Tüm insanlardan farklı olduğunuzu hayal edin ya da KARMA olduğunuzu... Daha doğduğunuz anda yalnız kaldığınız, sizi dünyaya getiren annenizin bile istemediği bir yerde hayatta kalma savaşı. Bu savaşı veren 6 bebek ve bebeklerden biri hepsinin ortak noktası ise... Ben Alaca Çevik. Yaşam ve ölüm arasında bir arafım. Ben bir KARMA'yım.

"Seninle bir anlaşma yapalım mı başkan?" Kaşlarımı çattım ve ona döndüm. "Ne anlaşması?" "Sen onları ciddi bir şekilde basket oynamaya ikna et ben de.." Bekledim. Bekledim. Bekledim. "Seninle Sinan'ın arasını yapayım." Dünya durdu. Bakışlarım Onur'un gülümsemekten kısılan mavi gözlerinde kalakaldı. Sinan mı? Ben mi? Nereden biliyordu?

Hayatımda hep eksikliklerle yaşamış birisi olsam da bu eksikliklerin geçmişim olacağını hiç düşünmemiştim. İnsanların karınlarında uçuşan kelebeklerin benim kabusum olacağını ve bilinmeyen geçmişimin bana gelecek olacağını bilemedim. Şimdi tek amacım kağıttan kelebeğimin 1 günlük ömründe bana göz yaşı değil ümit getirmesini sağlamak. Kitap Kapağı: @Kristal_81 27.04.2021'de Mizah kategorisinde birinci. 03.05.2021'de Genç kurgu kategorisinde birinci. 03.05.2021'de Genç Kız Edebiyatı kategorisinde birinci. 03.05.2021'de Kısa Hikaye kategorisinde birinci. 13.06.2021'de gizem kategorisinde birinci. Bu isimde ve bu konuda ilk kitaptır. Bütün hakları şahsıma aittir. En ufak bir (ç)alınma durumunda yasal haklarımı kullanacağım

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

Günümüz standartlarına uymayan bir kız. Ne güzellik açısından, ne de başarı açısından. O kendi halinde, kendi kafasının içinde yaşamak isteyen birisi. Fakat insanlar bunu istemiyor. İnsanlar, kendileri gibi bu kızın da günümüz şartlarına uymalarını istiyorlar. Estetikse estetik, sporsa spor, diyetse diyet, makyajsa makyaj, başarıysa başarı. Ama o bunu istiyor mu? Azra, bunu istiyor mu? Bir gün dersten kaçarak bir parka gidiyor ve parkta bir kadınla karşılaşıyor. Kadın bir peri. Perilere inanır mısınız? Ve perilerin insanlara dilek hakkı verdiğine? 29.01.2023 Hikayenin içerisinde başka hikayelerden, karakterlerden bahsetmemenizi rica ediyorum.

Yusuf : Şaka!? 16.03 0545 *** ****: Hm? 16.03 Yusuf: Sakın bana, Yusuf'un hayratı yazısıyla okulun önüne dondurma arabasını gönderip, pankart açtıranın sen olduğunu söyleme! 16.04 0545 *** ****: Tamam:) 16.04 0545 *** ****: Afiyet olsun <3 16.05 Hikayenin içerisinde başka hikayelerden, karakterlerden bahsetmemenizi rica ediyorum.

"Elini göster." Elimi arkamda yumruk yaptım. "Leo?" dedim yardım dilenen bir ses tonuyla. Fakat Leo bakışlarını kaçırdı. Bakışlarını kaçırdığı anda takılı kaldı. Gözleri liderin eline düştü. "Lider." dedi. "Yüzüğün?" Gözlerimi onun eline çevireceğim sırada elini arkasına götürdü. Başını bu seferde sağına doğru yatırdı. "Bana elini göstermeden buradan gidemezsin." Yutkundum. Her an ağlayacak noktadaydım. Çocuk gibi tepinerek ağlama isteğiyle doluydum! "Feride." Gözlerimi sımsıkı kapattım. "Elini göster." derken sesi kısıktı. Daha fazla direnmenin bir sonuca varmayacağının bilincinde olarak yavaşça elimi önüme doğru uzatıp, yumruğumu açtım. Çıt çıkmadı. Demek ki yüzüğü Leo gibi onlarda göremiyordu. Rahatlayarak bir nefes verip gözlerimi açtığım sırada, yüzük parmağıma bir elin değmesiyle irkilerek ona baktım. Sağ eliyle, sol elimin yüzük parmağına dokunuyordu. Lütfen göremiyor ol. Lütfen. Gözlerimi yüzüne çevirdim. Kaşları çatılmıştı. Bakışlarını yüzükten alıp, gözlerime çevirdi. Elimi çekmeye çalıştım. Bırakmadı. Arkasına sakladığı elini öne uzatıp bana doğru gösterdi. Parmağındaki sade, gümüş alyans parladı. Bir küfür savurdum. Elimi tekrar çekmeye çalıştım. Bir kere daha ve bir kere daha... Ne kadar çekiştirirsem, çekiştireyim elimi bırakmadı. Dolan gözlerimi Leo'ya çevirdim. Beni buradan götürmesi için ona yardım dileyen gözlerle, baktım. Fakat karşılık alamadım. 17.09.2023

Mavi gözlü çocuk ile iki örgülü kızın hikayesi... #Romancetr #RomantikBalo #Farklılıklar Romantik Balo için yazılmıştır Tüm hakları şahsıma aittir.