Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı. O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamıyordu. O gece derin bir bataklığı andıran adam geldi ve onu geleceğinden tutup geçmişe sürükledi, sürükledikçe karanlık bir boşluğun içinde sallandı. Sonra... Sonra, Derin bir tutku yılan gibi sarıldı bedenlerine. İç içe geçmiş bir zincir gibi ne kopabildiler ne de bir bütün olarak paslanmadan kalabildiler işte bu onların arasındaki âşkın basit bir betimlemesiydi. "Cinnetimin içindeki akıl hastanemsin sen benim." ❄⛓

Lise de edebiyat öğretmenim ''İnadına yaşamak"adlı tiyatro oyununu önerdiğinde isminden çok etkilenmiş fakat ozamanlar bu iki kelimenin anlamını özümseyememiştim.Ta ki hikayemin başkahramanı Mavi'yle 3.5 yıl önce soğuk koyu gri bir şubat ayında tanışana dek! Zihnimin ve kalbimin kapılarını herkese kapattığım gibi O'na da kapatmıştım."İnadına yaşamak" kelimesi Mavi için yazılmış olsa gerek.Mavi inatla zihnimin kapılarını tek tek açtı.Suskunluğumu, kimi zaman gözlerini dikip kavga ederek kimi zaman da bir dedektif misali takip edip yakalayarak bozdu.Odanın kilitli kapısını sessizce kapatıp saatlerce bıkmadan "burdayım yanındayım"dedi.Yüreğimin dili lal olmuş susarken o da gözleriyle konuştu benimle.Çoğu zaman da ilgilenmiyormuş gibi yapıp zihnimdeki tozlu odamın pencerelerini açıp nefes almamı sağladı.İste ozaman gökyüzünün maviliklerinden gelen taze havanın kokusunu içime çektiğimde daha önceden farketmediğim pencereme konan "Müptela Kuşu'nun" hüznümü alıp uzaklara götürdüğünü gördüm.Mavi varlığı ile acımı hafifletmiş, içime huzur serpmeme yardım etmişti.Ne zaman ıssızlaşsam buna izin vermedi.İncitmeden benimle zİhnimin odalarında cevapsız suallerime cevap bulmak için sessizce bekledi.İşte ben Mavi'yi hayatımın tam orta yerinde zamansız mekanımda tanidim Tanıdıgım günden beri de benim ve tanıştığı herkesin gününü maviye çalmakta! Bu hikayedeki karakterler ve olaylar gerçek hayattan esinlenerek kurgulanmıştır.Mavi bir çocugun gülümsemesinde,metroda size selam verip gülümseyen bir kadının gözlerinde,yorgun telaşlı adımlarla yokuş aşağı işe yetişmek için çabalayan bir şoförün küfründe,mavi her yerde! Rastgele...