"Bana öyle gülme. Aynaya bakıyormuşum gibi hissediyorum. " "Anlamadım. " "Gülümsemen gözlerine ulaşmıyor Ulaş Yekbatur." ..... 18 yaşında, yıllardır ruhen ve bedenen bastırılan Akça zorla evlendirileceği gece evden kaçar. Gidecek hiçbir yeri yoktur. Karşısına çıkan yabancı bir adamın yönlendirmesiyle yıllar önce onu terk etmiş babasının evine sığınmak zorunda kalır. Amacı sadece orada üç gün saklanmak ve yurtdışına çıkmaktır. Fakat geçmişinde kaçan babasının çocuklarının onu bırakmaya niyeti yoktur. "BU HİKAYEDE YER ALAN KİŞİLER VE OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR."

18 yaşında hayattan bir çok darbe yemiş alya daha öleceğini bile sindirememişken onu yaşadığı hayata iten ailesinin gerçek ailesi olmadığını öğrenir. Soykamer ailesi gerçek kızlarına kavuşabilecek miydi? Yada alya artık huzur bulabilecek miydi? Yaşamak nedir? Sadece nefes almak mı? Yada gülümsemek mi? İçinde atan bir kalp olması mı? Yaşamak nedir? Alya için yaşamak bedeninin hâlâ ayakta olmasıydı. Daha 16 yaşındayken ruhu ölmüştü ama Alyanın her şeyden çok sevdiği abisine bir sözü vardı yaşayacaktı. Abisi için nefes alıyordu. Abisinin acısına hâlâ alışamadan, alya hiç bir şey yaşamamış gibi illet bir hastalık ve aniden çıkıp gelen biz senin gerçek aileniz diyen insanlar mı? Alya, abisinin sarı kızı artık ölüyor muydu? Ölüm ona huzur bulacağını hissettiren tek şeydi ve bir an önce abisine kavuşmak istiyordu.

Annesi ilik kanseri olan Lara, annesine uygun ilik bulabilme umudu ile sadece fotoğraflarda gördüğü babasını arar. Babasına, annesinin ilik kanseri olmasından dolayı iliğe ihtiyacı olduğunu ve 2 abisi ile buraya gelip ilik testi yaptırmasını söyler. Fakat ne 2 abisinin ne de babasının ondan haberi vardır. "Anlayamadım hanımefendi... Baba mı? " Aile temalı bir lise kurgusudur.

Yaş Farkı Vardır (9 yaş)! Lütfen bunu bilerek okuyunuz... Atabey Ailesi yıllardır yaptığı mafyacılık işlerine son verip emekliye ayrılmıştı. Çağlar Atabey 4 oğlu, karısı ve yakın aile dostlarıyla huzurlu hayatının tadını çıkartıyordu. Ta ki bir gün şirketine bir mektup gelene kadar... Yıllar önce ölen kızının aslında yaşadığını ve ölü bir bebekle karıştığını söyleyen bir mektupla bütün dengeler bozulur. Bir yandan hasta annesi ve öfkeli babasıyla uğraşırken okumaya çalışan Çiçek bir yandan da şehit sevgilisinin yasıyla kavruluyordur. Bunun üzerine bir de yıllar önce karıştığını öğrenen Çiçek'i karmaşık günler bekliyor.

Daha 2 aylıkken zengin, soylu bir ailenin kapısına bırakılıp terk edilen bebek Onu kapılarının önünde bulup evlat edinen Asilzade ailesi Ve bu kız yıllar sonra öz ailesiyle karşılaşırsa neler olur Bakalım bu hikayede bizi neler bekliyor ~ Şu hayatta her ailenin bir eksiği vardır. Asilzade ailesinin eksiği ise bir kız evlattı. Papatya Hanım ve Mirza Bey, her ne kadar hep bir kız evlat isteseler de Allah onlara bir kız evlat nasip etmemişti. Ama onlar hiçbir zaman itirazda bulunmadılar; çünkü Allah onlara tam 4 tane aslan gibi erkek evlat vermişti. Hepsi terbiyeli ve naziklerdi... Sevdikleri insanlara karşı. Papatya Hanım her hamile kaldığında, Mirza Bey "belki bu kez kız olur" ümidiyle her zaman heyecanlanmıştı. Ama sonuç her zaman aynıydı. Asla şikayet etmediler bu duruma. "Allah'ın bir bildiği vardır." dediler her zaman. Ve bunu bir süre sonra anlayacaklardı ki: Allah'ın gerçekten bir bildiği varmış.

