Bilim Kurgu | Romantik | Her şey üç buçuk yıl önce Güney Afrika'da başladı. Güney Afrika'da Tabari adında elli iki yaşındaki bir teyzenin vücudundaki tüm kıllar döküldü. Bir hafta içerisinde gözleri görmez oldu ve tuhaf davranmaya başladı. Bir haftanın sonunda kendini kaybedip etrafındaki insanları onunla göz teması kurması için zorlamaya başladı. Onunla en az yedi saniye göz teması kuran kişilerde de aynı belirtiler görüldüğünde ilk yayılma başlamış oldu. Bunun ne olduğunu bilen bir kişi bile olmadı, hiçbir bilim insanı bu virüsün nereden geldiğini açıklayamadı. Ve YEDİ SANİYE VİRÜSÜ yayılmaya devam ederken ben hayatta kalanların alındığı Kamp 54'te, ölümü bekleyen sözde nişanlım ve dostlarımla beraber, kampa yeni gelen kişinin gizemini çözmeye çalışıyordum. Onun doğru olduğu bilinen tek adı Kapanın Sahibi'ydi ve gelişiyle her şeyin düzenini bozmuştu. Onunla ne kadar ters düşsek de çok yakında birbirimizin kaderini değiştireceğimizi bilmiyorduk. ❝ ❞ "Keşke bu şekilde tanışmasaydık Kapanın Sahibi." Yutkundu, kısılan göz kapaklarının üstündeki kaşları hafifçe çatıldı. Gözüme kızgın değil de acı çekiyor gibi gözüküyordu. Keşkeler hiçbir işe yaramazdı ki. Bizi üzmekten başka. "Yan yana olan iki kişi, ya birbirine iyi gelir ya da birbirini ölümüne götürürmüş." Başımı iki yana salladım, "Biz ikisini aynı anda yapıyoruz ama." dediğimde dudakları gergince kıvrıldı. "Seninle ikisine de var olan birini bulmak zordur..." Yanağımı seven parmağı durdu. Bakışları, içime işleyen sözcükleri bana en başından fısıldıyordu. "Sen buldun." "Sen de buldun." ❝ ❞

Eğer bu romanı okuyacaksanız inandığınız doğrulardan emin olup olmadığınızı sorgulayın. Çünkü romandaki kurguda kaybolurken kendinizi bir seri katil sempatizanı olarak bulabilirsiniz. Peki siz sevgi ve dostluktan yana olduğunuzdan ne kadar eminsiniz? Kendinizi test etmek için size bir fırsat... Keyifli okumalar.

Helena Lincoln sabırlıydı, merhametliydi ve güvenilirdi ama... Asla cesur değildi. Ve tarihte cesaret olmadan kazanılan bir savaş yoktu. Elementerler kendi aralarında sonu bir türlü gelmeyen çekişmelerini sürdürürken, kalbinin esiri olmuş olan Helena'nın durdurması gereken bir Kıyamet var. Ah, tabii durdurmayı seçerse. Her zaman kötülerin karşısında duracağız diye bir kural yok; bazen kötüler, doğruları yanlış bir dille ifade edebilirler... ••• 5 kitaptan oluşan AY KUŞAĞI serisinin ilk üç kitabı TEMPERSİTAR, METALLUM ve IGNISER yayında! 🥇 Teenfiction Kategorisinde 1.lik 🥈 Büyücü Kategorisinde 2.lik 🥈 İsyan Kategorisinde 2.lik 🥉 Akademi Kategorisinde 3.lük 🥈 Magic Kategorisinde 2.lik Gelişmeleri, karakter görsellerini, tanıtım videolarını ve kitap alıntılarını @aykusagi.serisi Instagram hesabından takip edebilirsiniz.

