Kıvırcığameftun: Bayım, sizinle çözmemiz gereken bir meselemiz var Umut: Mesele nedir? Kıvırcığameftun: Meselemiz.. Kıvırcığameftun: Size olan aşkım •TAMAMLANDI• Yayınlanma tarihi: 31.08.22 Final tarihi: 13.08.23 #sevgi 1 #yonca 1

Yillardir süregelen bir kan davasinin son kurbanları bir birine Berdelle baglanan iki genc nefret, tutku, ask ve kendinizden bir parca bukabileceginiz bir kitap

/TAMAMLANDI/ Elif elinde sadece hayalleri olan basit bir kız değildi. Tamam belki biraz kilolu, tamam tamam fazla kilolu olabilirdi ama neticede kilo vermek de elinde olan bir şeydi. Tıpkı hayalindeki okulu kazanmak gibi. O hayallerini gerçekleştirmeye karar vermişti, iyi bir yazar olmak istiyordu. Fakat önce bir mimar olmalıydı, çünkü babası hayatını kurtarması için mimar olması gerektiğini ona dikta etmişti. O da maalesef bu karara uyacaktı. Fakat mimar olması hayallerine bir engel miydi? Tabi ki hayır. O her bir engeli tek tek aşacaktı. Tek istediği dünyaca ünlü bir yazar olmaktı. İnsanlara ilham vermek, onları mutlu etmek istiyordu. Ve tüm hayallerini gerçekleştirmek için bir yol ararken, Elif'in karşısına okulun ilk günü çıkan bir afiş hayatını değiştirecekti. Aradığı şans karşısına çıkmıştı. Elif'in bu umutla başlayan hayallerini okumaya var mısınız? Bu hikayeyi okuduktan sonra belki siz de cesaret edemediğiniz hayallerinizi gerçekleştireceksiniz ve belki de elde ettiğiniz hayallerinizin siz de asıl mutluluklarınızın yanında sadece bir süs olduğunu fark edeceksiniz, kim bilir...

Ne mutlu başlayan bir masalın kahramanlarıydılar ne de hikâyeleri mutlu sonlarla bitti... Onları bir araya getiren acı kavşakta umutsuzlukla tanıştılar. Çaresizliğin hapsinde , tutkunun kollarında, zamanın hiçliğinde ... Sadece aşk için dünyaya gelip gitmeye değerdi.

Elif, aşkın üzerindeki gücünden korkuyordu. İnsanın gözünü kör eder derler ya, işte tam olarak bunu yaşıyor, kendini tanıyamıyordu. Yürüdüğü yolda aldığı yaraları sarmayı dahi başaramamışken Efe Kozan karşısına çıktığında, kaçmaktan başka çaresi olmadığını biliyordu. Ama Efe, kararlıydı. Elif'in tüm bahanelerini yok etmek, attığı tüm adımların kendisine çıktığından emin olmak için canla başla uğraşacaktı. Duygularına yenik düşen Elif arzularının esiri olduğunda, kendine bir yalanı sık sık söylemeye devam etti. Bunun adına aşk değildi. Kontrol daima kendi elindeydi.

İlk aşktan da önce ilk arkadaşlıklarını kurmuşlardı birlikte. İkisi de yalnızlığından sıyrılmış, kendilerine yaşamak zorunda oldukları hayattan bir kaçış sağlamışlardı. Yıllar geçtikçe arkadaşlıkları coşkuyla ilk aşka dönüşmüştü ama hayatın gerçeklerinden sonsuza dek uzak kalmaları mümkün değildi. En azından Nil için. Gitti. Dağhan geride bırakılan olmanın acısıyla nefes aldı yıllarca. Unutmak istedi. Hatta bir süre bunu başardığını bile düşündü. Ta ki hiç ummadığı bir anda Nil karşısına çıkana kadar... Kader miydi onları bir araya getiren? Nil buna inanmak istemedi. Kaçmaya devam etti. Koştu koştu koştu. Ama yeterince hızlı koşup da Dağhan'dan saklanabileceği kadar uzak bir yer artık yoktu.

