"Senden ne istedi?" Ellerini kollarımın iki yanına koyup beni duvardan ayırdı. Benden bir cevap alabilmek için doğrudan gözlerime bakıyordu. Endişeliydi ama kelimelerinin altında yatan öfkeyi de hissedebiliyordum. "Para." Ellerinden birini omzumdan çekip boynuma getirdi. Parmaklarını az önce Greg'in kaba ve büyük ellerinin olduğu yerde kibarca gezdirirken gözleri de endişeyle parmaklarını takip ediyordu. Yakınımda değildi. Vücudu vücuduma değmiyor ya da nefesi dudaklarıma çarpmıyordu ama boynuma dokunan parmakları bile tüm vücudumun alev alması için yeterliydi. "Seni evine götüreceğim. Ailenle konuşup güvende olduğundan emin olmak istiyorum." Tekrar gözlerime baktığında kafenin arka sokağını aydınlatan ışık sayesinde parlayan yemyeşil gözlerinde bir kez daha benim için duyduğu endişeyi görebilmiştim. Kalbimin Greg'ten korktuğum zamanda olduğundan daha hızlı atması normal miydi?

öğretmenxöğrenci textingimsi Bilinmeyen: -Cemre, sana çıkan tek yolumu kapatma lütfen. -Sana beslediğim duygularda boğuluyorum. -Garip kısım ise bazen bu durumda mutluluğu buluyorum, canımı yakmıyor. -Beynim utançla beni cezalandırırken o duyguların arasına saklanıyorum. -Lütfen, beni koru.