Tanıtım.. "Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen , Neredesin sen , " Adamın tok sesi mekanın içinde yankılanırken , gözlerini kısmış elinde ki bağlamının tellerine vuruyordu. "Sinemde gizli yaramı kimse bilmiyor Hiçbir tabip şu yarama merhem olmuyor . " Onu dinleyen insanlar sesinin güzelliği kadar adamın etrafına yaydığı muazzam güçlü aurasına da kapılıp gidiveriyordu. Onu uzaktan izleyen biri daha vardı... Genç kadın yüzünde ki tebessüm ile uzaktan uzağa izliyordu , kalbini avuçlarının arasına bıraktığı bu adamı. Zaten onu hep böyle uzaktan uzağa izliyordu. Ateşe çekilen pervaneler gibi gün be gün onun ateşine çekilmiş ve yanıp kül olmuştu ama adamın onu gördüğü yoktu. Burada ki varlığından haberdar olduğundan bile emin değildi. Gerçi onun gibi bir adamın kendisine bakmasını beklemiyordu ama yanıyordu işte kadın , bu adamın aşkı , ses, bakışları ve kokusu onu yakıyordu . Her gün her gün yeniden doğup ölüyordu sanki Prometheus gibiydi. Onun gibi ölüp tekrar diriliyor ve ertesi gün tekrar ölüyordu ama onu öldüren bu adamın ta kendisiydi. Zaten en büyük imtihanları hep en sevdiklerimizden görmez miydik ? Ama sevdaydı bu , istese de - ki istemiyordu - vazgeçilmezdi ki bundan . Böylece kadın her gün her gün bu adamın aşkıyla yanıyordu . #romance katagorisinde 1. 🌺 (13.06.2019)

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"O seksi ellerindeki bagetleri davullara vururken benim kalbim ne kadar hızlı atıyor, biliyor musun?" Dünyaca ünlü bir müzik grubunun bateristi olan Alper, özel telefon numarasına gelen bu mesajı okuduğunda hayatının ne denli değişeceğinden habersizdir. *Kısa hikâyedir ve mesajlaşmalar içerir.

Kitabın telif hakları bendedir. Herhangi bir durum karşısında gerekli işlemler yapılacaktır. Anarşinin Çocukları Serisi 1. Kitap. Agleace Abel Bishop. Yetenekli bir ressam ve fotoğrafçı. Annesi tarafından terk edildiğinde, dünyaya gözlerini henüz açmıştı. Adam öldürmekten yargılanan babasını ise hiç görmedi. Büyükannesi tarafından büyütüldüğü kasabada zorlu bir hayat yaşadı. Üniversitede için kasabadan ayrıldığında ise bir daha geri dönmemek üzere yemin etti. Ancak yıllar sonra birden ortaya çıkan ve kucağındaki bebekle kapılarına dayanan annesi nedeniyle kasabaya geri dönmek zorundaydı. Kendisi gibi terk edilen kardeşine ve yaşlı büyükannesine bakmak ile hayallerini kurduğu sanat okulunda okumak arasında bir seçim yapmak zorundaydı. Aggy ise her ikisini de seçti. Dünyayı yerinden sallayan rock grubu Sons of Anarchy. Kariyerlerinde zirvede olan grup aslında dışarıdan görüldüğü gibi değildi. Sahneye her zaman yüzlerindeki siyah maske ile çıkan dört yakın arkadaşın büyük bir sırrı vardı. Dawson, Joel, Aiden ve Walter. Gerçekte kimse onların isimlerini bilmiyordu. Sahne isimleriyle tanınan dört adam hakkındaki her şey sisler ardında gizleniyordu. Kim oldukları, nereden geldikleri ve maskenin altındaki yüzleri hiç kimse tarafından bilinmiyordu. Sırrın ve gizemin nedeni olan adam, grubun muhteşem sesli vokali Dawson. O gecenin ardından bir daha eskisi gibi olamadı. Tüm gizliliğin ve maskenin tek sebebi O'ydu. Yaşanan kabus gece onu içten içte yok ediyorken, onun için şöhret ve ünü ellerinin tersiyle iten, maskelerin ardına saklanan dostları için vicdan azabı çekiyor, kendini karanlıkta yaşamaya mahkum ediyordu. Kader Aggy ve Dawson'ın yollarını birbirine bağlarken, onlara yepyeni bir hayatın kapılarını aralıyordu. Bu yolda büyük bir aşka yelken mi açacaklardı yoksa birbirlerini karanlığın içine çekerek felake