«Έχει αρχή μα όχι τέλος και τελειώνει ότι αρχίζει.» ΘΑΛΑΣΣΑ: "Και δηλαδή τι τύπος άντρα είσαι;" Το σαρδόνιο χαμόγελο που στόλισε τα χείλη του ήταν ότι χρειάστηκε για να κάνει την καρδιά της να χτυπήσει σαν τρελή. "Εκείνος που θα γαμαει το μυαλό σου, ενω κάνει έρωτα στην ψυχή σου. ", και ο δυόσμος μπλέχτηκε με το κεράσι. ΟΥΡΑΝΟΣ: "Σε περίπτωση που το ξεχνάς, είμαι η μούσα του Θανάτου καλέ μου.", τα μάτια της τον κεραυνοβολούσαν, ο ουρανός σκοτείνιαζε, "Αν εσύ είσαι η μούσα του Θανάτου mellilla...τότε εγώ είμαι ο ίδιος ο Θάνατος.", η θάλασσα σήκωσε τρικυμία, δεν υπήρχε πλέον διαφυγή... ΠΤΩΣΗ: "Αν δεν βρω τρόπο, τότε θα δημιουργήσω έναν.", η Ιθάκη ήταν που έδινε το ωραίο ταξίδι λοιπόν. "Η πληγή επουλώνεται, το σημάδι μένει.", και ίσως τελικά ο προορισμός να μην είχε τόσο μεγάλη σημασία. ΠΟΝΟΣ: "Μας αξίζει ένας λυτρωτικός επίλογος.", η φωνή της έσπαγε. "Εμείς γράφουμε τον επίλογο μας.", της απάντησε ξέπνοα. Μα γιατί δεν αισθάνονταν λυτρωμένοι; Τελικά, η θάλασσα και ο ουρανός αγγίζονται;

"Αναθεματισμενη γυναίκα" ψιθύρισε ξέπνοος πέφτοντας στα γόνατα μπροστά της. Μερος πρώτο "-Τι σου αρεσει δηλαδη σε μια κοπελα?" Σταματησε να κινείται και σταθηκε μπροστα της. Σκεφτηκε λιγο την απαντηση του. Υστερα χαμογελασε πονηρα "-Να εχει μυαλο,για να της το γαμαω" Μερος δεύτερο Και τότε το κάρμα είπε: "Θα ερωτευτείς κάποιον, αυτός όμως δε θα σε αγαπήσει πραγματικά, γιατί δεν ήθελες να αγαπήσεις εκείνον που ήταν ερωτευμένος μαζί σου." Μέρος τρίτο "Παρατα επιτέλους ! Δεν ωφελεί πουθενά όλο αυτό!Απλως κανε κατι αλλο " "Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.Ειμαι ο Jason Hunter ,ο βασιλιας της μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη malyshka" Don't copy ola-kai-tipota © 2017-2020 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

- Ε ντάξει... Ερωτευμένη είμαι, μου κατέβηκε μία μαλακία και την έκανα. - Και εμείς ερωτευτήκαμε, μικρή. Δεν κάναμε έτσι, της απάντησε ο Ανδρέας. - Μπορεί να μην ερωτευτήκατε τόσο πολύ τότε, απάντησε ελαφρώς εκνευρισμένη. - Ή μπορεί να υπήρξε ανταπόκριση και να μην χρειάστηκε να κάνουμε ανώριμες μαλακίες. Με λίγα λόγια αν σε ήθελε ο τυπάκος, εμένα ούτε κατά διάνοια δεν θα με ήξερες τώρα, την αποστόμωσε. Το φετινό καλοκαίρι της Βιολέτας σίγουρα δεν θα μοιάζει σε τίποτα με τα προηγούμενα επειδή ο Ανδρέας έρχεται ξαφνικά να φέρει τα πάνω κάτω.

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

''Θα σου μάθω εγώ.'' μου είπε και έσμιξα τα φρύδια μου. ''Τι πράγμα;''τον ρώτησα με απορία. ''Να φιλάς ρε Μητσάκο.''μου είπε σαν να ήταν αυτονόητο και κόντεψα να πνιγώ με το ίδιο μου το σάλιο. Ο Ανδρέας και η Δήμητρα ήταν κολλητοί από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. Τι θα γίνει όταν αναπτυχθούν διαφορετικά αισθήματα και είναι μονόπλευρα; Με φόντο το πανέμορφο νησί της Χίου, δύο παιδιά μεγαλώνουν, ωριμάζουν και ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους και τον έρωτα.

- Θα σου αλλάξω την ζωή, πίστεψέ με! είπε με απόλυτη σιγουριά. - Ναι. Κάπου εδώ πρέπει να σε ενημερώσω για το ότι δεν μου αρέσουν οι αλλαγές. Καθόλου! τον ενημέρωσε το ίδιο σίγουρη με εκείνον. - Στην ζωή πρέπει να ρισκάρουμε, Granger! την 'κορόιδεψε'. Η Ιφιγένεια φοράει γυαλιά μυωπίας και λατρεύει τις γαλλικές πλεξούδες και τα βιβλία. Απεχθάνεται να βγαίνει εκτός προγράμματος όσο απεχθάνεται και τις αλλαγές. Είναι από τα κορίτσια που ο Φάνης δεν θα γυρνούσε να κοιτάξει ούτε για πλάκα. Εκείνος πάλι απίστευτα γοητευτικός και έξυπνος, μονίμως μέσα στην ροή της στιγμής, καταφέρνει να την κάνει να νιώσει πράγματα που δεν είχε αισθανθεί ποτέ άλλοτε στην ζωή της και η ιστορία τους ξετυλίγεται στο τοπίο του Βερολίνου μαζί με το πέρας του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης.

«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο. Κι αν μέλλει από το χέρι σου να διαλυθώ, τότε θα το δεχτω, σαν την πιο απόλυτη, ηδιστη και ολοκληρωτική καταστροφή μου.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτάδι και ύστερα της απάντησε. «Θα έδινα μέχρι και την ψυχή μου για να σε δω να καταστρέφεσαι.» (ΙΙ) ΜΕΡΟΣ : Η ύπουλη μορφή του χάους παραμόνευε, κοιτούσε με φθόνο την ελπίδα. Αδημονούσε να αναδειχτεί για μια φορά εκείνο νικητής. Το μαύρο του άρχισε να βρυχάται. Το κόκκινο της άρχισε να φθυρεται. (ΙΙΙ) ΜΕΡΟΣ : «Έχασες. Θυμήσου, όταν εγκαταλείπεις την βασίλισσα με τέτοιο τρόπο, υποχωρείς.» «Όχι! Ένας βασιλιάς δεν εγκαταλείπει ποτέ! Και εγώ δεν έχω μάθει να υποχωρώ σε τίποτα. Αντιθέτως. Ένας βασιλιάς, κάνει τους άλλους, να εγκαταλείπουν.» Ένοχη απόλαυση - Ολική καταστροφή Don't copy girlwhol0vesbooks© 2021 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Εκείνος είναι απόμακρος και κλειστός. Από μικρός έχει μάθει να έχει την ζωή του σε κουτάκια και να ζει με κανόνες. Εκείνη, από την άλλη μεριά, από τότε που θυμάται τον εαυτό της ζει την κάθε στιγμή στο έπακρο με στόχο να επικεντρώνεται στα θετικά. Ο Νέστορας και η Λήδα συναντιούνται τυχαία στην Πάρο και, μετά από κάποιους μήνες, πάλι τυχαία· αυτή τη φορά στην Αλεξανδρούπολη, όπου σπουδάζουν και οι δύο. Εκ πρώτης όψεως δεν έχουν απολύτως τίποτα κοινό. Μέχρι που τελικά καταλαβαίνουν ότι ακόμη και αν οι παράλληλες γραμμές δεν ενώνονται, αναπόφευκτα θα υπάρχει μία κοινή πορεία γι' αυτές.

Μια φορά κι έναν καιρό, Αύγουστος πρέπει να ήταν, ξεκίνησα να σε θυμάμαι και ποτέ να σε ξεχνάω. Μια φορά και έναν... Αύγουστος πρέπει να ήταν, σε γνώρισα και ούτε που ξέχασα να σε θυμάμαι. 2021

Είναι δύσκολο να είσαι το Δεξί Χέρι της καλύτερης Οικογένειας στην Ευρώπη. Η ρουτίνα του ταπεινού λογιστή Γκάμπριελ δεν θα μπορούσε να είναι πιο βαρετή: σπίτι- Εσκομπάρ, Εσκομπάρ- σπίτι. Ο Άδης βέβαια, ο Αφέντης του Κάτω Κόσμου, έχει μια πιο ενδιαφέρουσα καθημερινότητα. Μέχρι που η ατίθαση Ρωξάνη, με τα κόλπα της πίσω από την μπάρα του Εσκομπάρ να ενθουσιάζουν τον Οικογενειάρχη Φίλιπ, έρχεται να ταράξει τα νερά του νεαρού Εκτελεστή. Άραγε, θα αποκτήσουν όλα μια γεύση Υποκόσμου; //Hades x Persephone Retelling// Στο βιβλίο αναφέρονται: σεξουαλική βία, σεξουαλική παρενόχληση, έντονο ερωτικό περιεχόμενο, σκηνές βίας λεκτικής και σωματικής, ιδιαίτερα σκοτεινά σημεία 2021-2022