"Ne yaptın sen?" dediğinde sesinde okyanusun hırçın dalgaları yoktu, şaşkınlık ve telaş vardı. Onu ilk defa telaşlanırken görmüştüm. Gözlerimi zorlukla açık tutarken dudaklarımda ki ızdırap dolu tebessüm silinmemişti. Acı çektiğimi hissetmemesini istiyordum ama boşunaydı, bunu göğsünün tam ortasında hissediyordu. "Senin uzun zaman önce yapman gereken şeyi." Etrafımda olan her şey yavaşça bulanık bir hal almaya başlamıştı. Kulağımda sesler silinmiş, sadece zihnimde bir ninni yankılanıyordu. Uyu ateş böceği, ninni.... Ellerinin bedenimden kayıp gittiğini hissettiğimde bir meşale yakıldı karanlığı yok etmek için sanki o anda. Gözlerim acıyla kısıldığında lambayı açmasıyla küvetin içerisinde bulunan suyun kırmızıya boyandığını görmüştü. Gözlerim artık güçünü kaybedip kapanırken tekrar karanlığın esiri olmadan önce son gördüğüm şey, onun buz dağına çarpmışa dönen çehresiydi. Bedenim kanlı suyun içerisine gömülüp bir mezar oluştururken onun telaşlı sesi dipsiz kuyuda yankılanan yardım çığlığıydı. Bileklerimden yaşamın kırıntıları akıyordu. Karanlık sahnenin ortasında, kanlı düşlerle sergilenen son resitaldi bu. Uzun zaman önce aynı yatakta uyuduğum bir adam vardı. Beni ninnileriyle sarmalayıp göğsünde yatırırdı, şimdi ise beni sonsuz bir uykuya yatırıyordu. Adam boğuluyordu. Kadın ölüyordu. Yardım çığlığını duyan yok muydu?

O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı. O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamıyordu. O gece derin bir bataklığı andıran adam geldi ve onu geleceğinden tutup geçmişe sürükledi, sürükledikçe karanlık bir boşluğun içinde sallandı. Sonra... Sonra, Derin bir tutku yılan gibi sarıldı bedenlerine. İç içe geçmiş bir zincir gibi ne kopabildiler ne de bir bütün olarak paslanmadan kalabildiler işte bu onların arasındaki âşkın basit bir betimlemesiydi. "Cinnetimin içindeki akıl hastanemsin sen benim." ❄⛓

"Şayet günün birinde bir kadının ruhuna dokunursam, dokunduğum ruhun bedenine sahip olmak istiyorum." dediğinde kan akışı yanaklarına akın etmiş gibi al al olmaya başlamıştı. Daha bunları dile getirirken utanıyordu, bir kadına cinsel temasta bulunmamasını yadırgamıyordum artık. "Peki ya o ruhun bedenine senden başkaları da dokunmuşsa?" sesim çatallaşmış, boğazımda bir kuruluk oluşmuştu. Asaf'ın okyanus mavisi gözlerinde bir yıldız kaydı o anda ve kayan yıldızın diken olup yüreğime battığını hissetim. "Hala o ruhu isteyecek misin?" "Hala bedenlere önem vermediğimi anlayamadın mı aptal kız?" sesine yerleşen alay tohumları bakışlarında filizlenirken burnundan sert bir nefes vererek gülümsedi. "Umarım öyle olur," dediğinde kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalktı. Yüreğimin dehlizlerinde bir kum fırtınası peyda olurken, soluk borumu neşterle keşmişler gibi nefes alamadım bir anda. "Ben ruhuna dokunmak, orada kendime bir yuva inşa etmek istiyorum."

Kütüphanedeki kitaplarla ördüğü duvarları çöküktü, tıpkı bir cennet gibi çöküyordu. Piyanosunun tuşlarıyla döşediği yolları yarım yamalaktı, tıpkı ruhu gibi dökülüyordu. Refakatçılık ettiği kalbi henüz yirmisindeydi lâkin bir huzurevinde yatıyordu. Rapsodi Karaarslan, bir maça asının içindeki adrese düştüğünde bunun bir ölüm labirenti olduğundan habersizdi. Rapsodi Karaarslan, bir bahse kurban edilmiş olan Akrep Cebren'in avuçlarındaki ringe düştüğünde o ringde kalbini, en aslı ruhunu bırakacağından habersizdi. Haberler, uçan kuşlarla yayıldı. Bahisler, binbir gece masallarına döndü. Yumruklar, kumar masalarında bilardo topları gibi savruldu. Bir maça ası, cehennemin ateşiyle harlandı. Bir kupa kızı, şeytanın evlatlarına gebe düştü. Cennet çöktü. Dinle, bu cennetin çöküşü... Bu, cennet çöküğü. Q 11 NİSAN 2015

