Onlar birbirinden habersiz bir güne başlamışlardı.Güneşin o parlak ve göz kamaştıran ışığıyla birbirlerinin içine dokunmuşlardı . Belki iyi bir dokunuş ,belki de kötü bir dokunuştu. Bunu kim bilebilirdi ki? Kim bilebilirdi ,daha onlar bile bunu bilmezken? Kim hissedebilirdi ki onların tutkularını ? Onların kalp atışlarını... Daha onlar bile bilmezken! Evet arkadaşlar çok geçmeden Masumiyet Çağı kapısı aralansın! Çünkü onlar çoktan o kalplerinin demir kapılarını aralamış olacaklar! *Hikayeden kesitler* "Sakın bana yaklaşma!" "Elbisenizi getirmem için size yaklaşmam gerek Leydim." "Hayır! Gelme sakın! Ben gelirim." "Peki Leydim sizi bekliyorum." "Arkanı döneceksin ama!" "Ah! Sizin güzelliğiniz karşısında nasıl arkamı dönerim!" "Benim gibi soylu bir Leydi ile nasıl konuşuyorsun sen öyle! Aklınızdaki o pis senaryoları silin hemen." "Ama bir türlü silemiyorum..." "Bak! Eğer bakarsan tanrı şahidim olsun seni zindana attırır aslanlara yem ederim!" "Bu teklifinizi bir düşüneyim!" "Tanrım! Kafanı bir yere mi çarptın sen ?" "Hayır ama Leydim , sanırım kalbimi bir yere çarpmış olabilirim." "Pis ukala!" ..................................................................................................... "Biliyor musunuz Lordum?.Sizden nefret ediyorum!" "Vav! Leydim kusura bakmayın ama sanırım bana aşıksınız!" "Ne! Hayır ben öyle bir şey söylemedim." "Büyük halam sevgili Leydi Tatyana çocukken hep nefretin arkasında bir gizli aşk yatar derdi." "Ah! Lordum. Kandırılmışsınız da haberiniz yok ! Nefret sadece ama sadece nefrettir! Halanız sevgili Leydi Tatyana'ya benden selam iletin." "Çocuklar sonunda sizi bulabildim! " "Tatyana hala?" "Tatyana hala mı? Tanrım beni duydu!"

Uğrunda hayallerimden dahi vazgeçtiğim o intikam hırsı. Diplerde barınan kinim ve gözlerime yansıyan kıvılcım. Benim adım Toprak. Topraktan yaratılmıştır insan. Ve ölüme kucak açtığında; yine özüne, toprağına döner. Ama senin bir mezarın bile olmayacak Sinan Özgün. Sen gözlerimden saçtığım ateşten var olma kinimde kavrulup, küllerinde barınacaksın. Not: İçinizde ne kadar çok sevgi varsa, bir o kadar nefret vardır. Çünkü nefret, sevgi topraklarında yeşerir. Dip not: Gerçeklerden esinlenerek satırlara hayal ipliğinden işlenmiştir.

Yüzlerimizi aynı mesafeye getirirken tek elini belimin yanından,diğer elini omzum üzerinden kapıya yasladı. "Cihangir'in anlamı ne demek,bilir misin Dünya?" "N..Ne?" "Dünyaya egemen olan, dünyayı zapt eden kimseye denir Cihangir." Dudaklarını iyice dudaklarıma yaklaştırdı. "İsimlerin kişiliği etkilediği fikrine inanıyorum.Ve," artık aramızda hiç boşluk yoktu. "İsmimin hakkını vererek Dünyaya egemen olacağım." Hangi ara açtığını anlamadığım kapıdan içeri iterken,ben hala şok olmuş,beni öpmesini bekliyordum. Güzel burunlu pislik! Sanki Osmanlı şehzadesiydi de yok Dünyaya egemen olacağım yok Dünyayı zapt edeceğim! Sen önce kendini zapt et be!

Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.

"Oyunlarında kullanılıp atılan bir parça olmayacağız, kendi oyunlarında onları hükmeden parça olacağız." dedi Patron karar ve intikam dolu gözlerle. İşte o an anladım ki oyun daha yeni başlıyor. ~~ Bir genç kızın, babası ve arkadaşlarına yapılanların intikamını alma hikayesi. "İntikam peşine düşünüyorsan iki tane mezar kaz." Bir sözün doğruluğu ancak bu kadar can yakabilirdi.

