ამბავი სიყვარულზე, რომელიც კუნძულ დაქსაზე მოკვდა.

19/01/17-19/02/13 " დავიღალე, რომ ყველა იმას მითითებს რა გავაკეთო და რა არა!" "ჯონგუკ, სჯობს დამშვიდდე." "ხო ახლა, სწორედ მაგას ვაპირებდი." ცალყბად გავუღიმე უფროს ძმას და ჩანთის ჩალაგება განვაგრძე. "გუკი არ გინდა გთხოვ, მაგით ვერაფერს გამოასწორებ." "ვცდი მაინც, ჯინ. შენ ყოველთვის საამაყო შვილი იყავი, მე კი ყოველთვის ოჯახის ლაქა, ძალიან ვწუხვარ." ჩანთის ჩალაგება დავასრულე და ოთახიდან ისე გავედი, არც კი ვუსმენდი მის ბოლო სიტყვებს. 🗣️ ფიკში გამოყენებული რესურსები არ მეკუთვნის მე.(ფოტო,ვიდეო) ‼️boyXboy ‼️🔞 თუ მინიშნებულ გაფრთხილებებზე იმუნიტეტი არ გაქვთ და თავს ცუდად იგრძნობთ, სიკეთე მიყავით და არ წაიკითხოთ. 👌💜

"ფოტოგრაფმა სწრაფად მოათვალიერა გარემო იმ იმედით, რომ უცნობ, საზიზღარ მხატვარს კვლავ დაინახავდა და ასეც მოხდა. ბიჭი ჯონგუკისგან მოშორებით, იმავე ადგილას იყო ჩამომჯდარი, ისევ ტილოთი და ფუნჯებით ხელში. თითქოს არაფერი შეცვლილა გუშინდელიდან, მხოლოდ მისი ტანისამოსი." "მეშინოდა, რომ ვეღარ გავიღვიძებდი და შენს სახეს ვეღარასდროს ვნახავდი! მშიშარა ადამიანად მაქციე ჯონ ჯონგუკ!" ფოტოგრაფი ჯონგუკი და მხატვარი თეჰიონი. ფოტოგრაფი, რომელიც მხატვრებს ვერ იტანს და მხატვარი, რომელსაც ფოტოგრაფია და ფოტოგრაფები არ ეხატება გულზე. რა მოხდება როდესაც ამ ორი ადამიანის გზები გადაიკვეთება? შეძლებენ ერთად შეცვალონ წინასწარ დაწერილი მომავალი? რას მოუტანენ ერთმანეთს, ბედნიერებას თუ ტკივილს? Started - 13/07/18 Ended - 02/01/2019

- სადაც ჩემი და შენი ურთიერთობა უფრო უცნაურია, ვიდრე ადამიანის ნათესაობა ღმერთთან.. - რაებს ბოდავ? ეგ არ დაწერო. ხალხს ცისფერები ვეგონებით. - თეჰიონ, გინდა გაგაოცო? ჩვენ ჰომოსექსუალები ვართ. - ეგეც სწორია, მაგრამ ნუ მედავები. უბრალოდ, დაწერე, რომ დედააფეთქებულად გიყვარვარ. - მაგას არ დავწერ. - რატომ? - ხალხს დედააფეთქებული გეი ვეგონები. პირველი წინადადება ხელახლა გადაიკითხე.. აი, ამაზე მოგიყვები.

🔞 "-სატელეფონო სექსის ბიჭი თუ ხარ სწორად მოხვედი"...

ამბობენ ცხოვრებაში ყველაფერი ზედმეტი მავნებელიაო. ეს მცნება სიყვარულსაც ეხება, რადგან ზედმეტად ძვირფასი ადამიანის დაკარგვისგან გამოწვეული ტკივილის განკურნება შეუძლებელია, მეტიც სამუდამო სატანჯველისკენ გიკვალს გზას. სწორედ იგივეს გამოცდა მოუწევს ჯანქუქსაც, რომელიც ავტოკატასტროფის დროს დაკარგავს მისთვის ყველაზე ძვირფას საქმროს. სასოწარკვეთილ შეყვარებულს ცხოვრება გამოცდას უწყობს და გზად მეორე შანსს ახვედრებს. საინტერესოა, გამოიყენებს ის ამ შანსს? დაივიწყებს კი წარსულს, რომელიც ყოველ დღე ასე უწამლავს გონებას?

" I DREAM OF PAINTING AND THEN I PAINT MY DREAM " - VINCENT VAN GOGH ნელ სიოს ზღვის სურნელი ჩემამდე მოაქვს,ჰაერიც მძიმდება და მეც თვალებს ვხუჭავ. წარმოგიდგენ ჩემს გვერდით წამომჯდარს.შენ გიყვარდა ზღვა,მე კი მიყვარდა შენი მის ფონზე ნახვა.როგორ ერწყმოდა შენი ნაზი თმა ზღვის მუქ ფერებს და ხასიათი - მღელვარე,ჯიუტი,შეუპოვარი

"ვაღიარებ, არვიცი რატომ, მაგრამ ვარსკვლავების დანახვა ყოველთვის ოცნების გუნებაზე მაყენებს''.

და მე მივხვდი, რომ მის გვერდით საკუთარ თავს ვკარგავდი..

living in the moment. "the floating world".