Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

"İnanamıyorum!" dedim. "Neye inanamıyorsun?" dedi. "Bana geri geldiğine. Yani, bu bir mucize değil mi?" Başımı göğsünden çektim ve gözlerim gözlerini buldu. "Her an bir rüyadan uyanacakmışım gibi hissediyorum!" Gülümsedi ve önüme düşen bir tutam saçı geriye itti. "Mucizelere inanmam! Birbirimize kavuşmamız gerekti, çünkü hayatın bize bir borcu vardı." Parmakları yanağımda gezindi. "Hayat da bize olan borcunu ödüyor! Her borç bir gün ödenmelidir Armi!" . Belki de ona son defa bu kadar yakındım. Belki birkaç kez daha dudaklarının kıvrımında gezinirdi dudaklarım ya da nefesi oksijenim olurdu. Ona karşı yapacağım ihanetten sonra yüzümü görmek istemezdi, biliyordum. Lakin bunu onun için yaptığımı asla bilmeyecekti. Bu yükü onun omuzlarına bindirmeyecektim. O beni kötü bilecekti yalnızca, belki de beni unutacak, bir başkasının kollarında teselli bulacaktı! Bunun düşüncesi bile ruhumu bin parçaya ayırıyordu ama daha beteri Emre'nin cansız bedenine sarılmaktı.. Belki içim yanardı, belki cehennemi yaşardım, belki ışıklarım sönerdi ya da çöllerde susuz kalırdım ama onun aldığı her nefes için gerekirse bunu yine yapardım.

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

🍀Tamamlandı Eğlenceli bir ailede büyüyen Karadenizli bir genç kadın, Gözde Gündoğdu. ~Bir yanı Melek misali olumlu.. ~Bir yanı Şeytan misali olumsuz.. Hayatı boyunca şans kelimesinin ne anlama geldiğini bilmeyen, tam şanslıyım dediği anda muhakkak bir hayal kırıklığı yaşayan, hatta şans kelimesini sözlükte dâhi baksa bulamayacak olan Gözde, sonunda yıllardır beklediği Şansı ile hiç ummadığı ve hayal dahi edemediği bir yerde karşılaşır.. Peri masallarının o tozlu pembe düşlerine takılıp, gerçek hayatın maviliğine düşerken aslında fırsat tamda ovarlokçu gibi ayağına denk gelir.. Ve Gözde bu şansını en iyi şekilde değerlendirirken, dostlarının da bu durumdan payını almalarına Büyük bir katkı sağlar ! Eğlenceli ve Macera dolu bu hikaye, Gözde'nin yaramaz ve vurdumduymaz erkek kardeşleriyle birlikte daha bir eğlenceli ve tadından yenmez bir Aşk hikayesine dönüşüverir. Dip Not/ Lütfen bu kitapta geçen tüm erkek karakterlere ve özellikle de Tekin'e aşık olmaya hazırlıklı olun ❣️ HayalperestAnka // ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ KİTABIN İÇİNDE ÖZENLE ÇİZİLMİŞ KOMİK VE ANLAMLI KARİKATÜRLER BULUNMAKTADIR 😈😇 💫 2021 Eylül / Kitap olarak çıktı 💫 2022 Temmuz / Tekrar Wattpadde yayınlandı UYARI❗( BASILI ESER ) KİTABIM TAMAMEN KENDİ ŞAHSIMA VE HAYALPEREST RUHUMA AİTTİR. KİTABIN ÇALINMASI VE KOPYALANMASI TAKTİRDE YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULUR !

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

Veda Caddesi'nin devamıdır.

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK