O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Dar ve derin vadilerde sürtünerek büyüse de yara almayan ruhum, Gözlerinde okyanus barındıran adamın karanlığında boğuldu. Karanlığı, ruhunun en ücra köşelerine hapsetmiş genç adam, Geçmişinden gelip kalbine esen sert rüzgarla, kaybolduğu karanlıkta ışığını buldu. Genç kızın, kar kadar beyaz hayatına yağmur getirmişti adam. Yağmur karı çamurlaştırdı. Eritti. Yok etti. Tıp ki onlar gibi... Okyanus gözlü çocuğun, gözlerinin aksine siyahlara büründüğü karanlık bir gecede: Karanlıkta beyaz bir ışık gibi parlayan kızın narin boynuna, bıçağı kanlı elleriyle dayamasıyla başlayan kırık bir hikaye. ''Pamuk ipliği gibi söküleceğiz, hemde kalplerimizden...''

Bütün bölümler kaldırılmıştır. Yayımlanmış son nota bakarak sebebini öğrenebilirsiniz, teşekkürler. :)