"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?

TAMAMLANDI. +18 Doruk: Cidden bunu yaptın mı? Hande: Ne yapmışım? Doruk: Okuldakilere sevgilim olduğunu söylemişsin. Hande: Sen dedin ya, seni rahatsız ederlerse adımı söyle diye. Bende öyle yaptım işte. Hande: Sevgili konusunu da anlamadım, saçmalamışlar. Hande: Çünkü sen benim için, sadece abimin arkadaşısın Doruk Abi. Doruk: Abi? Doruk: Sevişirken öyle demiyordun ama. Doruk: İçine girip çıkarken, sadece ismimi fısıldadın. Doruk: Hatırladın mı? ____ Dili dilimi talan ederken kucağında kalkıp iniyordum. Doruk inleyip kalçamı sıkınca, dilini ısırdım. Ağzının içinde ki dilimi diliyle yakalayıp emerken içimde hissettiğim sıcaklıkla boşaldığını anladım. Dudaklarıma büyük bir öpücük kondurup uzaklaştı. Kahve gözleri yüzümün her yerinde dolaştı. Dudaklarını burnuma getirip öperken. "Sen nesin böyle?" diye fısıldadı dudaklarımın üzerine... 🕸️🕸️ Başlama Tarihi: 080721 Tüm hakları saklıdır.

Yanlış numaraya yazmakla başladı her şey 0554: Memati Ben yapamıyorum lan . Vallaha bak içim sığmıyor . Eyvallah genç kız yazık başına bir şey gelmesin dedik ama evlenme işi eskisi kadar gözüme iyi gelmiyor . Amına koyim korkuyorum kıza bir şey yaparlar diye dedim tamam . Nişanlıyken bir sorun yok basit bir yüzük ama iş ciddileşmeye başlayınca ne bok yiyeceğim? Ben ; nişanlandıysan evlen canım ne olacak . 0554 ; mal mısın lan sen ,neden nişanlandığımı bilmiyormuş gibi konuşma . Ben : bilmiyorum ki . 0554 : içtin mi akşam akşam . Nasıl bilmiyorsun? Ben : vallahi bilmiyorum canım . Bilmiyorum çünkü ben Memati değilim . 0554 : dalga mı geçiyorsun lan ?. Ben : yoğğğ ne münasebet. 0554: bir dakika şimdi sen gerçekten Memati değil misin . Ben : afferim sana alkış . Zeka desen var ,bu zeka yemin ederim kimsede yok helal olsun .. Alkışlıyorum ... 0554: dalga geçmeyin yanlış numaraya yazmışım arkadaşım sandım . Ben : olur öyle şeyler çokta şey yapmayalım . Onu fark ettim no problem . 0554: rahatsızlık verdiysem özür dilerim . Gerçekten arkadaşım sandım yazdım akşam akşam rahatsız etmek istemezdim . Ben : yok be bende boş boş inst geziniyorum canım sıkılıyordu .. Dedim az bir kaos olsun canım , ne bu aşk yok ,para yok ,kaos yok . Nasıl hayat diyordum ki sen mesaj attın . Vallahi bir kaos kokusu aldım ,çok severim biliyor musun. Çekirdekle beraber mükemmel gider kaos . Ay bekleyene çekirdek kapim sen bana olanları özet geç . Bekle beni nişanlı . Nişanlı: hanımefendi siz manyak mısınız ? ____ Başlama tarihi 19 ağustos 2022

Ne olduğunu anlamadan üstümde buldum onu. Bana bakarken kararan gözleri şimdi olacakların habercisiydi. Üstümdeki elbiseyi düşmanıymış gibi yırtıp yere atmıştı. Sertti. Aynı bakışları gibi...

"Eskiden bana yalan söylemezdin. Yapma dediğim şeyi yapmazdın." dedim ağlayarak. Umut direksiyonu tuttuğu ellerini gevşetti. Ve gözlerini bana çevirdi. "Değişti işte her şey, eskisi gibi olamıyor." "Ben hâlâ aynı benim. Yalan söylemedim, söylemek isteseydim sana bunu açmazdım bile. İstemiyorsan bitir gitsin. Altı yıl senin hasretinle yaşayabildiysem emin ol ömür boyu da yaşarım. Ama sakın sevgimden şüphe etme, en son yapacağın şey bile olmasın." dedi sert sesiyle. Çok mu kırılmıştı bana? Bende ona kırgınım onu ne yapacağız peki? "Sakın." "Söyledin!" dedim hemen itiraz ederek. İlk kez de olsa bana yalan söylemişti. Gözlerimi silerek devam ettim. "Hastanede olduğunu söyleyip, Melis'in sana aşkını itiraf ettiği zamanı hatırlamıyor musun?" Sabır diler gibi bir nefes verdi Umut. Bakışlarını dışarıya çevirdiğinde kırmamak için cümleleri seçtiğini farketmiştim. Fakat kırgınlığı sesine ve sözlerine yansımıştı yine de. "Konuşup kapatmadık mı biz bu konuyu? İlk ve sondu zaten çok pişman oldum söylemedim diye ama haklısın. Ben seni üzüyorum ve bu döngü hep böyle devam edecek. Biz yine tartışacağız ve sen bunu yine yüzüme vuracaksın. Sonra yine ve sonra yine. " Gözlerini bana sabitlediğinde sözleri canımı fazlasıyla yakmıştı. "Yüzüğü çıkartıp çıkartmayacağımı sordun değil mi? Bende saçmalamaman gerektiğini söyledim. Teşekkür ederim yüzüğü çıkartmamı düşündürdüğün için. Nasıl istersen öyle yap, ister ayrıl ister git, seni durdurmayacağım."

°°° AŞKIN CİNAYET İŞLEDİĞİ BİR HİKAYE°°° Size dört seçenek önericem ve sizde hangi seçeneğe bağlı yaşamak istediğinizi düşünün. 1} Ölüm 2} Aşk 3}Ölümün getirdiği Aşk 4} Aşkın getirdiği ölüm Seçim size ait ama bu kitaptaki baş kahramanlarımız dan Doğa ve Rüzgar bu dört seçeneğe mahkumlar... \\Unutmayın\\ ~~Rüzgarsız Doğa olmaz~~ - VE- °°°Aşksız ölüm, ölümsüz aşk olmaz°°°

Komşu komşunun külüne muhtaçtır... Hepimizin hayatında mutlaka gıcık olduğumuz birileri vardır. O insanın bize ve başkalarına yaptığı her hareketi ona karşı daha da gıcık olmamızı sağlar. "-Hey! Hadi gel bin,seni gideceğin yere kadar bırakayım Bu o gıcık mı bu? Evet,bu benim gıcık komşum. -yok istemez,siz gidin Dedim medeni bir şekilde. Kibarlıktan partlayacağım birazdan. -çok nazlısın be komşum Sinir! Gıcık!" Evet,onların hikayesi de böyle başlamıştı. İkisi de birbirlerine gıcık oluyorlardı. Ama zamanla Akselin Melise,Melisin ise Aksele karşı olan duyguları değişti. Artık onlarda bunu anlamışlardı. Komşu komşunun külüne muhtaçmış gerçektende...

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.