~ Wattys2018 Dünya Kuranlar Kategorisinde Kazanan ~ ° ° Gerçekle büyünün raksı başlıyor. Sivri şapkalarla buluşan kulaklar, küçük bir kız çocuğunun hayalperest sözleriyle çınlarken rüyalar peş peşe gelmeye başlar. Düğüm olan duygular, dikkate alınmayan hayaller, yerini karanlık sonlara, kitap sayfalarında canlanan büyülü bir ormana ve kulak tırmalayan fısıltılara bırakır. Ritüeller, takipler ve cinayetler ile başlayan gizemli macerada yolunu bulmaya çalışırken Ekin, büyük bir çıkmaza girer. İnandığı şeylerin sorgulamadan peşinden mi gitmelidir yoksa doğrular onun için korkunç bir sonun başlangıcı mı olacaktır?

[Tamamlandı] 053* | Çevrim içi 053*: Bir paket nohut Soğan Sarımsak Yeşil biber Portakal Muz Gereksiz: Yeter amına koyayım iyice not defterine döndük Kapak tasarımı | japoncivciv ¹Kısa hikaye ¹Romantizm ¹Genel kurgu ¹Genç kurgu ¹Yarıtexting ¹Mizah ¹Bilinmeyen

Açelya çok iyi bir avukattır. Bir gün iş çıkışı arabasına binecekken O da ne!? Bir araba ona doğru gelir. ***Açelya'nın ağzından*** Hep saçma bulurdum o dizide araba onlara doğru gelirken sudan çıkmış balık gibi arabaya bakan karakterleri meğersem başıma gelince anlayacakmışım çünkü şu an hareket edemiyordum. O araba bana çarpacaktı 10 saniyede bunu kabulenmiştim zaten kabullenmekten başka çarem yoktu kımıldayamıyordum o an her şey film şeridi gibi geçti gözümden, dememi beklemeyin çok klişe sadece içimden dedim ki. "Değdi mi Açelya?" Bazı günler burnum kanayasıya kadar ders çalışırdım herşeyi dört dörtlük yapmak için, Annem ve Babam'ı gururlandıracaktım. Asla gururlanmadılar ve yapmak zorundydım onların gözünde... İstediğim gibi bir hayata sahip olmamıştım, doyasıya gençliğimi yaşayamamıştım, Annemle babam ünlü kişilerdi sosyetede adları bilinir ve saygı duyulurdu. Ben ise her şeyi dört dörtlük yapan o biricik kızlarıydım; Görgü kuraları, dersler,piyona, yönetim elime attığım herşeyde iyiydim peki ben mutlu muydum? Bunu ölmeden önce o 9 saniyede düşünmek beni güldürdü. O 1 saniyede bir şey diledim. "Yeni bir hayat..." *** Keskin bir baş ağrısıyla gözlerimi açtım her yer çok bulanıktı. Görüşümü netleştirmek için gözlerimi kırpıştırdım. Burası hastane miydi? Hayır hastane bu kadar lüks olamazdı her yer altınlarla süslenmişti. Kaçırılmış mıydım? Sonuçta başıma gelmeyen bir şey değildi, sonra bu düşünceyi aklımdan çıkardım kaçırılsam böyle bir yerde mi tutulurdum. O kazadan sonra nasıl gözüktüğümü merak ettim ve altın detaylı aynanın karşısına geçtim. Aynaya boş boş baktım bir resim miydi? Bu kız güzeldi ama ayna olduğuna emindim sonra resme dokunmak için elimi kaldırdım ve o kızın da elli hareket etti tam bu sırada çığlığı kopardım . Noluyor bu lanet yerde

En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.

35 yaşında bir suikastçıydım ama bana karşı yapılan bir suikast sonucu öldüm. Tanrılarla bir anlaşma yapıp başka bir Dünya'ya reenkarne olup o Dünya'yı kahraman dedikleri kişiden kurtarmam gerek. Bu hikaye dünyanın en iyi suikastçısını başka bir Dünyadaki maceralarını anlatmaktadır. (Bu hikaye başka animelerden ilham alınarak yazılmıştır) Eğer fikirleriniz varsa veya düzeltmem gereken bir yer lütfen yorumlara yazın <3

🦋 ⭒ ⭒ ⭒ ⭒ ⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒ 2. erkek karakter romanın sonunda mutsuz bir şekilde intihar ettiğini okuyan Yagmur sinirli bir şekilde yazara mesaj atar ardından bir sabah uyandığında kendini romanın kötü karakterinde bulur ⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒⭒ ⭒ ⭒ ⭒ ⭒ ⭒ ⭒ 🤍💜💙 ⭒

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Annemin saç rengini değiştirir gibi sevgili değiştirmesinden mütevvellit, zilyonuncu kez elimde bavulumla babama postalanmıştım. Bundan önceki okullarımda yaşamış olduğum uyum sorunum ve kabarık disiplin cezalarım yüzümden hiçbir devlet okulu beni kabul etmeyince babam çareyi Ankara'nın uzak ucundaki benim gibi problemli öğrencilerin bol sıfırlı çekler karşılığında kabul edildiği K.Ö.K kolejine yazdırmakta bulmuştu. Ben kim miydim? Elitist kafayla, kibarlıkta nirvanayı zorlayan bir babadan olma, paronayak şizofren bir anneden doğma, çöldeki bahtsız bedevi... Yani bendeniz Ada. Şimdi okulun kapısının önünde bir elimde kitaplarım, diğer elimde tekerlekli bavulum ile yeni hayatıma bakıyordum. Maalesef bu okula giriş var ama çıkış yoktu...