Νάπολη

Δύο άγνωστοι σαν από πάντα γνωστοί σε ένα ταξίδι στην Νάπολη...

Απ' την Αρχή

Κι όλα αρχίζουν και πάλι τελειώνουν Το ξέρω αγάπη μου θα βρεθούμε ξανά Έχω τη βεβαιότητα του κύματος προτού σπάσει την πέτρα

ΕΡΩΤΑΣ, Ο ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ

Ἔρος δηὖτέ μ᾿ ὀ λυσιμέλης δόνει, γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον.. (Σαπφώ) Πάλι σπαραζει με ο έρωτας, που παραλύει το σώμα γλυκόπικρο, άγριο σερπετο.. ( Μετάφραση Βουτιερίδη)

Η Αποθήκη

Όσα σε πλήγωσαν, τα έκανες ασπίδα, τίποτα να μη σε αγγίζει πια. Κι όσα όνειρα γέννησε η αγάπη, τα κλείδωσες στην αποθήκη, κι ακόμα εκεί σε περιμένουν...

Δύο Πρόσωπα

Δύο παράλληλες ιστορίες. Μια επανασύνδεση που θα φέρει συμφορές. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Μια μικρή, λευκή αχιβάδα

Η αγάπη είναι αρκετά δυνατή για να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Είναι ικανή, όμως, να ξεπεράσει ακόμα και τον θάνατο; Δύο ερωτευμένες καρδιές, κλεισμένες μέσα σε μία μικρή, λευκή αχιβάδα, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα...

Η ΜΟΙΡΑ 🧶

Μια σχέση που έπρεπε να κρατήσει, διαλύθηκε. Δύο γάμοι που δεν έπρεπε να γίνουν, έγιναν. Ένα μωρό, δύο πατεράδες, πολλοί νεκροί και πάνω απ' όλα ο έρωτας,ο ανυπέρβλητος και απόλυτος.