Ne beyazın içinde var olan siyahın Ne de siyahın içinde kaybolan beyazın hikayesi Kıyametin içinde ki aşkın varolma çabasının hikayesi Aşkın en hali... Aşkın Kıyamet Hali Az önce neler olmuştu öyle.... Kendimi taksinin arka koltuğuna attığımda yapabildiğim tek şey nefes almaya çalışmaktı.Oysa bu şehre geldiğimde içimde ne umutlar ne hayaller vardı.Şimdi ise elimde kalan paramparça olmuş kalbimdi.Sür diyebilmiştim taksiciye sadece nereye gideceğimi bilmez bir şekilde.Az önce evlenme hayalini kurduğum , canımdan çok sevdiğim ve uğruna ölürüm dediğim adamın zaten evli ve yedi yaşında bir oğlu olduğunu öğrenmiştim.İki yıl tam iki yıldır metresiymişim aslında onun.İki yıldır bana söylediği aşk dolu sözlere sadece bana ait olduğuna inanmıştım, ne salakmışım...

Kocasına ilk görüşte aşık olan bir kadın. Her zaman boşanmayı düşleyen çapkın bir adam. Ama karısı herkesin gözünde mükemmel bir eş. Anlayışlı, sabırlı iyi kalpli, iyi bir ev hanımı, güzel bir kadın. STOP! Bazı şeyler yanlış. Öncelikle sevgili gelinimiz hiçte anlayışlı sabırlı ve ev hanımı değil. Aslında hiç iyi bir ev hanımı değil. Ama bunu sadece kocası biliyor ve her ne kadar ispatlamaya çalışsa da kimse inanmıyor. Küçük bir ayrıntı: O karısından dayak yiyor. Hikaye bana aittir. Bu tanıtımı kullananlar veya senaryoyu alanlar çalıntıdır.

Dudakları bir boşlukta dudaklarımla birleştiğinde, bedenimi yükseltip ona tıpkı onun gibi karşılık verdim. Öpüşmek güzeldi, unutturuyordu bir şeyleri. Tutuşmuş dudaklarımızın kör bağını çözen o olduğunda, geri çekilip yeniden, karanlığın ortasında ışıldayan gözlerimin içine baktı. "Tüm bunları yarın sabah unutacaksın." Başımı hızla iki yana salladım, unutmayacaktım. "Unutmayacağım." Hafifçe güldü, onu ilk kez böyle görmüştüm. Ve işte o an, karşımdaki adamın ruhunda yanan ateşi cennet sandım. Çatılmış kaşlarının gizlediği gözleri, salondan içeri sızan zayıf rengârenk ışıkların altında tutkuyla parlarken, "Çok güzelsin..." dedi, sanki bunu kendisine de itiraf edermiş gibi. Dudaklarım hafif bir kıvrılmayla kasıldığında, ona söyleyecek hiçbir şeyim yoktu. Saniyeler içerisinde, benden onay dahi istemeden erkekliğini hızlı bir hareketle içime ittiğinde, canım o kadar yanmıştı ki, dudaklarımın arasından, canımın ne denli yandığını gösteren acı dolu bir feryat döküldü. Feryadımın ardından bir soluk süresi kadar duraksadı yalnızca. Hareketleri anbean hızlandığında ise, kendi kendine, nefes nefese mırıldanmaya başlamıştı. "Çok darsın ve bu mükemmel... Harikasın." Sözleri sonrasında, içimde ilk kez, ruhu her ne kadar karanlıklarda olsa da, kırılmış kanatlarıyla gökyüzündeki aydınlığa uçmayı düşleyebilecek kadar iyileşmiş bir kadının varlığını hissettim. İlk kez.

Karadenizin suları gibi hırçın ve dalgalı bir adam... Akdenizin suları gibi dingin ve naif bir kadın... Ateşin suyu kaynatamadığı, suyun ateşi söndüre ediği bir kitap... Yeni bir nefes, yeni bir soluk, yeni bir başlangıç By:dusomm