- Klaus, ja się źle czuje, wiesz? - Źle? - Zmarszczył brwi, a dziewczyna wyciągnęła dłoń przed siebie jakby coś przed nią stało. - Chyba, tak mi się wydaje, a ty jak myślisz? - Jej głos przybierał na panice, bo biedna Cassie widziała rzeczy, które sprawiały, że miała ochotę zapłakać. - Klaus? - Czujesz się dobrze. - Posłał jej uśmiech przesycony mrokiem. - Tak? - Kolana pod nią zadrżały, bo przecież nie czuła się dobrze. Wszystko było nie tak. - Na pewno? - Przytrzymała się jego biodra, aby nie upaść. - Tak Cassie, czujesz się świetnie - Z góry spoglądał na wszystko co jej robił, a jedyne o czym myślał, to aby czym prędzej to powtórzyć. Bawił się wręcz wybitnie. Jakiż on był zachwycony. - Och tak, tak masz racje. - Zgodziła się z nim, bo Klaus zawsze miał racje.

Siedemnastoletnia Sophia nie radzi sobie z matematyką, dlatego za namową koleżanki postanawia pójść na korepetycje. Dziewczyna zgadza się, a gdy dowiaduje się, kto jest jej korepetytorem z jeszcze większą chęcią się na nie zapisuje. Dodatkowo ustala w głowie swój plan dotyczący poznania pewnego chłopaka. Co jednak gdy plan Sophi zawiedzie? Czy korepetycje okażą się dobrym rozwiązaniem? Czy Sophia dowie się kim jest chłopak, który często śledzi ją wieczorem?