Aynadaki gözlerim ile sonunda karşılaştığımda gülümseyerek yüzümün sol tarafındaki yaraya çevirdim bakışlarımı. Unutmamam için ordaydı. Unutturmamak için zorla kazınmışlardı. Unutmayacaktım! Bakışlarımı tekrar gözlerime çevirdim. Ben Âtım GÖLAÇ. Doğduğu anda babasının kulağına fısıldadığı adıyla kinini işlediği, onun bıraktığı yerden abisinin zehir ettiği bir hayatın sahibi.

Büyük bir hayranlıkla taparcasına adadım kendimi ona. Bunu yaptığımda öyle küçüktüm, öyle küçüktüm ki, yaptığım bu şeyin bilincinde dahi değildim. Belki görseydim duygularımın nasıl da mutasyona uğrayarak evrileceğini, korkar kaçardım o gün oradan. Ondan. • • • Korkutucu güzellikte ki gümüş gözleri gözlerimi bulduğu vakit utanır eğerdim başımı. Utanırdım, utanırdım haddimi aşıpta onu ne kadar sevdiğimi anlayacak diye. • • • En büyük hayalimdi bir gün adını zikredebilmek. BEYEFENDİ derdik hepimiz ona. Kati suretle adını anamazdık, onu adını anmak bile yasaktı bana.

"Ancak bu şekilde çözülebilir kardeşim. Birimiz varsak diğeri yok." Homofobik olmayan, herkesin eşit haklara sahip olduğu güzel bir dünyada geçmektedir.