sᴇʀɪ̇ᴅᴇɴ ʙᴀɢ̆ɪᴍsɪᴢ ᴏᴋᴜɴᴀʙɪ̇ʟɪ̇ʀ "Bana bakıcılık yapmaktan vazgeç. Ben senin bakıcılık yaptığın çocuk değilim, karınım," dediğimde sinirle bakışları tekrar beni bulmuştu. Yüzünde memnun bir gülümseme belirirken bana doğru birkaç adım attı. Aramızdaki mesafe, attığı her adımla kapanırken siyah hareli gözleriyle gözlerim kesişti. Nefeslerimiz birbirine çarparken bu yakınlık yutkunmama sebep olmuştu. Elleri kahverengi saç tutamlarıma değdiğinde kokusu içime işliyordu. Bu hiç iyi değildi; fazla yakındı. "Tekrar et," diye kısık sesle kulağıma doğru fısıldayarak konuştu. Derin bir nefes çektiğimde, içime neyden bahsettiğini anlayamadım. Bedenim oldukça gerilmişti. Şu an duştan yeni çıktığı için sigara değil, ferah bir mentol kokusu vardı ve bu aklımı bulandırıyordu. Ona sigara kokusu da çok yakışıyordu, hatta sigara kokusunu yakıştırdığım tek adam karşımdaydı. Benden bir şeyler duymak istiyordu. "Neyi?" diye sorduğumda, nefesini boynumda hissedebiliyordum sıcak nefesi beni heyecanlandırıyordu. "Karım olduğunu, Devin. Tekrar et," dediğinde dumura uğradım. Benden bunu tekrar duymayı neden bu kadar çok istiyordu? "Küçük detaylara fazla takılıyorsun," dediğimde, sık sık verdiği nefesleri duyabiliyordum. "𝐵𝑒𝑛 𝑘𝑖𝑚𝑠𝑒𝑠𝑖𝑧 𝑏𝑖𝑟 𝑘𝑎𝑑𝚤𝑛𝑑𝚤𝑚 𝑜 𝑖𝑠𝑒 𝑦𝑎𝑟𝑎𝑙𝚤 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑑𝑎𝑚" BAŞKA KİTAPLARDAN BAHSETMEYİN! YOK O KARAKTERE BENZİYOR YOK ŞUNUN VİBE VAR YAZMAYIN! #AGİT KARVİRAS #DEVİN KARVİRAS #KARVİRAS'IN SONBAHARI ᴛᴀᴍᴀᴍʟᴀɴᴅɪ... KİTAP TANITIMI YAPMAYIN... BAŞKA KİTAPLARDAN DA BAHSETMEYİN EMEĞİME SAYGISIZLIK OLUYOR ÇÜNKÜ VE YAPANI ENGELLİYORUM! ( Kitap da +18 sahneler vardır okurken ona göre okuyup yorum yapın ) ...

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak bilmediği bir mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur| 120625

"Benden başka gidecek hiçbir yerin yok." Adam yapılı cüssesini kendinden oldukça küçük kıza iyice bastırdı ve çenesini sıkarak yüzünü kendine yükseltti. "Gidebileceğin herkesi öldürdüm, uyuyabileceğin her evi yıktım, başını koyabileceğin tüm yatakları yok ettim, sığınabileceğin her limanı yaktım ve küllerini beş okyanusa savurdum." Biraz durup kızın sindirmesini bekledi. Ağır ağır, beynine çakarcasına vurgulu bir tonda tekrar konuşmaya başladı. "Benden kaçtığında gidebileceğin tek yer benim yanım, uyuyabileceğin tek yer benim evim, başını koyabileceğin tek yatak benim yatağım ve sığınabileceğin tek liman benim kollarım." Çenesindeki elini çekmeden diğer elini incecik boynuna sardı ve yaşlarla parlayan cam gibi parlak, göğü taşıyan gözlere baktı. Kendi dipsiz kuyularının aksine onun gözleri içinde binlerce diyar bulunduruyordu ve adam o binlerce diyarın hepsini kendine istiyordu. Hepsini. Her bir tanesini. Tek tek. Sonsuza dek. Kadın, adamın omuzları üzerinden arkadaki büyük eve baktı. Ev kadının gidebileceği son yer, uyuyabileceği son yatak, sığınabileceği son limandı. Ve adam dakikalar önce o evi ateşe vermişti. "Bırak."dedi inlercesine. Bırakmadı. "Canım yanıyor."dedi. Umursamadı. O, acımasızdı. O nitelikli bir katil ve kalpsiz bir psikopattı. O, kimsesizdi. O, sığınabileceği tek limanı, kendi elleriyle yakmış, küllerini kaybetmemek için dünyayı ateşe vermişti. O, tehlikeliydi. Ve o aşıktı. Çok, çok aşık.

