"O sesi sen de duydun mu?" Karanlık koridorda yönümü bulmak için duvarlardan yardım alırken korkuyla sormuştum bu soruyu. "Burası otel" demekle yetindi ,benim aksime fazla rahat davranıyordu "burada sesler olması fazlasıyla normal." Cevabı üzerine durdum "Bu otelin tek ziyaretçileri biziz Deamon, hatırlasana!?" Karanlık koridorda durmamla birlikte tüm ses kesilmişti. Bana sonsuz gibi gelen birkaç saniyeden sonra Deamon rahatsız edici bir gülümsemeyle cevap verdi "Görmüyor musun?" etrafı gösterdiği eli hiç durmadan titriyordu "herkes burada" gülmeye devam ediyordu "hepsi bizim için burada" gelip suratımı tuttu ve kafamı etrafa bakmam için yukarı kaldırdı, sonra büyük gülüşü aniden soldu "sadece biz yokuz." Usulca suratımı bıraktı ve koridorda uzaklaşırken defalarca kez tekrarladı "Sadece biz yokuz."

" Aslında sevdiğimiz kadar seviliyoruz. Biz birini çok seviyoruz. Başka biri bizi çok seviyor. Sorun sevgide değil sadece denk getiremiyoruz."

Beklenmedik olaylar.. Farklı bir okul… Farklı bir şehir... Öğrenilmeyi bekleyen sırlar… Yeni arkadaşlıklar… Yeni acılar… Yeni umutlar… Kazanılan ama aynı zamanda yitirilen hayaller… İstenmeyerek alınan sorumluluklar... Aşk'ın bilinmeyen gücü… Ve bunlarla başbaşa bir genç kız... Hiç bilinmeyen bir EMANET.. *********** Yorgun gözleriyle bana bakarken yumaşacık elini iki elimin arasına aldım. Zorla gülümsedi. Buruk bir gülümsemeydi. Ve devam etti. "Benim gideceğim kesin.. ve senden son isteğim ona sahip çıkman.. ne olursa olsun onu bırakma.. Emanetine sahip çık..! Ve asla onu pişman etme." ************ - Peki ya bir insan herşeye rağmen EMANET'ine sahip çıkabilir mi? Ona ihanet etmeden.. Onu üzmeden.. Üzülmesine izin vermeden...

"Elimden gelse hâli hazırda kenetlenmiş ellerimizden güç alıp onu bu evden kaçırırdım. Denizi görebileceğimiz bir yere giderdik belki... Hiç konuşmazdık. Dudaklarımız değil, dokunuşlarımız konuşurdu bizim yerimize... Başımı onun geniş omzuna yaslayıp burnumu boynuna gömerdim. Onun o tatlı kokusunu doya doya içime çekip gözlerimi yumardım. İnanıyorum ki birlikte olsak her şey daha güzel olacaktı. Belki daha kolay..." Ailesi, kızkardeşinin tedavisi için Amerika'ya gittikten sonra Balkanlı Ailesi'nin evinde yaşamaya başlayan İde'nin hayatı, bir gün rüyasında evin oğlu Aslan'ı görmesiyle tamamen değişir. Herkese ve her şeye karşı soğuk ve ilgisiz görünen Aslan Balkanlı'ya yavaş yavaş âşık olmaya başlayan İde, tutulmaya başladığı adamın buzlarını eritebilecek mi? Yaralı bir aşkın hayaletiyle boğuşan Aslan ise onu seven bir kadının varlığını kabul edebilecek mi?