Η Λουΐζα είναι ένα φτωχό κορίτσι από την Αθήνα. Η οικογένειά της με δυσκολία βγάζει τα προς το ζην. Γι' αυτό η Λουΐζα ελπίζει να παντρευτεί έναν άντρα που θα την αγαπάει και που θα την βοηθήσει να φροντίσει την οικογένειά της. Μετά τον θάνατο, όμως, του αδελφού της, ο πατέρας της την εξαναγκάζει να παντρευτεί έναν μισογύνη ευγενή, που υπόσχεται ότι θα παρέχει οικονομική βοήθεια στην οικογένειά της. Όμως, η Λουΐζα γνωρίζει πολύ καλά ότι το μόνο που μπορεί να της "προσφέρει" είναι μπελάδες. Έτσι, αποφασίζει να το σκάσει, να μεταμφιεστεί σε άντρα και να πάρει τη θέση του αδελφού της στην Στρατιωτική Ακαδημία Ελλάδος. Εκεί θα γνωρίσει τον Στέλιο, έναν νεαρό αλαζόνα ευγενή. Ο Στέλιος, ο νέος της συγκάτοικος, θα κάνει τη ζωή της Λουΐζας δύσκολη προκαλώντας της ένα σωρό μπελάδες, με αποτέλεσμα η Λουΐζα να τιμωρείται πολλές φορές άδικα. Η Λουΐζα τον αντιπαθεί από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση. Θα καταφέρει η Λουΐζα να κρατήσει την ταυτότητά της μυστική και να επιβιώσει μόνη της σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία; Ή μήπως ο νέος της συγκάτοικος θα αποτελέσει την αιτία αποκάλυψής της;

Θεσσαλονίκη, 1972 Αγαπημένε μου θείε, Νιώθω πως όλες οι λέξεις είναι τόσο μικρές, τόσο ασήμαντες για να περιγράψουν τη θλίψη και τη συντριβή που έχει φωλιάσει στη καρδιά μου. Ναι φίλε μου Χάρη, πονάω. Έχει χαθεί πλέον η αισιοδοξία από τα μάτια μου. Πονάω όταν σε θυμάμαι, όταν σκέφτομαι το γέλιο που κοσμούσε τα δυο σου χείλη. Τώρα πλέον είναι νεκρά, αδύναμα να ανοιγοκλείσουν και να φωνάξουν: "Ελευθερία". Αδελφέ μου, επέτρεψε μου να σε αποκαλώ έτσι γιατί αυτό ήσουν για μένα, ο αδελφός που ποτέ δεν απέκτησα. Φοβάμαι. Αισθάνομαι το οξυγόνο να λιγοστεύει, το καράβι της δικαιοσύνης να βουλιάζει κι εγώ να βρίσκομαι μέσα του και να πνίγομαι μες στην άβυσσο των σκιών. Γράμμα με προορισμό το παράδεισο λοιπόν. Θείε μου, αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, στείλε ένα επαναστάτη, ένα Ρομπέν των Δασών να μας σώσει από τις θύελλες οδύνης. Θείε, βάστα γερά! Θα δούμε ξανά την ειρήνη! Μα για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή... Θα σε θυμάμαι, Λαίδη Μάριον °Θα καταφέρει η Λαίδη Μάριον να βρει το Ρομπέν των Δασών που τόσο πολύ ποθεί ή ο τρομερός δράκος-κοινωνία θα τον κατασπαράξει; 📖 by lefkothea- Cover: @-shzedd

Ο Κωνσταντής είναι ένας νεαρός, ορφανός από γονείς, που μεγαλώνει με το θείο του, απόμαχο καπετάνιο, στην Πάτρα των αρχών του 20ου αιώνα. Παρασυρμένος από την ορμή του νεαρού της ηλικίας του, αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι του για να καταταγεί ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό προκειμένου να πάρει μέρος στον Α' Βαλκανικό πόλεμο, που από μέρα σε μέρα πρόκειται να ξεσπάσει. Οι κακουχίες του πολέμου πρόκειται να σκληραγωγήσουν τον νεαρό Κωνσταντή και να τον προετοιμάσουν για το νέο σκαλοπάτι της ζωής του. Στη συνέχεια, ο Κωνσταντής, μην έχοντας άλλο τρόπο να αντιμετωπίσει τη φτώχεια του, αποφασίζει να μπαρκάρει σαν ναυτικός. Στην πορεία του αυτή η μοίρα τον φέρνει αντιμέτωπο με νέες εμπειρίες και έναν απρόσμενο έρωτα, για να καταλήξει τελικά στην επίλυση του μυστηρίου της δολοφονίας του μεγαλύτερου αδερφού του που είχε συμβεί στα χρόνια του Μακεδονικού αγώνα.

#1 in Historical Fiction (3/09/2017) Ο Πόλεμος των Ελλήνων και των Τρώων από την αρχή μέχρι το τέλος. Ξεκινά από το χτίσιμο της Τροίας και τελειώνει στην επιστροφή της Ελένης στη Σπάρτη. Δεν μου ανήκει τίποτα. Ή μάλλον κάτι μου ανήκει γιατί είμαι Ελληνίδα.

«Έλα, έλα όποιος κι αν είσαι, Περιπλανώμενε, ειδωλολάτρη, λάτρη της φωτιάς, Έλα κι ας πάτησες τους όρκους σου χιλιάδες φορές, Έλα κι έλα ξανά, Το δικό μας δεν είναι καραβάνι απελπισίας». Αυτοτελείς ιστορίες εμπνευσμένες από την μαγική και μυστικιστική Ανατολή. Μύθοι, παραδόσεις και φυσικά η πλούσια ιστορία της Μέσης και Άπω Ανατολής θα σας ταξιδέψουν στον χώρο και τον χρόνο, πολλές φορές με την συντροφιά στοιχείων του φαντασιακού.

