Merhaba ben mida. dünyadaki tek kurt,vampir ve büyücü meleziyim. Normal bir yaşantım,normal arkadaşlarım vardı. Normal derken gerçekten normal. Başka bir okul fikri gözüme iyi gözükmüştü böylece kendimi geliştirebilicektim. Taki tüm dünyanın yükünü omuzlarına koyana kadar. Ben böyle doğmak istemedim. Peki neden istemediğim şeyleri yapmak zorundayım? YAZIM HATALARI KİTAP TAMAMLANDIKTAN SONRA DÜZELTİLECEKTİR... İkinci kitabı TEK MELEZ (İntikam Ateşi)'ni profilimden bulabilirsiniz... 10.02.2016 Saat 18:46 Vampir Kategorisi 2.'si. 22.02.2016 Saat 00:50 Vampir Kategorisi 1.'si. Kapak Tasarımı 27.05.2016-06.06.2016 tarihleri arasında TEK MELEZ Serisi Resmi İnstagram hesabından yapılan yarışma sonucu kazanan @siyahprenses414 "İLAYDA KAYA"'ya aittir. kendisine yaptığı kapaktan ve yarışmamıza olan katılımından dolayı teşekkür edip başarılarının devamını diliyorum...

Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı. Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye. Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini ödeyen masum kız değil bir tek acı çeken. Geçmişin intikamı için geleceği verdiği sözlerle yakan bir gencin; bu oyunda temizlenmeyi bekleyen ve ölümün istediği ruhların acı çektiği bir hikaye. Kabuslara sığınmış, özlem duyulan huzurun hikayesi. Bu hikaye, her zerresiyle can yakan Avcı'nın hikayesi. Umutların, kırgınlıkların ve vazgeçmişliklerin keskin kıymıkları benliklerinde en derin yaraları açarken, tüm olumsuzluklara rağmen savaşmayı bırakmayanların hikayesi. Ta ki kendi finallerini yazana dek. Kimi ölü kalplerde, kimi ölü bedenlerde... •●• •İlk yayım tarihi 9Ağustos2014• •●•

Whatty2018 ; bir kez 4, bir kez 5. Bir kez 7. Sıra Her şey Güneş' in Özgür Ruhlar Akademisine kayıt olmasıyla başladı. Bu kitapta sımsıcacık bir dostluk , bir gençlik aşkı ve daha niceleri ... Güneş 'in dünyasına hoşgeldiniz... Özgür ruhlar Akademisi adıyla yazılan ilk kitaptır !! Tüm hakları içinizdeki özgür ruha aittir !!

Geçmiş hayatını kaybetmiş Ayza, kazada ailesi ölünce bırakıldığı yetimhaneden ayrılıp bir medyumun yanında çalışmaya başlar Hem lise öğrencisi olan hem de medyum Lal'ın yanında çalışan Ayza on sekizinci yaş gününde tamamen ortaya çıkan yeteneği sayesinde hayatı köklü bir değişim geçirir. İki sene boyunca sadece o gece küçük bir kız görmüştür. Fakat yirminci yaşında işler ciddiye biner. Cinayetleri çözülmemiş ve katilleri bulunmamış ruhları görmeye başlayan Ayza'nın tek yapması gereken ruhun öldüğü yere gitmek ve ölmeden önce dokunduğu şeye dokunmaktır. Sıkışmış ruhları ve nasıl öldüğü ile ilgili kesitler gören Ayza, dedektif polis Baybars ile bir anlaşma içine girer. Dedektife cinayetleri çözmesinde yardım eden Ayza karşılığında ne isteyeceğini daha sonra seçme kararı almış ve Baybars'a ne derse yapması için söz verdirmiştir.

