Vrede. Het was zo’n simpel woord, maar er zat een grote betekenis achter. In mijn wereld bestond dat woord niet. Moordlustig en gewelddadig, zo kon je de wereld van nu omschrijven. Want wat ging er gebeuren als er geen politie bestond? Dan ging de wereld een brandende hel worden vol drugsdealers, verkrachters, moordenaars en wist ik veel wat nog allemaal. Ik leefde in die hel. Criminelen waren hier bij overvloed, mensen die nog wat goeds in zich hadden, hadden de macht verloren. Ik vluchtte weg met mijn familie telkens wanneer ik aan een plaats gehecht raakte, want dan werd die plaats weer overgenomen door een groep criminelen. Ik, Hellen Bringstone, vluchtte voor mijn angst en wanhoop. Maar wanneer ik mijn familie kwijtraakte door een moordenaar, stopte ik met vluchten. Ik was klaar om de strijd aan te gaan en besloot wraak te nemen.

{SPOILER ALERT! DIT IS DEEL 2! Lees eerst mijn verhaal 'Ik kan je niet uitstaan' anders snap je er waarschijnlijk niet zo veel van. DUS NIET VERDER LEZEN OOK NIET DE BESCHRIJVING ALS JE NIET WIL WETEN HOE MIJN EERSTE VERHAAL AFLOOPT} - Daar lig ik dan poedelnaakt voor een man die ik een paar maanden geleden niet eens kon, die ik een paar weken geleden nog haatte, die mij een paar dagen geleden nog in de war bracht en die nu een paar uur al zoveel lust bij mij opwekt dat ik denk dat ik gek ga worden. ~ Anne "Meisjes plagen zoentjes vragen." Anne had nooit gedacht dat het ze dat gezegde van zo dichtbij zou mee maken. Hoewel zij en Dave elkaar nu verre van haten vindt ze het lastig om hun relatie te definiëren. Van haat naar lust en nu liefde?

'Mensen zijn zo zwak' hoorde ik hem daarna zeggen. Ik liet mijn mond open vallen, wat een eikel! 'Dat je het even weet meneer egocentrisch' hoorde ik mijn oud klasgenoot zeggen. 'Ik tel hier tot tien om kalm te blijven, deed ik dat niet dan had ik mijn vuist in jou gezicht geplant'. 'Dan is het maar goed dat je dat doet want dat was toch niet gelukt want je bent te langzaam'. Ik denk het weer, wat een eikel! Er zijn Poorten geopend waar de mensen niet vanaf wisten en wat daar door heen komt daar zit niemand op te wachten. Grote wezens die dorpen verwoesten, plunderen en mensen doden. Om het nog even wat erger te maken, ze zijn niet te doden met onze wapens. Elfen komen ook door die Poorten heen en besluiten om met ons samen te werken en ze tegen te houden want het is erger dan ze hadden verwacht. Lily heeft die wezens gezien, dichterbij dan haar lief is. Het ging allemaal prima, haar leven die ze leidde. Maar uiteindelijk kan het niet anders en geeft ze zich zelf op om mee te helpen om die wezens voor eens en voor altijd te laten verdwijnen. Boek 1 in de Fëawen Series.