"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

Bir adam var; nefret dolu, hırs dolu, geçmişinin mahkumu yaşayan. Bir kadın var; hayat dolu, huzur dolu, sabır dolu geleceğine tutunarak yaşayan. Hayalleri ölmüş biri, hayalleri olan birine aşık olursa ne olurdu ki? ''Kapak tasarım busra_ari <3''

Yetişkin içerik❌ --- "Az kaldı. Yakında sigarayı günde iki pakete çıkarıcam..!" "Neden?" Hafifce güldü dudaklarıma doğru. Gülüşü,hayattı. Nefesi,nefesimdi. İhtiyac gibiydi.. "Soruyor musun gerçekten?" Başımı usulca salladığımda, burnum burnuna sürtündü..ikimizin de bakışları birleştiğimiz noktayı bulduğunda , kara girdapları ardından dokundu usulca gözlerime.. Nefesini bi kez daha dudaklarıma bıraktığında sigara kokusunu derince içime çektim. "Çünkü Ezel'im.." Gözlerini kapatıp anlını anlıma bastırdı. "Sen benim ecelim olmadan.." Burnumun ucunu dolgun dudaklarıyla öptü usulca.. "Sigara alsın canımı..!" Ezel&Azad.. ---- "Biz bu sokağın adamlarıyız Beyza. Elimizde şu an olan paraya değil, şu yaşımıza nasıl geldiğimize bakacaksın. İki ayağımız bok çukurunda yetiştik biz. Biz adam ettik bu sokağı,bu caddeleri.. Hiçbir zaman vazgeçmedik ama. Bu hallere nasıl geldik,bi biz, bi allah bilir." Bakışlarım, gözbebeklerinde canlandı yavaşca. Bakışı, aldı beni bu gece. Herşeyimi tekrar aldı. Yine, sormadan aldı. Seviyordu. Bunu bir adamın gözbebeklerinde görmek.. İnanılmazdı. Yüzü yüzüme yanaştı yine. Elleri belimi sardı şiş karnımın etrafına dolanarak.. Nefesine muhtaçlığım, benim acizliğimdi. Aşk, bambaşka birşeydi. İnsan, neye uğradığını şaşırıyor, eli ayağı tutmuyordu sanki. Şu an ellerime hakim olamayıp kaslı kollarına sarılmam, tamamen kontrolüm dışıydı. Bizi yöneten,yine aşktı. Anlını, anlıma yasladı usulca. Nefesini nefesime bıraktı. " O yüzden boşuna uğraşma güzellik yüküm. Bizim aklımıza girene, çıkmak nasip olmaz." Beyza&Semih.. --- Hayatın zorluğunda sürüklenen iki kuzen, bilmeden daha büyük bir çıkmaza girer. Aşktan kim kaçabilirdi ki? ** 🔥YAYIMLANMA TARİHİ: 05.04.2021🔥 -Kapak tasarım @watpadkapaktasarım' a aittir. -En ufak bir al

Her gün aynı yalandan ibaret. Gidilen yollar, adımları kesen durak. Kimine ev, kiminin ruhunu sıkıştıran lanetli kale. Büyük şehirdi İstanbul... Uzun yolları, dar sokakları vardı. Hiç bitmez sansan da adımların nerede duracağını bilirdi. Dün suratını unutmaya başladığın karşına çıktığında anlardın büyük şehir olmadığını. Güzel kahkahalar, gizli ağlamalar sığdırırdı şehir. Saklambaç oynansa bulunurdun öylesine. Bir yer vardı, şehirden ayrı bir yer... Kocaman kale gibi bir ev. O eve gireni bulamazdın işte. Yatağın altına kafasını uzatan olmazdı, dışarıda fırtına kopsa çocuğun kafesinde ki depremleri sobeleyemezdi kimse. Acı vericiydi, çok yakardı. Parçalardı ama bilirdin bunu kimse görmeyecekti. Kalkardın, uyurdun , uyanırdın ve sabah gün ışığı gece ki karanlıkla alay edercesine ışıldardı. Alışırdın, düzenbaz düzene. Yalan söyledim.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

"Bu dudakları tatmayı bırakırsam eğer,"dedi, gözleri dudaklarımdayken. "Bu kokuyu solumazsam,bu tene,"derken parmak uçlarını kadınlığımda hissettim. "Dokunmazsam eğer,buna sebep olan her şeye düşman olurum, güzel karım,"diye devam etti. "Seni, benden koparmaya kim kalkışırsa mahrum kaldığım yerden onu mahrum ederim,onun da nefesini keserim." O, sağanak bir yağmur. Ben ise ona savunmasız bir Diphylleia. Belki de beni görmesi için yağması gerekir. Nefretin büyüttüğü iki bedene vuran kasırga, duyguları bertaraf ettiğinde nefretten peyda olan güçlü duygu aklı köle;duyguları hükümdar yapar. Nefret güçlü bir duygu. Tutku,nefreti öldürebilecek daha güçlü bir silah. Yıldızlar, bir bir parladığında nefret ve tutku birlikte oldu. O gece birbirlerine çıkan yolun temeli atıldı. Birbirlerine karıştılar. Kızıl saçlı bir kadının ve kömür karası gözlü bir adamın tenine işleyen mühür, duygularının damgalarıydı. ℤ𝔸𝕐ℕ𝔸ℍ𝔸ℝ𝔸'𝔻𝔸ℕ CEVHER SERİSİNİN İLK KİTABIDIR. (Kitabın ismi şahsıma aittir. Herhangi bir kitapta kullanılmasına müsadem yoktur. )

Ruhe kasabasında yaşayan bir grup arkadaş, kasabalarına gelen keşifçinin, kasabadaki mağaradan ne istediğini anlamaya çalışırlar. En yakın hedefleri, o mağaranın haritasına ulaşmak ve mağaraya, keşifçiden önce girmekti ama... hiçbir şey planladıkları gibi gitmemişti. O geceden sonra Ruhe'de çok şey değişmişti. Hassas adalet terazisinin bir tarafına aşk, bir tarafına vicdan oturmuştu. ❝Beni kaça bölersen böl, kaçla çarparsan çarp. İstediğini ekleyip istediğini çıkart... Sonuç hep Ahu yapar. ❞ •cinsellik, argo, yamyamlık, korku gibi yetişkin içerikler mevcuttur•

5 kişi, 5 farklı insan, 5 farklı beden. Hepside, tek bir amaç için toplandı. Dans! Onlar aşklarını dansa kattılar. Bahar, yeni gittiği okulda bir dans yarışmasına katılır. Orada 4 yeni insan ile karşılaşır. Bu yarışmanın kazananı belli değil mi? "Aşkın, tutkunun ve dansın hikâyesi."

Karanlıktan korkan bir küçük insanken hangi ara karanlığın ta kendisi oldum? Hangi ara başka bir karanlığa aşık oldum? Bilmiyorum. Bildiğim tek şey varsa oda, karanlık olan bir adamın ışığına tutulmaktı. Böyle imkansız bir o kadarda cezbedici. Genelde hep tek taraflı olmaz mıydı kötülük ve karanlık? İki tarafta karanlıkken nasıl çıkacaktık aydınlığa ? Bu yol nereye giderdi bilmiyorum ama benim aşkım ve karanlığım sonsuzluğa gidecekti... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR, KİŞİLER, YER VE ZAMAN TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR! Devam edecek...