermemişti bile. "Sakın Hüma! Sen sırf amacına ulaşmak için İslam'ı,tesetterü kulandın.Sana söyleyecek bir lafım yok!" Her kelime adeta kulağımda yankılanıyor,boğulmama neden oluyordu. Ama doğruydu dedikleri. Sırf onu kaybetmemek için namaza başlamış bir süre sonra bırakmıştım.Ve onun ve ailesinin yanında kapanmış gibi imaj yaratmıştım. Gel gör ki şimdi düğüne 2 gün kala her şey tepe taklak olmuştu. Haksızlıktı... Evet... "Bitti artık."deyip parmağındaki yüzüğü hiç tereddüt etmeden çıkardı.Gözleri hala yerdeydi. Halbuki ben onun hem imam nikahlı hem de resmi nikahlı eşiydim. Bir bakışı esirgiyordu benden şimdi. "Hayır...Böyle bitmemeli..." Metalin sert zeminle buluşmasıyla yankılan ses kalbime bıçakların saplanmasına neden oldu. Arkasını döndü ve gitti... "Karşıma bir daha çıkma." Hiçbir duygu barındırmayan sesiyle yere çöktüm.Mahallenin orta yerinde kala kalmıştım.Gitmişti... 7 eylül 2018🍃 31 mart 2019🍃 10 ekim 2019

"Dinle beni" diyorum son nefesini veren kuşlar misali. "Düne kadar bu hayattaki en büyük arzun benden kurtulmaktı. Seni kendimden kurtaracağım." titreyen ellerimi saklamaya çalışıyorum. Benden kurtulmak fikri ona cazip gelmiş olacakki dikkatle dinliyor sözlerimi. "Yapacağım ama bir şartım var." "Gitmeden önce benimle el ele koşmanı istiyorum." Bu kez hayretle bakıyor yüzüme. Söylediğim şeyin imkansızlığına mı şaşırıyor, saçmalığına mı bilemiyorum. Ömrüm boyunca onu aramışken ondan gitmek fikri yüreğimi dağlıyor. Düşünceli ama gideceğimi duyduğu için mutlu olan yüzüne bakamıyorum. Gözlerim yerde kırılan kalbimle beni onaylamasını dinliyorum. "Eğer hayatımdan çıkacaksan, kanat takıp uçmaya bile razıyım." [31.03.2021]

Tekrar o adama baktığımda olduğu yerde dikildiğini görmek merak uyandırmıştı. "Cehennem olun hepiniz! Gereksiz yara bantlarına, bu boktan yara bandı fabrikası açanların ağzına tüküreyim ben! Anasını sattığımın yara bantları!" Diyerek bağırmaya başlaması ile irkilmeden edememiştim. Açıkçası çok şaşırmıştım. Neden böyle söylüyor ki? "Hiçbir bokuma da yaramıyorsunuz! Küçük bez parçaları sizi! Bir kartonun içindeki, bir deste bez parçasından başka farkınız yok ulan!" "Ya bu yaralarımı kapatın, ya da yara bandı fabrikalarını!" Sesini daha da yükselttiğinde gözlerim sanki mümkünmüş gibi biraz daha büyümüştü. Deli olabilir miydi acaba? Peki ben neden buradaydım hâlâ? Aniden gözlerini çevrede dolaştırmaya başlamasıyla, göz göze gelmemiz ile irkilmeden edemdim. Yüzünü göremiyordum çünkü yüzünü bir şeyle sarmıştı ve sadece gözleri gözüküyordu. Bu... Çok tuhaf bir görüntüydü. Elimde olmadan bir adım geriye gittiğimde kaşları çatılmıştı. Sanırım herkesin gittiğini düşünüyordu. "Hah, sen de aptal yara bandı paketleyicisi misin yoksa?" Başını olumsuz anlamda salladı ve arkasını dönerek uzaklaşmaya başladı. Ne yani buraya geliyor ve yara bantlarına bağırıp çağırdıktan sonra gidiyor muydu? • • • Yayımlanma tarihi: 07.10.2020 Bitiş tarihi: Beğeneceğinizi düşünüyorum. Kitap kapağı için @sueinthemusicbox'a teşekkür ederim. Not: Mahir ve Melisa hayal ürünüdür. Lütfen gerçek hayatta onlar gibi birilerini aramayınız. Aksi takdirde evde kalabilirsiniz. #1 Yarabandı

Sallantıda olan taze bir evlilik. Aşk, engeller, çatışma ve gerçek dostluk... Alması güç kararlar, yapması zor seçimler, unutması meşakkatli sevdalar, aşılması gereken mesafeler ve yıllanmış bir gönül yarası. Bu hikâyenin sonu nereye varacak, buyrun beraber görelim. {05.08.17}

"Bir derdin mi var hemşehrim? Laf benimki de; bir derdin var ki ağlıyorsun tabi, de mi ya... ama söyle de beraber ağlayalım. Malum ya, derdini söylemeyen derman bulamazmış. Güzelmişsin de be! Meselenin aslı esası nedir yani, ha? Onu öğrensek de, ona göre bir yol bulsak, öyle değil mi?" "Hiç!" "Hiç mi? Eyvah öyleyse! Derdin büyük demektir." Güzelliği köylere, dillere destan Zeynep ile acısına köyler, dağlar şahit olmuş Ömer'i bir araya getirir hayat. Ne var ki, bu zoraki birliktelik ikisini de mutsuz etmektedir. Okuyup şehirde hayat kurmak isteyen Zeynep'in peşini bırakmaz köy yaşamı. Ömer ile büyür. Ömer ile bir kadın, bir anne nasıl olunur öğrenir güzeller güzeli Zeynep. Başında al yazması, altında kızıl atıyla; diyar diyar konuşulur Zeynep'in hikayesi. Türkülere şiirlere konu olur acıları, mutlulukları. "Zeynebe yaptırdım altından tarak Tara zülüflerin bir yana bırak Zeynebe gidemem yollar pek ırak.."

