"Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?" •° •° •° •° •° •° •° Elleri dizlerimin üzerineki ellerime uzandı. Titreyerek geri çekti. " Duyamaya bile katlanamıyor insanlar. Ama bu dünyada yaşanıyor bunlar." dedim titreyen sesimle. Ellerini yere koyup bana doğru kaydı. Ben sandalyede otururken o tam önümde dizlerinin üstündeydi. "Özür dilerim güzelim."dedi başını hafifçe dizime koymadan önce. Ne yapacağımı şaşırarak ellerimi kaldırdım yukarı. Geri çekmedim kendimi. Geri çekilemedim. Başını küçük bir çocuk gibi dizime yaslamıştı. Ardından dizimde bir ıslaklık hissettim. Omuzları sarsıldı sonra. " Kerem." diye mırıldandım onunla beraber ağlarken. "Ben güzel olmak istemiyorum ki." dedim fısıldar gibi bir sesle. Başını kaldırmadı. Ağlıyordu ama görmemi istemiyordu. " Sadece..." dedi boğuk çıkan sesiyle. Yutkunup devam etti. " Sadece benim güzelim olsan?"

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

Ansızın anne olmak zorunda kalmış genç bir kız.. Aile kavramı eksik olan birisi ne kadar anne olabilir, doğurmadığı bir çocuğa annelik yapabilir mi? 'Zeynep, daha önce anne olmanın hayalini birçok kez kurmuştu ama bu kadar erken olacağını hiç tahmin etmemişti.' Olabilir ki siz, bir şeyden hoşlanmazsınız; oysa ki o sizin için bir hayırdır. Yine olabilir ki, siz bir şeyi seversiniz, oysaki o sizin için bir kötülüktür. Allah bilir, siz bilmezsiniz. (Bakara Sûresi 216. Ayet) ___Kesit___ "Ceylin kızım, Ömer'i kızlara ver de sen bize birer kahve yapıver." "Olur, Melek teyze." Melek teyze geldiğimiz gün yaptığım kahveye bayıldığı için kahveyi sürekli bana yaptırıyordu. Ömer Asaf'ı Ahsen'e verdim. "Ben olur dedim ama içerde kaç kişi var?" Ahsen kafadan hesap yaptığını belirten bir kaç hareket yaptı. "Yaklaşık olarak 10 kişiyiz." "O ne demek Ahsen?" "Ecrin kuzumla Ömer aslanımı bir kişi saydım. Sonra bir kişi bile etmedikleri düşündüm." Ben göz devirirken Sibel "Haklı" dedi. ~Birkaç saat sonra~ "Ayşe Hanım, oğluyla konuşmuş. Sadece baba olma koşuluyla kabul etmiş oğlu. Bir de galiba oğlu senin de sadece anne olman şartla kabul ettiğini bilerek kabul etmiş. Senin haberin olmadığı bilmiyormuş yani." "Sadece anne ha." Sesim fısıltı gibi çıkmıştı. Gerçek bir evlilik olmayacak yani. Düşündüm. Belki de böylesi daha iyiydi. #8 anne 10.02.2022 #1 islam 29.03.2021 #3 bebek 11.03.2021 #1 sabır 05.04.2021 #1 hayır 01.03.2021 #3 baba 01.04.2021 #1 şükür 11.03.2021 #4 spiritüel 05.04.2021 #1 saygı 20.08.2021 #2 iman 19.02.2021

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

"Neden bana soğuk davranıyorsun? Bilmiyorum, aklında ne var ama kırıcı oluyor. Benimle yan yana olmaktan hoşlanmıyor gibisin. Ben sadece güzelce şiiri okumak için arkadaşça anlaşmak istiyorum seninle. Kimseyi ayrıştırmam. Nuri hocanın şiir okumamızı istediği o gün sana sert çıkışmış olabilirim ama başka sebebim vardı. Çok sinirlendim. Eğer bunun için de yüzüme bakmıyorsan bu... Bu çok saçma." Nefesimi kontrol etmeye çalışırken gergin yüzünü gördüm. Konuşmaya başladı. "Seni böyle düşündürdüğüm için özür dilerim. Amacım seni üzmek değildi. Ben böyleyim, Amine. Belli sebeplerim var-" "Sevgilin çok kıskanç biri olabilir, anlarım-" Başını hızla kaldırdığında kelimeler boğazıma takılmıştı sanki. Kızarmış gözleriyle bana bakıyordu. Boğazıma oturan yumruyla gözlerimin yandığını hissettim. Gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Ben yanlış bir şey mi dedim? "A-arif..." Gözlerimin içine bakıyorken konuştu. Sesinin sakin olmasıyla kendimi daha çok kötü hissediyorum. "Sevgilim falan yok benim." Başını eğip devam etti. Sesinde hüzün vardı. "Bana helal olmayan bana ait değildir."

|Gerçek Yaşanan Bir Hikayeden Esinlenilmiştir.| Sonbaharın usulca şehirden uzaklaştığı bir akşamüstü. Son demini döken yapraklar. Bulutların ağlamaya hazırlandığı dakikalar. Güneşin, bir daha kızın yüreğine açmayacağına and içeceği lahzalar. Karanlığın bir ruha sıkı sıkıya meyledeceği yıllar.. Bir an, bir lahza ve kayboluş. Kadının yüreğinin diri diri gömüldüğü o an. Küçüğünün, üşüyen avuçlarının topraklar buluştuğunu gördüğü o an. Ruhundan firar eden hıçkırıklar. Kalbinden akan oluk oluk kanlar. Nefesinin bir ipte salındığını hissettiği dakikalar. Ve onun, hep bir adım ardında bekleyen bir adam. Elinde kalemiyle, yüreğine nakış nakış şifa işlemeyi bekleyen bir adam. Bir adam, bir kalem ve bir şiir. Bir ölüm, binbir diriliş. Bir toprak, bir filiz. Bir hikaye, iki yürek. Bir ayrılık, binbir vuslat. Kapa gözlerini. Arala yüreğinin ıssız kapılarını. Ve bekle. Işığın, merhametin ve şiirin ruhuna hakim olacağı anı bekle..

