Arkadiusz miał już dosyć słuchania, jak bardzo był kochany.

❝Na Odyna, Juliusz, czy ty naprawdę musisz być taki wkurzający?❞ ~*~ Juliusz Słowacki jest przegrywem i doskonale zdaje sobie z tego sprawę, Adam Mickiewicz nie radzi sobie w roli nauczyciela, ani właściwie w żadnej innej roli, przede wszystkim natomiast rzadko łączy fakty. Do tego dochodzi mieszanka wybuchowa złożona z problematycznej grupy licealistów, kilkoro dorosłych, którzy zachowaniem przypominają przedszkolaków, jeden były kryminalista i jeden ojczym, który lubi nabijać się z humanistów, a wszystko to odbywa się w towarzystwie nieprzespanych nocy, dram o nic, załamywania nad społeczeństwem i zdecydowanie zbyt dużej ilości kawy. ~*~ Zakończone, a legendy głoszą, że kiedyś pojawi się korekta. Zero akuratności historycznej, ale to w końcu au, slowburn na gigantyczną skalę, a na końcu każdego rozdziału moje narzekanie na to, jak bardzo nienawidzę tej książki.

Jeśli nałożysz kapelusz błazna na potwora w szafie, przestanie on być straszny, ale dla samego siebie, wciąż będzie potworem. Kiedy Jeongguk otwiera swoje dłonie, natychmiastowo je zamyka, ponieważ nie podoba mu się brzydota, którą widzi. Neonowe światła przeciekają przez jego pory, a on przestaje być jasny. Ból zmienia ludzi. A szczególnie zmienił Jeon Jeongguka. _____ TŁUMACZENIE FANFICTION HARUDAY (AO3)

- To trochę jak wbijanie kolejnych leveli. Małe questy po drodze - kontynuował cicho, nie odrywając oczu od ekranu konsoli. Jego blond kosmyki nie miały kontaktu z wodą i szamponem od dawna. Koszulkę miał kilka rozmiarów za dużą i zasmarkaną. Nie wyglądał słodko. Wyglądał jak zepsuty, smutny nastolatek. - Plus sześćset za wyjście z domu, dwieście za wstanie z łóżka. Tysiąc za wypad z drużyną, trzysta pięćdziesiąt za zaliczony egzamin. - Granie przez za długi czas jest niezdrowe, wiesz o tym. Kenma tylko wzruszył delikatnie ramionami. Wciąż wciskając odpowiednie przyciski z chirurgiczną precyzją i skupieniem, wymamrotał tak cicho, że prawie niedosłyszalnie: - Wiesz, Kuroo, czasami po prostu marzę, żeby padł mi serwer. styczeń - maj 2019

❞ Gdzie Jungkook zawsze wyśmiewa głupi przesąd, o wielkiej miłości w przecinającym niebo samolocie, a zimne serce Taehyunga staje w płomieniach, bynajmniej nie ze strachu przed lądowaniem. Admission word: W opowiadaniu posługuję się szeroko rozumianą fikcją, więc pewne fakty mogą być mocno nagięte lub całkowicie zmienione. Miejcie to na uwadze.

"- Każdy z nas wie, dlaczego tutaj jest. Jednak mam wrażenie, że nawet Fury nie ma pojęcia, jak stąd wyjść. - Pewnie drzwiami." Steve trafia pod skrzydła projektu Shield - ośrodka, gdzie każdy zagubiony dzieciak, według kolorowej ulotki, może się tutaj odnaleźć.

gdzie kenma próbuje zostawić za sobą przeszłość, a kuroo wciąż nie jest pewny, czy ma jakąś przyszłość jednak wszyscy mają dwie twarze, trochę innych w sobie i siebie w innych. [ 2020/ ??? ]

bo nikt nie jest w stanie uratować kenmy, nawet on sam [ 2019 ]

Poznałem Aleksandrę na zajęciach teatralnych, co klasyfikowało naszą znajomość jako „niezwykłą", bowiem według ludzi, którzy mnie otaczali, sztuka nie była niczym interesującym. Jeśli o mnie chodzi, chciałem spełnić swoje marzenie i pokazać dziadkowi, wyjadaczowi z teatralnych desek, że też potrafię grać. Natomiast nie mogłem zrozumieć, co robi tam Aleksandra. Zawsze cicha, wydawać by się mogło, że zupełnie niezainteresowana ludźmi, a przecież to oni tworzą przedstawienie. Najbardziej jednak zdziwiłem się, kiedy otrzymała główną rolę męską. I chociaż moja duma nie potrafiła się z tym pogodzić, naprawdę dobrze grała. Jakiś czas później udało mi się odkryć jej sekret. Wcale nie grała. Po prostu była sobą - już nie Aleksandrą, a Florianem. Okładka: -felixo

❝bo on zauroczył się w wadach szarowłosego, a nie jego wykreowanej postaci, którą uwielbiali wszyscy❞ |school, crush, comedy, toptae| © rvxvkv | 2018/2019