uzaydaki_1readerUwU
"hayır.." dedi ızuku. O şeytanın yanına gitmek istemiyordu. "hayır. O şeytanın yanına gitmeyeceğim! O umrumda değil!"
Ama biliyordu. Kalbi daha ağır basıyor, mantığını solluyordu. Son demlerindeydi yeşil saçlı çocuk. Etraftan Bi anda Bi ses yükseldi. Tanıdık olan bu ses, izuku'nun içine işlemiş, her hücresini tekrar ve tekrar titretmişti.
" ızuku.. Yalvarırım gel. Sana ihtiyacım var.. Yanıyor, canım çok yanıyor. Lütfen yardım et bana." acı dolu bu ses, izuku'nun kulağından girip beyninde zonklamaya başladı. İlk defa böyle acınası geliyordu sesi. İzuku'nun içindeki savaş son bulmuş, kalbinin zaferle yumruk kaldırmasını izlemişti. Ve ızuku, tekrar ölmüştü.