04.09 2022 Hizmetliyi takip ederek salona geldiklerinde arkası onlara dönük bir adamın tasadan uzak, şen bir gülüşle "gecenin bu saatinde kapıma dayanan bu kızları merak ettim doğrusu. Muhakkak fabrikalarımdan birinde çalışan işçilerden biridir. Acaba hangi dertleri için para dilenmeye geldiler?" sözlerini işitti. Aynı anda ona dönen adamın bakışları şaşkınlıkla irileşti. Elinde ki kadehi sıktığı, beyazlaşan parmak boğumlarından anlaşılıyordu. Aslında onunla yalnız görüşmeyi planlıyordu. Ortalık yere özel meselelerini dökmek istemiyordu Onunla artık bir derdi yoktu. Ondan kendisi için herhangi bir istediği de yoktu. Ama adamın söyledikleri... İşte bu içindeki bastırmaya çalıştığı öfkeyi yeniden harladı. Az evvel duyduğu sözleri anımsayınca arkasını dönüp koşarak oradan uzaklaşmak ve bu adamla bir daha hiç karşılaşmamak istiyordu. Ama genç kız bütün o isteklerine gem vurdu. Boğazını hafifçe temizledi ve intikam almak isteyen yanına kulak verdi. Sadece iki kelimeden oluşan sözleri salona bomba gibi düşerken soğukkanlılıkla karşısındaki adamın gözlerine baktı. "Selamünaleyküm baba!"

Yeşil iri gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Ne güzel gözleri var. Başındaki yeşil şal ve gözlerinin yeşilliği ile gözlerimi ondan alamıyordum. Gözlerinin içine baktığımda parkta yalnız başına kalmış bir çocuğun kırgınlığı gibi bir duygu geçti içimden. Anlayamadım. Gülümsüyordu ama. Her şeye rağmen... 🍀 Selametle/Yarı Texting kitabındaki Faruk karakterinin hikayesidir...

Wattpad'de Müslüman Mafya adlı ilk kitaptır! Karanlıkta büyüyen bir çocuk. Babası tarafından en acımasız eğitimlerden geçer. Babası gibi olmamak için direnen küçük çocuk, babasına benzemeye başladığını anladığında artık çok geçtir. Geceye benzeyen zifiri gözlerine düşen iki çift güneş rengi cemreyle hayatı değişmeye başladığında hazırlıksızdır. Tehlikeli hayatına beklenmedik bir anda doğan bu güneş, can borcu olan biri tarafından kendisine emanet edilmiştir. Tehlikeli hayata sahip olan bu adam onu korumak için söz vermiştir lakin kendisinden koruması mümkün değildir. Çünkü kadınlardan nefret etmektedir. *** 06.03.2017 tarihinde yayımlandı.

Hayat; benim için günler önce tüm sıradanlığı ve olağanlığıyla devam ediyordu, olması gerektiği gibi... Ufak bir duygunun hayatın rotasını değiştirecek bir güce sahip olacağını tahmin edemezdim, küçücük bir 'merak' duygusunun ilerlediğim çizginin dışına çıkaracağını da bilemezdim. Ama atalarımız; 'insanın başına ne gelirse meraktan' diye boşuna dememiş. Yanlış anlamayın öyle meraklı bir insan değilim, hatta merak etmediklerim daha fazladır ama o gece, evet tam o gece merakıma yenik düşmeyip geçip gitseydim belki de şu an çok farklı bir yerde olurdum. Ama asla kadere isyan edip yanlışa düşmek değildi niyetim aksine bazen bunların yaşanması gerektiğine inanıyorum. Tek an da kalmak zordu benim için, domino etkisi yaratan düşünceler birbirinin üstünden kayarken kalbime hükmedecek olan ilk anlarımı hatırlıyordum. Koyu mavilerin üstünde parlayan kızıllık ve tüm onlardan sıyrılıp gözlerime ulaşan derin bakışlar... Maviydi. Nasıl fark ettim o kadar kargaşa içinde bilmiyorum ama sanırım o gördüğüm son renk olacaktı. Ne bedenim ne ruhum bu karışıklığa daha fazla dayanamayarak titrediğinde bir kez daha yalvardım bana tek yardımcı olacak olana... "Bir Kurtuluş Allah'ım." ... ⚓Her şerde bir hayır vardır. Allah bilir siz bilemezsiniz! ⚓Her şeyden önce dini hassasiyetleri olan ve bu uğurda kendinden ödün vermeden yaşamaya çalışan - ki bu ahir zamanda çok zor- bir genç kızın hikayesi... Not: Şunu belirtmeliyim ki ilk bölümler benim çok da beğenmediğim ve ilk acemilikle yazdığım satırlardır, gerçi hala acemiyim ama ilk bölümlere nazaran daha yerinde yazdığımı düşünüyorum. Eğer şans verip okumaya devam ederseniz çok mutlu olurum.