Teraz, kiedy widział jak krawędź dołu - do którego został wrzucony - znika z jego pola widzenia, zrozumiał. Nigdy nie spadał dla siebie. Jednak, kiedy jego żywot miał dobiec końca, nie wydawało się to takie złe. W końcu ratował swojego najlepszego przyjaciela. ---------- Minęły miesiace odkąd Dealereq został zlożony w ofierze. Doknes miał więc sporo czasu, żeby się z tym pogodzić. Może czasem się zapomni i zwróci sie do swojego kompana, tylko po to, żeby przypomnieć sobie, że już go tam nie ma. Ale poza tym wszystko jest z nim w porządku... prawda? ---------- Czyli, mam dośc na czekanie na kolejny odcinek tej serii, więc oficjalnie biorę sprawy w swoje ręce. (Proszę sie dużo nie spodziewać, bo nie mam na to do konca pomysłu)

- Karol.. pocałuj mnie. - Cz-czekaj co? - Pocałuj mnie. Chcę to poczuć. To, że cię odepchnąłem i uciekłem było spowodowane tym, że myślałem, że robisz sobie ze mnie jaja, po tym jak powiedziałem ci, że jestem bi. Teraz już wiem. Wiem, jak smakują twoje usta. Chce znowu ich zasmakować.. Widziałem w oczach niższego stanowczość. Wiedział co mówi. Był pewny tego co mówi. Czy coś się zmieni jak Hubert dowie się, że Karol jest gejem?