Τον 3ο αιώνα μ.Χ. η Ρώμη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια μεγάλη απειλή. Η απειλή αυτή έρχεται από την Ανατολή όταν ο Σεπτίμιος Οδαίναθος αυτοανακηρύσσεται βασιλιάς της Παλμυρας. Με τον θάνατο του Οδαινάθου, το βασίλειο μετατρέπεται σε αυτοκρατορία και φτάνει στην πλήρη ακμή του. Στα ινία της αυτοκρατορίας δεν είναι άλλη από την Βασίλισσα Ζηνοβία, που επαναστάτησε για να ανεξαρτητοποιήσει τον λαό της και πλήρωσε το τίμημα.

Ένα ματωμένο πρωινό του Σεπτέμβρη του 1922 η Αγγελική αναγκάζεται μαζί με χιλιάδες συμπολίτες της να εγκαταλείψει την Σμύρνη. Ήταν η μέρα του γάμου της.. Νόμιζε πως τα δύσκολα είχαν περάσει χωρίς να ξέρει πως ακόμα δεν είχε δει τα μάτια του διαβόλου. - - Ένα βιβλίο αφιερωμένο στις χαμένες πατρίδες και... Στους χαμένους έρωτες! - -

~ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ~ Ο Τρωικός Πόλεμος. Η πιο γνωστή, αιματηρή και μακροχρόνια σύγκρουση των θνητών τον καιρό που οι Ολύμπιοι βασίλευαν ακόμη στους ουρανούς. Οι Έλληνες και οι Τρώες μάχονται ασταμάτητα στην πεδιάδα του Ιλίου για τα μάτια της πιο όμορφης γυναίκας του κόσμου: της Ελένης. Κάτω από τα θεόκτιστα τείχη της Τροίας ξεψυχούν ήρωες, παρακινημένοι από τις υποσχέσεις των αθανάτων για αιώνια δόξα και τιμή. Ο Οδυσσέας, ο Έκτορας, ο Αχιλλέας και αμέτρητα άλλα ονόματα, γνωστά και μη, θα γραφτούν στις σελίδες αυτές για να μη λησμονηθούν ποτέ. Δίπλα τους θα σταθούν κι εκείνες οι αφανείς ηρωίδες, που με το κουράγιο και τον δυναμισμό τους θα κερδίσουν μία θέση στην καρδιά του Ομήρου. Η ποθητή Πηνελόπη, η αφοσιωμένη Ανδρομάχη, η πολύπαθη Βρισηίδα. Οι απόκρυφες ιστορίες των παιδικών τους χρόνων, τα σφάλματα, τα τραύματα και οι πανίσχυροι έρωτές τους, θα ακουστούν για να ενώσουν τα κομμάτια ενός χαμένου παρελθόντος για το οποίο όλοι αναρωτιούνται...

13ος αιώνας. Μια ακόμη επιδρομή στα Αγγλικά ανατολικά παράλια από τους Βίκινγκς. Κι ένα τρόπαιο: η γενναία κόρη ενός βοσκού. Θα αντιμετωπίσει τον ξεριζωμό της, τον χαμό αγαπημένων της, αλλά και μια καινούρια πατρίδα. Τι προκλήσεις της επιφυλάσσει το μέλλον ανάμεσα σε ξένους; Και πώς θα διαχειριστεί τη νέα της θέση πλάι στον Άρχοντα της φατρίας;

"Αδά σον κόσμον αγαπώ ίναν Θεόν και εσένα αν θέλτ'ς δέβα σον ανοιχτήν και εβγάλ' τ' εμόν το ψέμαν Εγώ για τ'εσέν και μόνον σύρω τη σεβντάς τον πόνον το κιφάλι μ' σο μαξιλάρ' ο νους ιμ εν 'σο δρόμον Πουλί μ' εσέν ντο αγαπώ αν ίσως λέγω ψέμαν και το χώμαν ντο καταπατώ να σύρ' και πιν' το αίμα μ' Τυρριανίγουμαι και κλαίγω σε καν'νάν τιδέν κι λέγω σ' έναν έμορφον κορτσόπον τα παράπονα μ' θα λέγω " Τραγουδά και σαν ήχο από αηδόνι τα λόγια βγαίνουν από τα χείλη του. Τα ακροδάχτυλά του αγγίζουν τη λύρα και ρυθμικά τραντάζεται η γης από τον χορόν που τα αδέρφια του χορεύουν. Η αγαπημένη του κοιτά το χώμα και το βλέμμα της πέφτει πάνω στα καφετιά του δακρυσμένα μάτια. - Σταματήστε τα όργανα. - Ντο έινε πάτερ; - Έφτασεν ο διάβολος. Σαμψούντα. - Αγόρι έν; - Ναι. -Τούτο το παιδί θα είναι χαρισματικό , είπε ψιθυριστά αγωνιώντας. - Επειδή γεννήθκε δεκαπενταύγουστο; - Επειδή είναι ένας Ιορδανίδης. απάντησε. Κι όμως. Κανένας δεν ορίζει ποιος θα είναι ο χαρισματικός και ποιος όχι. Η γενοκτονία του 1919 θα ορίσει το ποιος θα ζήσει και ποιος όχι. ( Η παρακάτω ιστορία δεν έχει σκοπό να προσβάλει και να θίξει κανέναν)