Beni terk eden ailemin mahallesine taşınmıştım en fazla ne olabilirdi ki... Zümra Altun ~ Kayahan Yıldırım

"Sen, sen ölmüştün." diye hıçkırdım. Ellerini yüzüme koymuştu. Onu hissediyordum. Bu gerçek olamazdı. Hayır o gitmişti. Beni bırakıp gitmişti. Canımı hiçe sayıp gitti. Bütün bu olanlar yine hayal miydi? Yine gözümün önüne gelip canımı mı yakacaktı. "Asu buradayım güzelim." diye sesini duyduğum da gözlerimi sımsıkı kapattım. Hayır açmayacaktım yine gidecekti. Beni perişan halde bırakacaktı. "Gökalp." diye fısıltı döküldü dudaklarımdan. "Buradayım canım. Cananım buradayım." dediğinde sesi titredi. İnanmak istemiyordum. Bana deli diyeceklerdi, öldü diyeceklerdi. O yok diyeceklerdi. Kafamı sallayarak "Hayır, burada değilsin biliyorum." dedim. Dokunuşlarına devam ediyordu. Gerçek olamazdı bu, paramparçaydım.

Nare, güç ve direnç sahibi demekti. 🤎🩺

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ''Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.'' Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ''Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.'' Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Not: Kitapta +18 unsurlar mevcuttur.. (Tamamlandı) ........................................ ~ZS~....................................... "Kına yakmak kendini adamaktır. Bir gelin ve damatlara yakarlar; kendilerini birbirlerine adasınlar diye. Bir de kurbanlıklara yakarlar; kendilerini Allah'a adasınlar diye. Bir de askerlere yakarlar; kendilerini vatana adasınlar diye." Asena, babasının ısrarı ile gittiği yemin töreninde, kalabalığın içinde parlayan üniformalar arasında sadece bal gözleriyle baktığı askeri gördü. O an, etrafındaki her şey silinip gitti; zaman durdu ve kalbi hızla çarpmaya başladı. Aşık olduğu askerin, Binbaşı Özçelik olduğunu ve yeni rütbesi ile birlikte Gölge Timini'nin başına geçtiğini öğrenince, heyecanı bir kat daha arttı. Özçelik'in duruşundaki kararlılık ve cesaret, Asena'nın içini ısıtan bir ateş gibi yayıldı. Her detayıyla etkileyici olan bu tören, Asena'nın ruhunda bir iz bıraktı. Gözleri, binlerce kişinin arasında sadece o askerde odaklandı; etrafındaki gürültü, kalabalık ve meraklı bakışlar yok oldu. İçindeki aşk, geleneklerin ötesinde bir bağlılık hissettiriyordu. Özçelik'in gözlerinde, savaşın, fedakarlığın ağır yükünü taşıyan bir derinlik vardı ama Asenayı asıl etkileyen o bal gözler arkasındaki kapalı kapılardı ; Asena, bu kapıları açmak ve onunla birlikte bu yolda yürümeyi istediğini fark etti.. ..... 🇹🇷.... "Al eline bir kibrit yak, sen sigara dumanını izle, ben seni." "Sen al eline bir kibrit yak, imkansızlığımızın ateşini ................................... ~ZS~................................. ~BİR KİBRİT YAK adında wattpad de bulunan ilk ve tek kitaptır ~

Van'da ailesi ile beraber yaşayan Üsteğmen Kartal Kara... Hacettepe Tıp Fakültesinden mezun olan, Muğlada ailesi ile birlikte yaşayan Yağmur Yaman. İlk görev yerinin Van olduğunu bir bilgisayar ekranından öğrenir. ... En az benim kadar kesik olan nefesleri dudaklarımı okşarken, "Kartal?" dedim ismini kısık çıkan sesimle uzatırken. Dudağına değen dudağıma saldırmamak için kendini sıktığını, belimde duran elinin sıkılaşmasından anladım. Bu beni daha da keyiflendirdi yapacağım şey için. "Hım?" dedi, hemen ardından sanki dudaklarımız birbirine tekrardan sürtünsün diye dudaklarını çok hafif öne çıkartarak, "Efendim?" diye eklemeyi de unutmadı. Ensesinde ki iki elimden biri, boynu boyunca kaydı ve geçtiği yerlerde ki kavruk tenini okşadı. Onun hiç beklemediği ama benim arabada beni zor durumda bıraktığından beri aklımda olan şeyi yaptım, bende onu zor durumda bıraktım. Tabi ikimizin de zor durumda kalış şekli biraz farklıydı. Tam dudaklarımız birbirine tutunacakken, "Borcum olsun üsteğmenim." diyerek ondan uzaklaştım. Normalde beni rahat rahat bırakmayacağına emin olduğum kolları yaşadığı şok ile gevşedi ve bedenimi kıskacından kurtararak yatağından kalktım. ... [ARA VERİLDİ!]