"Arzumu bir kez daha yinelemeyeceğim Selma. Şimdi dışarı çık ve görevinin başına dön." Buzdan katı soğuk sesi iliklerime kadar üşütürken iç çekip ayağa kalktım. Adımı genelde sabrının sınırına geldiğim vakitler zikrederdi. Onu kararından döndüremeyeceğimi zaten biliyordum o halde geriye tek bir çözüm kalıyordu. "O vakit izniniz olursa ben de size eşlik edeceğim." Masasının üzerinde ki tütün kutusuyla ilgilenirken içimi ürperten kaba bir kahkaha attı. "Tüfeğim hedef şaşar, av olarak yüreğini parçalarsa olacaklardan mesul değilim bilesin." Bilmiyordu ki yüreğimi daha ilk bakışında avlamıştı. 05.02.2019 TÜM HAKLARI SAKLIDIR.

"SADECE GERÇEK KAHRAMANLAR TARİHTE ADINI SAYIKLATIR." BU BİR DERİN DEVLET KURGUSUDUR. Bozkurt gibi adamlar uzun yaşamazdı. Karakum gibi komutanlar fazla hatırlanmaz, Orbay gibi kahramanlar asla duyulmazdı. İsimler değişir, kaderler şekillenirdi ama bu savaş hiç son bulmazdı. Birileri hep parçalandı, en çok analar kan ağladı. Ve bir gün bir mezar taşına gerçeğin emareleri kazındı. "Bu karanlık bize ait." O gün İsrafil sura üç kez üflememiş, kıyamet kopmamış, mahşer alanı serilmemişti belki ama... Cehennemin kapıları çoktan insanoğluna açılmıştı. O kapının ardında bir ateş, ateşin ortasında bir silüet. Bu cehennemin varisi yalnızca KARA ELMAS'tı. *KİTAPTAKİ SİYASÎ GÜÇLER VE OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.* "KATABASİS" VE "AGARTA" TERİM VE ANLAM OLARAK KULLANILAN İLK KİTAPTIR! 1 NİSAN 2019. AKSİYON, GİZEM VE PSİKOLOJİ.

GÜNAH KÜLLERİ. Genç adam, kendisini henüz fark etmemiş olan kızı izlerken kendisi de başka birileri tarafından izleniyordu ve bundan haberi yoktu. Hatta dört farklı evin kiremitle döşeli çatısından, her bir nişancının farklı bir organını nişan aldığı uzun namluların arasında hedef olarak durduğundan da... Geniş ve kaslı sırtına hedeflenen bir çift göz, menzilinde kıstırdığı avının dişlerinde hissetmek istediği nabzı kesmek için alestada bekliyordu. Tek bir işaret... Tek bir işaret gerekti, ahker yeşili gözlere sahip adamın ölmesini gerçekleştirmek için. Dört bir yandan silahlar patlayacak ve adamın delik deşik olmuş bedeni yere yığılacaktı. Fakat o işaret hiç gelmedi. K. ZİFİR ASBERAZ & VİZRAN YAKNEZİR ** Wattpad'de kullanılan ilk kitap adıdır. Çalındığı takdir de yasal yollara başvuracağım. Argo ve yetişkin içerik içerir. 8 NİSAN 2018.

Mavi bir kimlik kartının, ten rengine sahip bir kimlik kartına iskambil falı olup karışışını izleyen bir hayalete sahiptim. O hayaletin kimliğini mavi desteden ayırdım. İkinci el bir veziri şahlandıran duvarları zehir sardunyalı kalelere sahiptim. O kalenin duvarlarına ebatsız kareler çizdim. Üzerinde bir kar eldiveninin parmak izleri olan bir viski bardağındaki ucuz dudak izlerine sahipti. Dudak izlerine eteralar damlatıp dudaklarımı uyuşturdum ve adli tıptaki delillerin cinayet süsü oldum. Trendeki her kabine kırık yelkovanlar ve akrepler diken, gözleri bozuk bir şeytana aitti. Kırık yelkovanları ve akrepleri damar yollarına şeytanın vebali ile bir de ben diktim. Gözleri duvardan, kulakları bir gardiyanın koleksiyonundan, dili bıçak kesiklerinden ve kalbi demir parmaklıklardan yüzsüz bir kuklaya sahiptik. Onu bitkisel hayata bağlayıp kalbinin demir parmaklıklarından bir serum elde ettik. Serum, iki ayrı şeytanın kanı ile doldu. Farklı iki kan grubu birbirlerini kabul etmedi. Biri öldü, diğeri bitkisel hayata bağlı kaldı ve bir vebal daha işlendi. Bir vebal işledim. Vebal'in kendisi bendim. Q 22 EKİM 2017