"- Daj mi trzy miesiące, a będziesz zakochana we mnie po uszy - chłopak był pewny w tym co mówił, ja byłam kompletnie innego zdania - zobaczysz już za tydzień będziesz za mną latać - jego pewność siebie działała mi na nerwy„

CZĘŚĆ DRUGA KSIĄŻKI „UMRZEMY WOLNI | MATA" Myślę, że gdyby nie rozmowa z nim, nie rzuciłabym studiów, nie skupiłabym się na sobie i możliwe, że nie pozbierałabym się do kupy. Dał mi sygnał by wstawać. Wyszłam z łazienki i ruszyłam w stronę salonu. Michał leżał rozwalony na kanapie z rozczochranymi włosami. Śmiał się i trzymał przy uchu telefon. W końcu przeniósł wzrok na mnie i odezwał się z szerokim uśmiechem. - Szczepan pyta czy przyjeżdżamy. A może to on był moim sygnałem by wstawać.

mam czerwone gały, no bo wpadłaś mi do oka #1 w 'mata' #6 w 'fanfiction'

Spędzająca każdą wolną chwilę nad książkami, studentka prawa Marcelina za namową przyjaciółki postanawia zaszaleć i pójść na słynne warszawskie schodki... • 03.04.20 ~ 20.07.20

Milena drugą klasę liceum zaczynała z prawdziwym strachem. Nagła zmiana szkoły, miasta, odcięcie od przyjaciół i zupełnie nowy start, którego dziewczyna nie do końca chciała. Nawet nie do końca, a zupełnie nie chciała. Na jej drodze stanęły jednak osoby, które miały sprawić, że cały jej świat zupełnie się zmieni.

Kolejne (nie)cringowe ff o tym pięknym człowieku.

Kinga jest uczennicą klasy maturalnej IB w jednym z najlepszych liceów w kraju. Ma przyjaciół, a jej marzeniem jest dostać się na medycynę na jednej z lepszych uczelni w Europie. Jej problemem jest jednak grupa chłopaków z jej klasy, którzy skutecznie utrudniają jej spokojną edukację. Gdy pewnego dnia dowiaduje się, że na koniec liceum ma zrobić projekt z jednym z nich, myśli, że gorzej już być nie może. Okazuje się jednak, że to dopiero początek jej wielkiej przygody.

CZĘŚĆ PIERWSZA (część druga: sygnał by wstawać | MATA) - Jak się czujesz? - zapytał. - Z czym? - odpowiedziałam pytaniem, a on wzruszył ramionami. - Ze wszystkim. Zaciągnęłam się używką. - Chujowo. - przeniosłam wzrok z ziemi na niego. - [...] chwilowo chciałabym to jebnąć i wykorzystać to, co mam. Bo być może nie zostało mi tego, aż tak dużo. Michał pokiwał głową. - Jeśli umrzemy, to wolni.