İnsan hiç dokunamadığı birine aşık olabilir miydi? Ben oldum. Hem de her an onu düşünecek kadar aşık oldum. Rekor: Hikaye içinde #1 Asansör içinde #1 |18.08.2017|

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Beş farklı kişi...beş farklı hayat... Birbirinden farklı beş kişi. Onları bir araya getiren kimliği belirsiz bir ceset. Cansu, Arda, Arya , Barış ve Savaş... Başta basit bir katil arayışı onların sorunlu hayatlarına sızıyor. Geçmişleri gün yüzüne çıkarken onlar hayatta kalabilecek mi? Olaylar bir katilden fazlası mı? Asıl önemli olan şey bu hikayenin başrolü kim? Ceset mi? Katil mi? Yoksa bu beş kişiden biri mi? Kim bilir belki de başrol hiçbiridir... Hiçbir şey göründüğü gibi değil... Daha önce okuduğunuz tüm kitapları unutun. Bu kitap tüm teorilerinizi çürütecek.

Gözlerinizi kapatıp kendinizi yeni okulunuzda ilk gününüz olduğunu düşünün ve gelir gelmez kendinizi hiç tanımadığınız birinin kavgasına ortak olup ve artık onlardan biri oldugunuzu hayal edin. Çünkü siz bu hikayenin zaten bir parçasısınız. ●KİTAP'IMI BENİM İZNİM OLMADAN HİÇ BİR ŞEKİLDE KONU EDİNİP KULANMAYINIZ.

"Belkide İmkansızın içindeki İmkanı bulmaktır Aşk..." *************************************************** "Seni seviyorum Basketçi kız" "Seni seviyorum Güzelim" "Seni seviyorum deli Kız" "Ne zaman kalbini dinleyeceksin Basketçi kız?Ne zaman kalbine söz hakkı vereceksin?"dedi parmağı ile sol yanımı işaret ederek gözlerimi kaçırdım. "Hiç bir zaman!Ben beynimle karar veririm,kalbimin karışmasına gerek yok onun tek işi kan pompalamak"buruk bir gülümseme belirdi yüzünde "Aşkı nasıl yaşayacaksın o zaman?"biraz düşündüm "Yaşamıcağım istemiyorum"dedim gözlerimi gözlerine dikerek yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Seni seviyorum Basketçi kız" "Seni seviyorum Güzelim" "Seni Seviyorum Deli kız" Hiç bir şey demedim ne gözlerimi kaçırdım nede ağzımı açtım "Aşkı o güzel kalbine tattırmazsan bende mutlu olamam"dedi ve bana doğru bir adım attı "Aklımla sevsem olmaz mı?"diye sordum Masum bir sesle. Kıkırdadı "Bilmem olur mu?"eline baktım ve yavaşça elini elime aldım "Bence oldu bile"diye fısıldadım gözlerimi onun gözlerinden ayırmadan. Affalamış ifadesi bir gülümsemeyle yok oldu "Neydi bu şimdi?"diye sordu inanamıyor muşçasına.Omuz silktim "Aşk itirafı"dedim ve gözlerimi kaçırdım. Çenemi hafifçe kavradı "Kaçırma"gözlerimi yine gözlerine diktim "Neyi?"dedim anlamadığımı belli ederek,yüzünü iyice yüzüme yaklaştırdı "Gözlerini diyorum,kaçırma bırak biraz daha başım dönsün"