-Bak dağ ayısı. Ya hayır ya evet... Cümleme devam edecekken böldü beni. -Ruh hastası mısın kızım sen? Evlenelim diyorsun, ya hayır ya evetmiş. Masanın üstünde duran kollarının bile gerildiğinin farkındaydım. Giydiği siyah kazak boynunu kapatmasa eminim ki kabarık damarları yine patlayacak gibi duruyordu. -Ne olacak evlensen? -- 06062021

(Çilli Gelincik adı ve konusu bakımından ilk kitaptır.) Sen Deli, Ben Deli Sonumuz çok tehlikeli "Çilli..." * Ceylin, kimliğini yenilemek için başvuru yaptığında hayatını da yenileyeceğini hesaba katamadı, öyle şeyler oldu ki kendini, bir delinin, sözde karısı olarak buldu... * Evime teslim edilen kimliğe baktım bir süre, "Kesinlikle bir yanlışlık olmuş soy ismimi yanlış yazmışlar," diye söylendim hala şaşkınlığımı üzerimden atamamışken. Yanlış olduğuna emin olduğum kimliğimi, Nüfus müdürlüğüne teslim etmeye gittiğimde ise, hayatımın şokunu yaşadım. Çünkü kimliğe göre hiç tanımadığım biriyle evli görünüyordum. Yapılan hatanın düzeltilmesi içinde tek ihtiyacım olan şey, sözde kocam ve imzası... Peki ya ne oldu dersiniz? Olmaz denilen oldu tüm aksilikler beni buldu. Sözde kocamın, psikiyatri kliniğinde tedavi gördüğünü öğrendim. Daha fenası ise, Deli olduğu gerekçesiyle sözde kocamın imza yetkisinin olmaması. Gel de kurtul bu beladan kurtulabilirsen... *** Her şey gerçekten de böyle mi başlamıştı? Yoksa çok farklıydı yaşananlar... * Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Bir ameliyat sonucu son beş yılıyla beraber karısını ve değişen hayatını tamamen unutan bir Tarık.. Hafızası gidince bambaşka bir adama dönüşen kocası, çocuklarını bu süreçten zarar görmeden kurtarma kaygısı ve kocasına duyduğu büyük aşk arasında bocalayan bir Esma. Bir yabancıyla herşey yolundaymış gibi devam edilebilir mi? Asla ait olmadığını düşündüğün bir hayata uyum sağlanabilir mi? (Kitabın bütününü okumak için linke tıklayınız) *** - Saçların ne renk ? - Sen ne renk olsun isterdin? - Ben ne isteyeceğim, merak ettim sadece. Sıkı sıkı sarmışsın çok önemliymiş gibi. Tek teli gözükmüyor. Kel falan olabilir misin?

Başıma ne mi geldi? Bir adama tutuldum, görür görmez. Sonra bir duydum ki o da bana tutulmuş. Evleneceğimizi duyurduk tüm köye. Düğünümüze kadar günlerce onu hayal ettim, aşkımı körükledim. Sonra düğün günümüzde bir adam çıkageldi kapıma, elinde atıyla. Onun olması gereken yerde, ardında bir kalabalıkla duruyordu bu adam. Gelinini almaya gelmişti belli ki, beni. Ben sevdiğim adama değil başka bir adama gelin oldum. İşin daha da kötü yanı sevdiğim adamın yaşadığı eve gelin gitmemdi. Bir insanın başına bundan daha kötü bir şey gelebilir miydi? * Şiddet, küfür ve olumsuz ögeler içerebilir. * Dram-3 (04.09.21) Tarih-1 (07.09.22)

Siyah bir tablo. Gri'ye hasret siyah bir tabloyum, tam 3 yıldır. Gülümsemeyi bile kendine yakıştıramayan o simsiyah kız. Peşimde bir piskopat, her an ölüme sarılabilecek uzaklıktayım. Herkesten uzakta, kapkara bir noktayım. Fakat beni kaygıya düşüren ne ölümün sıcak kolları, ne yalnız oluşum. Beni kaygıya düşüren annem.. Beni kaygıya düşüren, 3 yıldır yüzümde ufak bir umut görmek için gözlerime bakan babam.. Noktaya benzeyen bir gri var en derinlerimde, annemden kalan. O nokta belki bir gün büyür diye bu direnişim. Direniş yolumda karşılaştım onunla. Gri Adamla. Yavaş yavaş kalbime işleyen, işledikçe beni siyahtan uzaklaştıran. Bana griyi getiren adam. Siyah Kadının, Gri Adamı. SİYAH'IN GRİ'Sİ ZEYNEP KÜÇÜK