"Neden? " Tek kelime ama içindeki duygular oldukça ağır ve yoğun. "Çünkü ben bir hiçim." Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı ama bunu umursamadım. Benim için önemli olan tek şey onun kollarımdaki yok olacak varlığıydı. " Değildin, benim için hiçbir zaman öyle olmadın. Sen benim için... Sahip olmadığım bir aileden fazlasıydın ve şimdi beni onlar gibi terk ediyorsun." Gülümsedi ama gülümsemesinin ardında çok şey vardı. "Yıldızlar ölseler bile geceye geri dönerler. Benim gecem kabul etmediğim bir hiçlikti ama senin gecen bu değil. Senin gecen hiçlikten var olmuş bir bina ve sen burada yaşamak zorundasın ..." .....

KARA KİRAZ SERİSİNİN İKİNCİ KİTABIDIR. ∆∆∆ ~ Kadın bir okyanustu. Adam ise ona muhtaç kuru bir toprak. Toprak okyanusuna küstü. Okyanus, güneşin kendisini ısıtmasını ve yavaş yavaş yok etmesini istedi. Okyanus öldü, onu öldürdüler. Toprak intihar etti, en büyük ihanetini okyanusuna yaptı. Dila Karadağ! Yok sayılan, acıların cehenneminde ruhunun külleri bile bırakılmayan yaralı kadın... Yaşadıkları onu öldürmek istedi. Kaderi, iri parmaklarını kadının boynuna sardı ama o dayandı. Dila, yeniden ayağa kalktı. Dila, yine savaşacaktı. Onu dipsiz kuyudan çıkartan kişi ise bambaşka biriydi. Yepyeni bir intikam planının temellerini atan Dila, bu sefer intikam yolunda tek başına olacağının yeminini etmişti. Bu yol aydınlık değildi, Dila'ya ışık tutan yoktu. Bu yolu korkusuzca yürüyebilecek tek insan ise Dila'dan başkası değildi. Herkes yara bere içinde hayatta kalmaya çalışırken kader yine uğursuz ağlarını Dila ve Miraç'a mı saracaktı yoksa birbirinden uzaktayken kalpleri üşüyen bu ikiliye ördüğü ağlarla bir yorgan mı olacaktı? Kaderin bu seferki hamlesi neydi?

Sarsıcı bir ölüm, Kayıp bir kişi, Meçhul bir zarf, Kaybolan ruhlar... "Gidiyoruz." dedim o sessizliği bozarak. "Kim benimle?" O anda tüm bakışları üzerime topladım. Bazıları hayret etti, ciddi olmadığımı düşündüler, bazı bakışlar ciddiliğimi fark etti fakat inanmak istemedi, bazıları ise delirdiğimi düşündü. Kimi kötü haber kısmına korktu, kimi iyi haber kısmıyla umutlandı. Fakat hemen arkamda hissettiğim güçlü bedenin varlığı sorgulamadı bile. Ne hayret etti ne inanmak istemedi ne korktu ne de umutlandı. Sadece kabullendi. Alev almış bir bedendim ve elimi bu noktada kim tutarsa benimle beraber yanacaktı. Sekiz kişiydik, biri eksik olan. Yanmayı kabul eden ilk kişi ise bunu dile getirmeyi tercih etti. "Bile bile yanmayı bu denli kabul etmek isteyeceğimi düşünmezdim senden önce," diye mırıldandığına emindim bunu yalnızca duyan kişi olduğuma. Bir anlık bu fısıltılı tonu içimi gıdıkladı. "Yanmak hiç bu kadar etkileyici gelmemişti gözüme bal arısı." Gülümsedim ve yavaş bir soluk çektim içime. "Başlıyoruz Asira." dedim ilk kez bu ismi kullanarak. "Başlayalım Armina." dedi o da ilk kez. 'KAYIP RUHLAR' ADINDA İLK KİTAP! 01.01.2021/' Cinayet #19 (07.2022) Korkular #1 (07.2022) Tüm hakları saklıdır. Çalınma, kopyalanma vb. durumlarda yasal işlem başlatılacaktır!

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...