❝Bir askerin gönlünde vatanından başkasına yer yoktur. Lakin sen o gönülde geçmişe dair her anıyı taşıyorsan, durum değişir.❞ 🖤🌊 @Elfirella

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

"VATAN OĞLU, HEP VATAN KIZINI KORURDU." Yayınlanma tarihi: 23.07.2023 Final tarihi: 12.11.2024 📌Bu kitapta küfür, argo bazı bölümlerde 18+ sahneler içermektedir. Bunları bilerek okuyunuz lütfen. 📌Hikâye, kurgu, yazım betimlemesi bana aittir. Başka bir yerde böyle görürsem gerekli işlemler başlatlacaktır.

BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.

Ölüm ve yaşam arası bir savaşta güneşi arkasına alıp üzerimde oluşturduğu o devasa gölgede biz onunla göz göze geldik. Bu meydanda, bir savaşın orta yerinde mağlubiyetin getirdiği bir galibiyetti sanki yaşadığımız. Şerrin hayra dönüştüğü, kuşların yolunu bulduğu, kafesin yok oluşu ama bir insanın bir insana tutsaklığıydı. ''Ben Şifa Sürmeli.'' Dedim nefes nefese. Yer ayaklarımın altından kayıyorken dizlerimin üstüne çöktüm. ''1 yıldır bu topraklarda esir tutuluyorum. Şimdi burada benim ülkem için hak, hukuk, bayrak, vatan sensin! Ülkeme dönmek için adaletinle birlikte merhametine sığınıyorum.'' ... Çıkılan bazı yolların dönüşü olmaz. Bazen ise çıkılan yolda kendini bulmuş olarak dönersin. Sen benim dönmeyi düşünmediğim o yolda kendimi bulduğumsun.

Bana doğru bir adım daha attığında çamurlu postalları siyah botlarımın ucuna tutundu. Gözlerim gözlerinden milim oynamadı. Kalbimin bu reaksiyonuna şaşırıyordum. Hatta pardon direkt dehşete düşüyordum. Böyle kaba saba, inatçı, sinir bozucu, katlanılamaz birinin bana bunları yaşatabilmesi haksızlıktı. Nabzımın tavan yapmasına yetecek olan varlığıydı zaten, bu kadar yaklaşmasına ne gerek vardı? Öleyim mi istiyordu? - Ahsen. Gözlerinden ayıramadığım gözlerim, yakında boynumun infilak etmesinin sebebi olacaktı. Gökdelene bakmıyordum, sadece gözlerine bakmaya çalışıyordum. - Hım... Eklemlerine kadar ellerini örten siyah eldivenleri boynumda gezindi. Saçımı çekme ayağına elleşiyordu. Farkındaydım. Daha bir çok şeyin de farkında olduğum gibi. Gözleri boynumdan uzaklaştırdığı saçlarımdayken put gibi durmuş telvesinde boğulduğum kahve gözlerine bakıyordum. Şu bakışları bile midemi düğüm düğüm edebiliyorsa öpse ne olurdu acaba. Öpse mi? Öpmek. Tövbe haşa. - Kirayı arttırdım. Ben hala aptal aptal onu izlerken kurban olduğum gülüşü dudaklarında can buldu. Bir insan her haliyle can yakıcı olabilir miydi ya? Gülmesindi bu. Vallahi akşama kalmaz öğlenden gönderirlerdi naaşımı memlekete. Kirayı artırmış Ahsen, dedi sağ melek. Vay şerefsiz, diye de ekledi sol melek. Kira mı? Ne kirası. Kalbimde yaşaması için kira istememiştim ki, orası sonsuza kadar onundu zat... KİRA? - Boğarım seni Balamir.

Nare, güç ve direnç sahibi demekti. 🤎🩺

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

"Sizin de var mı bekleyemem diyeniniz?" Kaşları çatıldı ve bir süre yüzüme baktı. Tok sesiyle konuştu. "Bizde tek yol, vatan yoludur. Beklemek istiyorsa buyursun, vatan yolu beklesin. Bekleyemeyen zaten benim olmaz." Gözlerimi kırpıştırarak yüzünü izledim. "Herkes aynı değildir Komutan. Sen asker yolu beklemek vatan yolu beklemektir diyorsun ama, herkes böyle düşünmez. Bekleyerek vatan mı kurtaracağız derler, haberin olsun." Kısılan gözlerini sonunda gözlerime çevirdi. "Aşk sadece güzelliğini sevmek değildir Hazal Hanım. Düşüncelerini, hayata bakışını, sana davranışını sevmektir. Saygı olmadan sevgi mi olur? İlk önce bana, mesleğime saygısı olacak." Sözleri daha çok kendine hatırlatır gibiydi. "Ben, vatan için ölüme nefesimden daha yakınsam böyle bir kadın ister, böyle bir kadın severim."