Dört yaşında, yalnız, sessiz ve hep kucakladığı bir ayıcıkla hayata tutunan minik bir kalp... Açelya'nın dünyasında oyun arkadaşları yoktu, örülü saçlar hayaldi, gülümsemelerse çok uzaktaydı. Yetimhanenin soğuk duvarları arasında, tek dostu kahverengi peluş ayısı Momo'ydu. Ta ki o gün parkta karşılaştığı o adamla göz göze gelene kadar. Şahin, soğukluğuyla tanınan genç bir adamken, bir çocuğun peltek sesiyle yeniden gülmeyi hatırladı. Korkut Ailesi'nin kalabalık ama sevgi dolu evinde, küçük bir kız için yer açıldı. Küçük adımlarla girilen büyük bir hikâye başladı. Bu kitap; Açelya'nın yuva buluşunu, Bir ailenin eksik parçasını tamamlayışını, Ve kalbin yalnızca kan değil, sevgiyle de bağ kurduğunu anlatıyor. Kimi zaman gözlerin dolacak, kimi zaman kalbin ısınacak. Ama en çok da şunu hissedeceksin: Aile, bazen kanla değil, kalple kurulur.

Küçük kız, elindeki papatyaya konan kelebeğe kocaman olmuş gözlerle baktı. "Anne bak keyebek" İçten bir şekilde gülümsedi genç kadın. Parkın az ilerisindeki banklardan birine oturmuştu. kelebeğin konduğu yerden uçmasıyla kaşları çatıldı küçük kızın "Keyebek! Buyaya gey hemen" diye bağırıp kelebeği kovalamaya başladı "Yağmur! Çok uzaklaşma" diye seslendi kadın kızının arkasından. Yağmur yaşıtlarına göre fazla enerjikti. Karı koca "Hep böyle kalırsa Allah yardımcımız olsun" diye geçiriyorlardı içlerinden Kadının yüzündeki tebessümü bölen şey ise karnında hissettiği ani sancıydı. Buna anlam veremedi. Doğuma daha 3 ay vardı ve bu sancı hiç normal değildi Sancı her saniye katlanarak arttı. Kadın yerinde iki büklüm olurken dudaklarından dökülen inlemeye engel olamadı "Ahh!" Çevredeki üç beş insan kadının etrafında toplanırken onun bakışları kızını aradı. Neredeydi bu kız?! "kanaması var!" diye bağırdı çevredeki kadınlardan biri Doğum için daha çok erkendi Acı katlanılmaz bir hâl alırken bilincinin yavaş yavaş kapandığını, gözlerinin karardığını hissetti...

Her şey Sare'nin gerçek ailesinin Adana'ya geldiğini öğrenmesi ile başlar. Gerçek ailesinden kaçarken çıkmaz sokağa giren Sare, abileri ile orada tanışır. Adana'dan Antalya'ya gitmek zorunda kalan Sare o hayata ayak uydurmak istemez. Tek istediği evine Adana'ya geri dönebilmektir. BAŞLANGIÇ: 01/06/2025 BİTİŞ: 06/09/2025

Elimdeki ultrason fotoğrafına bakıp ağlıyordum.Her şey üst üste gelmişti,iki hafta önce ani bir kararla boşanmış sonradında bir hafta geçmeden bir telefon almıştım bana doğduğum hastaneye gelmem gerektiğini ve ebenin aynı gün doğumunu gerçekleştirdiği bebek ile küveze alınmış bir başka bebeğin karışma ihtimalinden gelmem talep edilmişti.Hepsi yetmezmiş gibi aynı gün içerisinde hamile olduğumu öğrenmiştim... Şimdi ise ne yapmam gerektiğini düşünüyordum.Biolojik ailemi kabullenicek miydim? Veya benden ansızın boşanan -eski- kocama hamile olduğumu söyleyecek miydim? Peki ya en önemlisi ben karnımdaki 3.5 aylık bebişimi aldıracak mıydım?