Sana dokunmadan seni boğan eller -ki o eller günahtan çıkmadı- bir şiir yazdı kendince. Mürekkebi kandı. Ve kalemi eline verdi son cümleyi sen kur diye. Ezberinde tut- Kuralsız yazılmış o şiir senin kaderin. Ne kadar sıkı tutarsan kalemi, o kadar izi kalır avcun içindeki hayat çizginin.

Karen Riyan, sevgilisi Fred Stuffer tarafından dolandırılır. Elindeki avucundaki her şeyi kaybeden Karen, sevgilisinin arkadaşı olan Vincent Moarlo Klein'den yardım ister. Aralarında anlaşma yaptıklarında, Vincent sonunda yardım talebini geri çevirmez. Karen, dolandırıcı sevgilisinin peşine düşmeyi seçim sanır, kendi isteği ile gerçekleştirdiği bir ihtimal ama bir gün telefonuna gelen aramayla seçimleri zorundalıklara dönüşür. 'Benimle oyun oynamak ister misin?'

Avuçlarındaki kirin ölü topraktan geldiğini anladığında yaşamdan geriye kalan hiçbir şeyin sana ait olmadığını da anlayacaksın. Ve gözlerin kör kaldığında karanlıkta yaktığın mumların seni aydınlatmayacağının bir kanıtı olacak her gün tepene doğan Güneş. Ağlayacaksın. Verdiğin sözler seni çıkmaza soktuğunda kanayacaksın bir başkasının kanıyla, gözyaşıyla. Ve tüm o damlalar teninde yanık gibi iz bıraktığında hayata gecikeceksin. Çünkü sen başlangıcını kendi yapmamış olansın. Sonunu da kendi getiremeyecek olan. Asla yaşayamayacak ve ölmek için yaşamaya çalışacak olansın. Sen kralın son hizmetkârı Melenia'sın.