(18+) Nişanı olacağı için evinden kaçan bir kız düşünün. O gece eve geri dönmemeye yemin ettiği için Mardin sokaklarında gece yarısı koşarak uzaklaşan fakat nereye gittiğini bilmeyen bir kız... Çok fazla gittiğini bile asla fark etmeyen aptal bir kız!! Tellerle çevrili bir alam bulduğunda geceyi geçirebileceğini düşündü. Ama büyük yanıldı. Beklediği şey terk edilmiş veya klasik mardin harabeleri olan evlerden biriydi. Beklemediği şey ise birden yanan aşırı parlak ışıklar, üzerinde dolaşan sayısız kırmızı lazer ve hoparlörden yükselen yoğun sesti. "Teslim olun. Son çağrıdır." Diye yükselen sesi duyduktan sonra silkelendi ve etrafına göz gezdirdi. İstemsiz ellerini kaldırdı genç kadın ve şokla etrafına bakıp birlerini görmeye çalıştı. Işıktan dolayı bir şey göremediği için gözlerini bir kaç kez kırpıştırdı. "Noluyo be neredeyim ben." Diye bağırdığı anda iki kolunda da eller hissetmesiyle ellerinin arkadan kelepçelenmesi bir olmuştu. "Bağırmayın hanımefendi. Burası özel kuvvetler komutanlığı merkez üsttü." ••••

| Lekelere hapsolmuş bir geçmişin, gelecekteki izleri nasıl temizlenirdi ki.. | ... 'Sorgulamadın,' dedi zihni.. 'Hiçbir zaman nasıl bir adamı sevdiğini, sana vereceği zararları, geri dönüşü olmayan günleri hiç düşünmedin..' Nabzı bile duraksayarak dinledi o sesi içinde.. 'Şimdi ise bunun bedelini ödüyorsun,' dedi yeniden konuşurken mantığı.. 'Onu sevmeye devam ederek ödüyorsun ruhundaki lekeleri..' Leke.. Üç yılının adımlarına bıraktığı, bastığı her yerde peşinden gelecek olan o lekeye, koca bir aşk sığdırmıştı Yazgı.. Ama sevdiği adam, tek bir hayalin bile sığmasına izin vermemişti.. *** Yazgı & Serhad 🔥YAYINLAMA TARİHİ: 12.08.2021🔥 -Yetişkin içerik, küfür, argo kelimeler ve ağır durumlar vardır. Lütfen buna göre başlayınız.❌ -YÜREK YANGINI- adlı kitabın içinde başlayan kaderleri, başka sayfalarda devam edecek olan iki hırçın kalbin hikayesi.. - Yoğun istek üzerine olmasının yanında aklıma, kalbime bambaşka yer edinen bir çift.

Asker ve mahalle kurgusudur. Ulaş yıllardır içinde taşıdığı aşkın ağırlığı altında eziliyordu. İçinde biriktirdiği aşk öyle büyüktü ki, sanki her nefes alışında daha da artıyordu. Sevdiği kadın karşısında, yanı başındaydı ama ona uzaktı. Aralarında kilometreler vardı sanki. Uzansa dokunabilirdi, neden elleri ona ulaşmıyordu. " Ruhumun ışığı, güzel kızım. Evim yurdum." dedi uyuyan kadının saçlarını yavaşça okşarken. O onun eviydi. Bakışları cenneti, kalbi yuvasıydı. Bu hayatta iki şey için gözünü bile kırpmadan canını verebilirdi. Biri vatanı iki sevdiği kadındı. Not : Arkadaşlar bölüm sayısı fazla değil bazı bölümler part olarak ve birkaç alıntı paylaşıldığı için böyle gözüküyor.