❝ It was just one, one little mistake. And I didn't know I did it.❞ --   Nikki is de nieuwe manager van The Styles'. Een geweldig, goedlopend bedrijf. Haar baas is niemand minder dan de zoon van de eigenaar van het bedrijf, Harry Styles. Helaas is Harry Styles geen leuke baas, hij is een arrogante, irritante, zelfverzekerde snob. Nikki moet zich zien te redden in het bedrijf, waarbij ze alles moet doen wat Harry zegt. Maar helaas is dat niet makkelijk. Want ze wordt voor keuzes gezet die haar leven het niet makkelijker maken. De zoon van haar baas is vreselijk. Maar helaas is hij ook vreselijk knap. © harryhistaco 2014 || all rights reserved Nummer twee in best Harry fanfic :)

Als iemand me twee weken geleden zou hebben gezegd dat ik met een vreemde in een oud busje zou stappen had ik diegene raar aan gekeken. Als diegene me verteld had dat die vreemde een arrogante jongen was waar mensen spontaan bang van worden had ik heel hard gelachen. Dat zou ik nooit doen. Nooit. Maar waarom zit ik hier dan toch, in the middle of nowhere, met ene Harry Styles en één of andere bucket list?!

Emma Horan, een 20 jarige meisje met een meeslepend verleden. Harry Styles, een 22 jarige badboy uit een bende. “Ze zeiden steeds weer dat er ooit iemand zou komen die niets zou geven om mijn verleden gewoon omdat hij met mij wil zijn in de toekomst. Maar hij was anders. Hij kwam en nam me mee, niet naar de toekomst maar naar het verleden. En ik hield hem niet eens tegen, want hij wou me helpen. En ik hield van hem in eender welke tijd we ook zouden zijn.”

Trust is en verhaal over vriendschap (of liefde?) tussen een jongen en een meisje, niet zomaar een jongen maar wel de enige echte Harry Styles van One Direction. Maar wat als jullie door zijn beroemdheid steeds meer uit elkaar groeien? En jij er alleen voor staat als je het moeilijk hebt? Emma Brooks maakt het in dit verhaal allemaal mee. Hier is een stukje uit het boek! De dingen die volgde gebeurde allemaal zo snel.. Papa had me horen huilen en de agenten hadden hem alles uitgelegd. Hij was beginnen schreeuwen en begon in het rond te stampen. Zo had ik hem nog nooit gezien! De agenten vroegen of papa even wou meekomen en ze kalmeerde hem een beetje. En ik? Ik zat huilend in de deuropening, met mijn voorhoofd tegen mijn knieën. Waarom? Waarom ik? Waarom? Ik miste hem. Ik miste de warmte, van zijn lichaam. Ik miste zijn lieve woorden, die me gerust stelde. Maar het meest, miste ik zijn sterke armen. Waarin ik me veilig voelde. Die me beschermde tegen het kwade. Bekijk ook zeker de trailer!!! http://youtu.be/EaGy7XN01uU