"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

Hiç bir şeyden korkmayan birini ne kadar tehdit edebilirsiniz ki? "Beyefendi burası dağ başı değil, bir hukuk ülkesi. Anayasası olan bir ülkede kimse kimseyi bu şekilde tehdit edemez." "Ne yazık ki sizin kitaplarınızın adaleti sokakta geçmiyor avukat hanım."

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

Bir aşk bitti... Yeni bir hayat başladı. Biri gitti, bir başkası geldi ama gidenlerin yerini kimse dolduramadı... 'KOMŞU MÜZİĞİ'NİN 2. KİTABIDIR!

Dolunay ve Barlas'ın aşkı... İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam. Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yukarıya fırladı ve müzik sesinin onu rahatsız ettiğini uygun bir dille(!) sevdiği adama söyledi. İyi ki de söylemişti çünkü ardından gelen tusunami misali aşk kaçınılmazdı. Eski kötü tartışmalar yerine, birbirlerine söyledikleri tatlı, Barlas'ın fark edemediği aşk atışmaları vardı. Her şey iyiydi hoştu ama arada tabii ki de engeller vardı ve bu engelleri yenmeye çalışan bir genç kız, sevdiği kıza belli ettirmeden engelleri yenmeye çalışan bir genç adam. Bu kitap iyilerle, kötülerle Barlas ve Dolunay'ın aşkını anlatıyordu ve sonunun nasıl olacağını kimse bilemezdi. Bakalım Dolunay ve Barlasın aşkı mutlu sonsuz mu, yoksa kötü sonla mı bitecekti? 26.01.2018 #gençkızedebiyatı 68

Bu hikâye, ne yazık ki çiçekler ve kalplerden ibaret değil. Bu hikâye, çiçekler ve dikenlerle çevrili. Vücudu kadar ruhu da yaralarla dolu olan Efran, yıllar sonra o korkunç yerden kurtulup geri döndüğünde artık hiçbir şey eskisi gibi değildir. Yokluğunda dönmeye devam eden dünya, Efran'ı dünde bırakmıştır. Bir zamanlar ölümün eşiğinden çekip aldığı küçük kız ise artık genç bir kadındır ve Efran'ın tüm ezberlerini bozmaya kararlıdır. Havin, kaybettiği her şeyle biraz daha eksilse de hayata iyi tarafından bakmayı başarmıştır. Efran'ın geri dönüşüyle yıllar sonra kaybettiği birçok şey ona geri verilmiş gibidir ancak ne var ki bu mutlu kavuşma, arkadaşlıklarının güçlenmesine yetmemiş, görmezden gelinen ve hatta varlığından bile bihaber oldukları birçok yasak duyguyu tetiklemiştir. Aşk ve yasak olan şeylerle çevrili bir dokunuş kaç acıya iyi gelebilir? Ruhu yaralarla dolu olsa da çığlık atmayacak kadar cesur olanlara... ~~~ Romantizm türünde kuşağının en iyi yazarlarından biri olan Çağla Fulya, yeni romanında önlenemez bir tutkunun aşka dönüşünü ele alıyor. Üşümenin sıcak hissi, kelimeleri aşan duyguları titretirken Yaz Gecesi, derinliğin sınırlarına kendi çizgilerini çiziyor. - Agâh Ensar Can ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 16 Yaşından büyük okuyucuların okumasını tavsiye ederim. Hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Yaz Gecesi, kitap olacağı için yayından kaldırılmıştır. Tanıtım amaçlı ilk üç bölümü yayındadır.

• Tamamlandı • • Aşktan Adamlar - III • Büyüleyici bir güzelliği vardı Efsun'un. Ve Tekin, onun gözlerine bakarken zamanın durduğunu hissediyordu. Tekin, böyle bir kadın karşısında çaresizdi. Taze bir çiçekti Efsun ve Tekin'in kokladığı hiçbir çiçeğe benzemiyordu. Onu dalından koparıp avuçlarında tutmak için delicesine bir arzu hissetse de, bunu yapmamakta kararlıydı, çünkü layık değildi Efsun'a. Ama kendini ne kadar uzak tutabilecekti bu büyüleyici kadından? Tek bir dokunuşta onu yerle bir eden kadına karşı delicesine bir istek duyarken, nasıl engel olacaktı ona dokunmak için çıldıran ellerine? Peki Efsun, hiç kendine göre olmayan bu adamla nasıl baş edecekti? Bay Yanlış'tı o. Ve Efsun, Tekin'in zaferlerinden biri olmak istemiyordu. Yine de kendini ondan uzak tutamıyor, ateşe çekilen pervaneler gibi Tekin'e çekiliyordu. Belki de yanmalıydılar birlikte. Tüm korkuları bir kenara bırakıp, birleştirmeliydiler kavuşmayı bekleyen ellerini. Aşk, bir yolunu bulurdu belki. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 16 Yaşından büyük okuyucuların okumasını tavsiye ederim. Hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Efsunkâr, kitaplaştırma düşüncesiyle yayından kaldırılmıştır. Tanıtım amaçlı ilk üç bölümü yayındadır.

• Tamamlandı • • Aşktan Adamlar - II • Tolga için Meyra mutluluğun tanımıydı. Birbirilerine öylesine bağlıydılar ki hiçbir şey onları ayıramazdı. Ta ki o geceye kadar... Bir gece başlarına gelen korkunç kaza Meyra'nın hafızasını kaybetmesine sebep olur. Bir zamanlar âşık olduğu adam artık onun için bir yabancıdan daha fazlası değildir. Tolga, sevdiği kadını yaşarken kaybetmenin acısıyla derinden sarsılır. Ancak adeta birbirileri için yaratılmış olan bu iki insan birbirilerinden pek de uzak kalamayacaklardır. Meyra, mantığa sığmayan duygularla çalkalanır. Zihninin tanımadığı ama bedeninin ezbere bildiği bu adam karşısında çaresizdir. Ondan kaçmak isterken her defasında kendisini ona çekilirken bulur. Kim bilir, belki de aşkı anlamlı kılan tek şey anılar değil, bir de hislerdir. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 16 Yaşından büyük okuyucuların okumasını tavsiye ederim. Hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Siyahın Kelebeği, kitaplaştırma düşüncesiyle yayından kaldırılmıştır. Tanıtım amaçlı ilk üç bölümü yayındadır.