İnandıkları tek şey Parkour olan bir grubun önüne hiç yapmadıkları bir iş gelirse ne olur? Aileleri ile tehtid edilirlerse? Her şeyden uzak üç kardeş gibi arkadaş: Lodos Sertdamar, Uraz Kaçak ve Gece Gökyüzü Öğretmen delirtmede master degree almış ruhu öküz ikizi olan arkadaşlar: Alaz Kuyu, Aras Ak Balerin olarak dünya markası olan ve aynı ismi taşıyan iki sevgili ve bir çılgınlık abidesi arkadaşları: Deniz İlik, Deniz Poyraz ve Ekiz Gerçeksözcü Bu kadar cins bir araya gelirse ne olur? Tabiki Parkour Hırsızları... Gökyüzü Gece kadar güzel olsaydı Denizdeki Lodos Uraz kadar olsaydı Alaz geceleri Aras gibi gülümsetseydi dünya Ekiz kadar Şanslı olurdu... Bu konu ile ilgili ilk ve tek kitap benim kitabımdır.

"Lokum gibi adamsın,fıstık gibi sözlün var,benimle neden muhattap oluyorsun?" "Çünkü fıstıklı lokum sevmem." ©23042015 Tüm hakları saklıdır.

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan, Güneş kucağındadır, bilemezsin. Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür, Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın. Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın. Uçar gider, koşsan da tutamazsın… HİKAYE BAŞTAN DÜZENLENİYOR. AYRICA İSMİ DEĞİŞTİ. GÖRÜNCE ŞAŞIRMAYIN ^^

-''Neden bu kadar masumsun Beren?''dedi anlamsızca.Başımı göğsünden kaldırıp ona baktığımda yüzündeki ifadeyi bir türlü çözemiyordum.Çok bilinmeyenli bir denklemin ilk işlemi gibiydi,nereden başlayacağımı,nasıl başlayacağımı kestiremiyordum. -''Sana dokunmak,hayatı boyunca hiç tozlanmamış bir kristale dokunmak gibi.''dedi parmak ucunu kolumda dolandırırken.Ne demeye çalıştığını kafamda tartmaya çalışıyordum. -''Ben bir çok şeye sahip oldum ama asla değerli bir kristale dokunmadım.Sen çok değerlisin Beren.Bana yakışmayacak kadar değerlisin.Azıcık aklın varsa,arkana bile bakmadan gidersin yanımdan.Çünkü ben kristali kırarım.İstemesem bile yaparım bunu.Hiç taşımadım çünkü,bilmiyorum''dedi simsiyah gözleri.Ciddi bir konu konuşuyormuşcasına koyulaşmıştı o gözler.Ondan gitmek mi?Neyden bahsediyordu?Hayatım boyunca,görme engelli bir insan gibi hiç bir şeyi görmeden,etrafıma bakmadan yaşamıştım.O benim hayatımı kurtaran bir nakildi.Bana hayatı tekrar vermişti,yaşanılası bir şey olduğunu öğretmişti.Çocukluktan,gençliğime geçişim oydu. * Gözlerimi mini bir saniyede kapatıp açmaya çalışırken,dudaklarımda hissettiğim yumuşaklık ile içimin burkulduğunu hissettim.Gözlerimi açamıyordum.Şehvetle buluşan dudaklarımız,bir alev gibiydi.Dudaklarımın ucunda onun alevini taşıyordum sanki.Tişörtümün içine kayan elleri belimden kalçalarıma indi ve beni tuttuğu gibi tezgaha oturttu. -''Gözlerini aç.''dedi emreden ses tonuyla.Ah,hayır utanıyordum,minik bir ürkeklikle savruluyordu kalbim. -''Beren.''dedi arzu dolu sesiyle. ''Lütfen,gözlerini aç.'' Ürkekçe araladığım gözlerimin hemen dibinde biten gözlerindeki alev,öyle büyüktü ki,bunun bir duruş değilde teklif olduğunu o an anlamıştım.Bana kadın olmayı teklif ediyordu.Onun kollarına bırakmam için yalvarıyordu hatta.Ne yapacaktım?