Sadece soyadınız aynı olan kişilerle aile olabilir miydiniz? Ecrin,kendi hayatını kurmuş,kendi başına yaşayan bir kızdır. Bir gün babasının eski dostu onun yanina gelir ve ona kötü bir haber verir. Bu eski dost bu kötü haberi vermekle kalmaz,aynı zamanda babasının emanetini Ecrin'e teslim eder. İlk Bölüm: 15 Mart 2020 Son Bölüm: 9 Eylül 2022

Bu gün, bir kızın masumluğu elinden alınmıştı, duyguları sökülüp çalınmıştı. Ve en kötüsü de bu yaşta içi intikam ateşiyle yanıp tutuşmuştu. ~*~*~*~* Adım sesleri yavaş yavaş ona yaklaşırken gözlerini sımsıkıya kapattı. Hayır korkmuyordu. Sadece anne babasını öldüren katilin yüzünü görerek aklını kirletmek istemiyordu. "Bizi yalnız bırakın, gelirim birazdan" Adamın kalın ve soğukkanlı sesi kulağına geldiğinde tüm gücüyle dişlerini sıkmıştı. İçi nefretle dolmuştu. Aniden gözlerini açtı. Zaten kirlenmişti ki o! Onun, masumluğu elinden alınmıştı, duyguları söküp çalınmıştı. Ve en kötüsü de bu yaşta içi intikam ateşiyle yanıp tutuşmuştu. Bu yüzden yere eğilerek ona bakan adamın yüzünü aklına kazıdı. Siyah gözlerine ezberlercesine baktı ki bir gün ferinin yavaş yavaş sönmesini zevkle izlemek için. Adam kaşlarını çatıp, kafasını iki yana salladı. "Daha çocuksun sen" Deyip örgülerinin değdirdi elini. Yavaşça büyülenmişçesine gezindi elleri siyah saçlarda. Gözleri bir deli gibi bakıyordu, tımarhaneden kaçmış bir deli! Ellerine bulaşan kanı kızın pürüzsüz yanaklarına sürdü. Yüzünde ki kan ve gözlerinde ki donuklukla onun da bir farkı kalmamıştı adamdan. Tıpkı kana susamış bir katil gibi bakıyordu gözleri. "Ve ben çocuklara kıyamam" "Beni öldürmediğine pişman olacaksın" ~*~*~*~*~ Bu gece, masum bir kızın nasıl canavarlaştığına, güzel duygularından arınmasına şahitti. Bu gece Bihterin masumiyetinin kaybedişine tanıklık etti. Kapak tasarımı: autumndesigners ( vampiremite)

"Karanlıkta kalınca gözlerini sımsıkı yumardı çünkü kendi yarattığı karanlık, maruz kaldığı karanlıktan daha vicdanlı gelirdi." 21 Ağustos 2005. Saat 02.53 Sadece eğlenmek için beş arkadaş yola çıktılar. Fakat gecenin sonunda eve dört kişi döndüler. 17 Ağustos 2016 Sır perdesi yeterince kapalı kaldı. Birinin onu aralaması gerek.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."