Ben Gül Rosealine. Mükemmel bir hayata, mükemmel bir işe, mükemmel dostlara ve mükemmel bir aileye sahiptim. Ta ki, en yakın arkadaşım Neşe Sandra ile çıktığımız kamp yolculuğunda arabamın bagajında bir ceset bulana ve o cesetin Vampir Kral olduğunu öğrenip zindana atılana kadar. 💋 "Fakat bilmediğiniz bir şey var Kral Hector," dedim sert sesimle. Nefret dolu bakışları adeta harlandı, "Büyücü olman dışında mı?" diye sordu tehlikeli bir tonla. Onu onayladım, "Büyücü olmam dışında." Şuan kellemin alınacağı alanda, binlerce vampirin önünde Kral'a kafa tuttuğum doğruydu. Yaptıklarımdan pişman değilim ha, aklım hala yapmadıklarımda... Haddi bakayımm! Kral Hector sahte bir merakla, "Neymiş o?" diye sordu. Güç almak istercesine yanımdaki Neşe'ye baktım. Siyah gözleri, gri gözlerime adeta cesaret ışınlarken yutkundum. Omuzlarımı dikleştirdim ve, "Ben sandığınızın aksine sıradan birisi değil, soylu bir prensesim!" dedim. İki saniyelik oluşan sessizliği bizi izleyen insanların kahkahaları bozdu. Bana inanmamışlardı! Oğlum ayıp değil mi lan? Onları umursamayarak bakışlarımı Kral Hector'da sabitledim. "Sana iki seçenek sunuyorum Hector," diyerek ona duyduğum saygıyı ortadan kaldırdım. "İki haftan var. Ya beni ve arkadaşımı serbest bırakırsın, abinin katilini beraber buluruz. Ya da bizi tam şuan öldürürsün ve benim gazabımdan kurtulursun. Geriye ise sadece annem Kitsune Kraliçesi Çağla ile babam Kurt Kralı Boris Garcia'nın gazabı kalır," dememle tüm salon sessizleşti. Öyle ki Kral Hector'un yakışıklı yüzü bile adeta dumura uğradı. Devam ettim, "Fakat onların gazabından kurtulabilir misin? İşte onu hiç sanmıyorum!" 💋 'PABUÇ' serisinin ikinci kitabıdır. İlk kitabı okumadan başlamanızı tavsiye etmem.

17 yıl önce verilen yanlış bir karar bir ailenin hayatını nasıl etkileyebilir? Ya da yapılan hatalar hangi aşamadayken kurtarılabilir? Defne, kötü ve acı dolu yaşadığı 17 yıldan sonra karşısına çıkan yeni kişiler, gerçek ailesi, tarafından hiç tatmadığı duyguları hissetmeye, yaşamaya başlar. . Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır. . |04.02.21|-|18.04.21| cringe sahneler içeriyor... özellikle ilk bölümler baya acemice. ayrıca çoğu sahne ergenlik kırıntılarıyla dolu.

"Bırak artık beni! Görmüyor musun acı çekiyorum!" Derin bir nefes alıp konuştu, "Sen bana kalbimde taht kurmuş bir kraliçeyi kaybetmeyi öğretmedin. Sen bana sevdiğim insanı kaybetmeyi öğretmedin. Sen bana sevmeyi öğrettin, sevilmeyi öğrettin. Şimdi söyle bana. Bana sevdiğim kişiyi kaybetmemeyi öğretmediğin için nasıl seni bırakabilirim?" Ne diyeceğimi bilmiyordum. Ona şu an o kadar güvenmek istiyordum ki. Ama o yaptığı şeyler yüzünden buna izin vermiyordu. Acı çekiyorum çünkü bir katili sevdiğim için. Belki biz böyle biz olucaktık. Sevdiğin insan ne olursa olsun onu sevdiğine göre değer var ettiğini anlamam lazım. Kafamı yere eğip konuştum, "Belki kraliçe yalan söylüyordur. Belki seni bırakmak istemiyordur. Zaten kral olmasa kraliçe olamaz ki." ____________________ Başlangıç: 19/05/2017 "Telif hakkı bana aittir. Çalıntı değildir hiçbir olay. Çalınması sonucu yasal işlem başlatılır." "Kapak tasarımı bana aittir" Genç kız edebiyatı içinden #40 : 02/08/2017 Genç kız edebiyatı içinden #32 : 12/08/2017 Genç kız edebiyatı içinden #39 : 18/08/2017 Genç kız edebiyatı içinden #20 : 01/05/2018

Daha 8 yaşındayken ailesi katledilen Nemesis Brave hafızası kayıp bir şekilde ormanda bulunur. Zaman içinde ebeveynlerinin bir deney için denek olarak çalıştığını ve aynı özeliklerin kendine de geçtiğini fark eder. Doğa üstü güçlerini herkesten saklarken bir gün şahit olduğu bir soygunda yanlız olmadığının farkına varır. Nemesis ve diğer denekler bu dünya üzerindeki en güçlü silahlardır ve hükümet bu silahları almakta kararlıdır.

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.