"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Her masalın sonunda yakışıklı prens ve güzel prenses mutlu sona ulaşır, sonsuza dek mutlu yaşarlardı... Peki gerçekte iki mükemmel bir araya gelirse ne olurdu? Onlar için de bir mutlu son var mıydı? Agah Ali Erdemli, ailesinin güzel yuvası bir kadın için bozulduğunda ve babası annesini terk edip o kadınla evlendiğinde o kadından da, o kadının kızından da uzunca bir süre nefret etmişti... ta ki, kızın adı gibi her tarafa ışık saçan bir güzellik olduğunu fark edene dek. Işık Saçan için ise her şey çok farklıydı. Daha küçük bir çocukken bildiği, tanıdığı mahallesinden ayrılıp yüksek sosyetenin ortasına, ondan nefret eden insanların arasına düşmüştü. Agah Ali'yi gördüğü anda adama vurulmuş, bu çocukça hoşlantı yıllar geçtikçe ikisi için de güçlü bir tutkuya dönüşmüştü. Agah Ali, Işık'a aşık olmuş ama kadının manken olmasından da, annesinden de hep nefret etmişti.. Işık ise Agah Ali'nin otoriter tavrından ve adamın ait olduğu, kendisinin hiçbir zaman ait hissedemediği o hayattan.. Ama ya günün birinde, hoşlanmadıkları hayat tarzlarını birleştirmek zorunda kalırlarsa?

Olaya hiç bu açıdan bakmadım ben. Hayatım boyunca o kadar çok şey kaçırdım ki... Hayaller, dostlar, mutluluklar, güven, aşk, eğlence... Ama bu adam! Kaçırdığım en iyi şeydi.

"Zamanın birinde çok güçlü bir aslan ailesi yaşarmış..." Kabuslarla kol kola gezen gerçeklere inat, içimizdeki bir umut bir rüyanın peşinden gitmeye çağırır bizi. Rüya, kalbindeki umudun peşinden koşmuş ve nihayetinde dibi görünmeyen yalnızlık denizinin kıyısına vurmuştu. Her şeye rağmen ayağa kalkıp kalemine sarılmış, hem hikayelerini hem de kendi kaderini yazmaya cesaret etmişti. Hayat defterinde yeni bir sayfa açıyorken gelen gizemli bir mesaj, Rüya'yı hikayesinin ilk bölümlerine döndürecek, ona bildiği her şeyi sorgulatacaktı. Uyanmayı istemeyeceği bir rüya mı vardı karşısında bu sefer, yoksa hiç görmemiş olmayı dileyeceği bir kabus mu? Kurtlar sofrasının menüsüne konmuş Akarslanlar'ı, iftiralar ve aşkları, eski hesaplar ve yeni başlangıçları, kabuslar ve rüyaları bir arada bulacağınız Bir Visalin Peşinden kitabında, kadim bir masalın sonu yeniden yazılıyor.

Bu bir masal değil, masal tadında bir aşk hikâyesidir...

Kader midir iki insanı bir araya getirip sonsuz yolculuğa çıkaran, yoksa atılan ilk adım mıdır aslında kader çizgisini oluşturan? Yazar Rüya Alaca'nın bu soruya verecek cevabı yoktu. Arkadaşının ısrarı üzerine hiç tanımadığı bir adama e-posta gönderdiğinde karşısına Çağrı Akarslan gibi birinin çıkacağını ve onun, otizmli kardeşi Erdem Akarslan'ın kendisine nasıl hayran olduğunu bilmiyordu. Yaşarken sonsuzluğu andıran, Son bulduğunda nefes almayı unutturan, Her şeye rağmen sürmesi dilenen, Bir rüyaydı...

Sessizlik derin bir deniz gibi Dilin lal olur ama çağlayan kalbin hep konuşur Sessizliğe gömülürsün ama içindeki çığlıklar susmaz Aşk düştü mü kalbe istesen de durulmaz. *** (08.02.2016 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.) ©Tüm hakları şahsıma aittir. İznim olmadan alıntı yapılamaz...

Ardındaki demir kapının çıkardığı tok sesle yerinden sıçradı.Şaşkınlıkla etrafına baktı ve her şeyin ne kadar farklı olduğunu düşündü.Derin bir nefes alarak ne yapacağına karar vermeye çalıştı. Aslında günlerdir bunu düşünüyor ama bir yanıt bulamıyordu. Kafasını kaldırıp uçsuz bucaksız görünen gökyüzüne baktı. Hatırladığından daha mavi görünüyordu. Hayatta sahip olduğu her şeyin içinde olduğu küçücük bavulunu sıkıca tutarak yürümeye başladı. Ayakları nereye gideceğini biliyor gibi kendiliğinden ilerliyordu.Zaman kavramı O'nun için oldukça uzun bir süre önce önemini yitirmişti.Bu yüzden ne kadar yürüdüğünü fark etmedi. Çok özlediği o kokuyu hissedince aniden durdu ve derin nefes alarak içine çekti.Yıllardır birkaç metre karelik bir alanda volta atmaya alışmış bacakları bu uzun yürüyüşe isyan ediyordu ama genç kız bunu anlayacak halde değildi.Eskisinden hızlı adımlarla ilerledi ve masmavi denizi görene kadar durmadı. "İşte" dedi denizi görünce "İşte özgürlük bu" Kalabalık trafiğe dikkat ederek karşıya geçti ve boş bulduğu ilk banka bıraktı vücudunu. Yanaklarından akan yaşların farkında bile değildi. Elinden kayıp giden yılları için ağladı uzun bir süre. Kendine gelip ağlamasını durdurduğunda ne kadar zor bir durumda olduğunu düşündü.Ne ne yapacağını biliyordu ne de nereye gideceğini. İstanbul'a ilk geldiğinde ki hali aklına gelince acı ile kıvrıldı dudakları.Öğrencilik yıllarını geçirmek için ne kadar doğru bir tercih yaptığını düşünmüş aşık olmuştu bu şehre. Oysa bu şehir O'nun için "Sekiz Yıl On ay Altı gün" lük bir hapishane olmaktan öteye gidememişti.

☆ Tüm hakları şahsıma aittir. ☆ Gölgesinde yaşayacağı geçmişi olmayan bir adam, Geçmişin acılarını unutmaya çalışan yaralı bir kadın. Ortaya çıkmayı bekleyen onlarca sır, aydınlatılmayı bekleyen karanlık bir geçmiş. İmkanların imkansızlığına yenik düşmek istemeyen iki yürek. Herşeyi unutabilir insan. Çocukluğunu, insanları, olayları, peki ya aşkı? ... Olaylar gün yüzüne çıktıkça, geçmişin tozlu rafları ortadan kalktıkça aşk kaçınılmaz olacak. Minik & Sırık'ın geçmişin acılarıyla kavrulan tutku dolu aşkı.. Birbirlerine "Çünkü Beni Sevdin" diyebilmek için, kaç acıyı arkalarında bırakmak gerekli? Başlangıç: 20 Mart 2016 Bitiş: 20 Temmuz 2017