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Siz: Merhabalar. Siz: Size yazmam gerektiği söylendi. Yani sekreteriniz öyle söyledi. Siz: Rahatsız etmiyorum, değil mi? Siz: Eğer meşgulseniz hiç sorun değil, ben beklerim. Bilinmeyen Numara: Lei chi è, signora? (Siz kimsiniz hanımefendi?) Yayın Tarihi: 10 Haziran 2025 2 Ağustos Mafya #5 20 Ağustos Mafia #1 20 Ağustos İtalyan #1 20 Ağustos İtalyanmafya #1

+18 cinsellik ve şiddet içerir! • Bir avcı ve av hikayesi değil.. Bir avcının, av olmak pahasına başka bir avcıyı avlamasının hikayesi. Gerçekten kötü bir adamın ellerine düşen bir kadın.. Gerçekten kötü bir adamın ellerine düşmek için her şeyi yapan bir kadın.. Takıntı mı aşk mı? Gözleri ilk kez bir uçurum kenarında buluştuğunda bunun adı aşk'tı. Fakat yıllar sonra bir ringin içinde buluştuğunda.. kadın bile bunun aşk olamayacak kadar fazla olduğunu hissetmişti. Turuncudan nefret eden bir kadının gökkuşağının ikinci katmanına hapsolma hikâyesi.. Turuncudan nefret eden bir kadını, gökkuşağının ikinci katmanına hapseden bir adamın hikayesi.. Sır. Oyun. Tutku. Kadın o katmana girebilmek için ölümü bile göze almıştı.. • Gerçek kişi ve kurumlarla alakâsı yoktur. Hâyâl ürünüdür!

Acımasız mafya liderinin aşkı... Aşk hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı...

"Ne iş yaptığımı sormadın?" dedi sorarcasına. "Mesleğinden önce merak ettiğim başka sorular vardı." "Alabildin mi peki cevabını?" diye sordu. "Evet." "Sonuç ne peki?" diye merakla sordu bu kez. Dirseği masaya yaslıydı ve diğer eli hafif kirli sakallarını kaşıyordu. O an benden beklenmeyecek bir cesaret ve netlikle cevap verdim. "Sen tam da evlenilecek adamsın." 03.08.24

"Yoruldum. Benim artık seni yanıma almak için tüm dünyayı karşıma alacak hiç gücüm kalmadı. Senin istediğin gibi olsun, onların istediği gibi olsun. Bundan sonrasında karşıma çıkan her şeyi sadece sessizce kabulleneceğim. Herkes bunu bir vazgeçiş sayacak ama bu senin yenilgin. Beni bir daha asla kazanamayacaksın." Burukça gülümsedim. "Çünkü ben bir daha asla senin için savaşmayacağım." Gözümden akan yaşlara inat gülümsemeye devam etmeye çalıştım. "Hayatımda bir daha asla seni seçmeyeceğim. Eğer olur da bir gün seni seçmem gerekirse...olur da seçersem, o gün kendimden vazgeçeceğimden emin olabilirsin." "Ve sen, beni ilk kez gerçekten kaybettiğin anın neye benzediğini... ancak başkasının soyadını taşıdığımda anlayacaksın." "Evleneceğim...onunla." Bu aşkın değil, hıncın hikayesi...

Yaş farkı, ağır cinsellik bulunmaktadır! O kadına sadece sahip olmak isteyen bir adam değildi Harun. Onu saran, saklayan, kimseye göstermeyen bir gölge olmak istiyordu. Tutkusu ateş gibiydi; dokununca yakıyor, uzak kalınca delirtiyordu. Ama aşkın karanlık bir yüzü vardı. Kimi zaman bir öpücükten önce bir tetik çekilirdi. Ve bazen en büyük düşmanın, seni en çok seven kişi olabilirdi.