Liam zawsze kochał gotyckie powieści... nigdy nie spodziewał się, że jego życie zacznie przypominać jedną z nich. Opuścił głośny Londyn, by zamieszkać ze swoimi krewnymi w dużej, rodzinnej posiadłości, oddalonej od zgiełku miast. Nie mógł nazwać jej nowym domem. A swoich krewnych nie mógł nazwać rodziną. Jego codzienność stała się przepełniona samotnością i poczuciem bezsilności... aż pewnego dnia spotkał kogoś. Tajemniczego, młodego mężczyznę kryjącego wiele sekretów. [PS. Wątek romantyczny w opowiadaniu skupia się na miłości męsko męskiej... Informuję tak na wypadek, gdyby trafiła tu jakaś zagubiona dusza, niewiedząca co się dzieje i niekoniecznie zainteresowana tego typu wątkiem]

Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świata - tego świata ze skrzypcami, muzyką klasyczną i rozgwieżdżonym niebem widzianym przez okno. I na pewno nie spodziewał się, ile jest w stanie zmienić pewien blondyn ze skrzypcami na ramieniu, który pewnego dnia pojawił się w oknie naprzeciwko. Opowiadanie jest odpowiedzią na akcję pn. „Kolorowe słowa" z inicjatywy grupy Piórowładni (@Piorowladni) na Facebooku (https://www.facebook.com/groups/685946204908306/)

Wiktor jest zwykłym chłopakiem - ani przystojny, ani szczególnie inteligentny, a w dodatku malkontent. Nie udało mu się spełnić oczekiwań rodziców, wyniki maturalne przekreśliły plany o przejęciu przez syna gabinetu weterynaryjnego i, ku ich rozpaczy, zamiast przyszłego weterynarza, trzymają pod dachem przyszłego kulturoznawcę. Wiktor jednak za bardzo się tym nie przejmuje - w końcu i tak nie lubi zwierząt. Pierwszy dzień studiów zaczyna się dla niego jak każdy inny, jak zwykle zaspał, jak zwykle spóźnił się na tramwaj, a w Krakowie już straszą alarmami smogowymi. Wszystko jest tak, jak być powinno, dopóki nie usiądzie obok niego dziwny chłopak z okularami na połowę twarzy i... nie zacznie Wiktora wąchać. A później, na domiar złego, przez przypadek spotkają się w tej samej sali wykładowej. Czy Wiktor w końcu dowie się, co z Oliwerem nie tak?

Krótka historia chłopaka, który jest chory na agorafobię.

"- Widzisz - przykucnął - przecież ja nigdy nie miałem cię dość. Jak mogłeś tak pomyśleć? - Zaśmiał się, przeciągając gardłowo śmiech, jakby miał za chwilę dodać "oj, ty głuptasie mój". - Tak naprawdę to wciąż mi cię było mało. Za mało... " *** Między Mattem a Alexem wszystko było w porządku. Do momentu, kiedy Matt zaczął być zazdrosny o dziewczynę Alexa, a jego uczucie względem przyjaciela powoli zaczynało się ukazywać. Niewymagający shounen-ai, pisany bardzo dawno temu w zeszycie :). Przy przepisywaniu starałam się w miarę możliwości eliminować drobne absurdy, co nie zmienia jednak faktu, że nierealność tej historii bije po oczach jak szalona :D. Tak czy siak miłego czytania!

Tony nie ma wielu powodów do zmartwień - jest szkolną gwiazdą sportu, ma piękną dziewczynę i rzeszę przyjaciół, lada moment spodziewa się przyjęcia na uniwersytet. Wszystko idzie idealnie po jego myśli dopóki na jego drodze nie staje Preston - szkolny dziwak i odludek. UWAGA! Tematyka YAOI [związki męsko-męskie]. Może się też pojawić rzucanie mięskiem [sporadycznie] i +18 [o tym będę ostrzegać na bieżąco - z możliwością pominięcia]. najwyżej: #16 W DLA NASTOLATKÓW [18/10/2017] #22 W DLA NASTOLATKÓW [16/10/2017]

Uśmiechnięty, wesoły, normalny nastolatek, bez problemów... w wiecznie za dużej bluzie z długimi rękawami, głodzący się, nazywający żyletkę swoją przyjaciółką. Ale uśmiecha się, czyli szczęśliwy? Noah bardzo dobrze potrafi ukryć krwawiące serce sztucznym uśmiechem na twarzy. Potrafi robić to tak dobrze, że nikt nie zauważa zmian w jego zachowaniu. Nikt do czasu, aż Luke, król szkoły, zaczyna się nim interesować. Czy pozna prawdę? Pomoże blondynowi zanim będzie za późno? I część trylogii. Część II - don't leave me Część III - you left me Opowiadanie pisana na kompletnym spontanie, bez żadnego pomysłu i paringów (typu larry etc.)o tematyce homoseksualnej, mogą się pojawić elementy +18 lub sceny wywyołujące cukrzyce i wymioty, wulgarne słownictwo lub takie, od którego momentalnie dostaje się laga mózgu. Może to będzie trochę chamskie, ale nie lubisz, nie czytaj.

Znali się od tej przeklętej piaskownicy, gdy liczyło się jeszcze, kto ma lepszą łopatkę. Jakimś dziwnym trafem zaprzyjaźnili się i w tym stanie wytrwali. Tylko, czy to, aby na pewno była zwykła przyjaźń? ©i_feel_so_stupid, 2019. *Malunek z okładki to nie moja własność. Autor: Malcolm T. Liepke.